“คุณจะผิดคำพูดหรือเปล่า ไม่น่า... ถ้าอย่างนั้นเขาคงทำไปแล้ว แล้วถ้าเขาทำล่ะ ยอมมั้ย”
คำถามสำหรับตัวเองที่เธอก็ตอบไม่ได้ ได้แต่จับจ้องมองประตูห้องน้ำอยู่อย่างนั้น และเสียงเคลื่อนไหวจากด้านในก็ทำให้เนตรดาราหันกลับในทันที ร่างบอบบางหันตะแคงข้างกระชับผ้าห่มเข้าหาร่างที่เปล่าเปลือยหลับตาและพยายามกำหนดสติตัวเองให้อยู่กับเนื้อกับตัวให้มากที่สุด ทั้งที่มันแทบจะกระเด็นกระดอนออกจากร่างอยู่แล้ว และอีกฝากหนึ่งของเตียงที่ยวบไหวลงพร้อมกับน้ำหนักกดทับที่รับรู้ได้ว่าคนด้านข้างนั้นทอดร่างลงนอนก็ทำให้อกสาวเต้นระรัวแทบจะระเบิดอยู่แล้ว
‘อกอีแป้นแล้นจะระเบิดอยู่แล้ว อึ๊ย... คุณจะทำอะไรฉันหรือเปล่า อึ๊ย... กลัวๆๆๆ อื้อ... ไม่สิเราต้องไม่กลัว เราต้องไม่กลัว อื้อ... กลัว ไม่กลัว อื้อ...’
และหัวใจก็แทบจะกระเด็นออกจากอกเมื่อท่อนแขนแข็งแกร่งนั้นสอดมาใต้ผ้าผืนบางรวบกระชับรอบเอวของเธอพร้อมกับรั้งเข้าใกล้ เนตรดาราส
