“ปิดทำไมล่ะของสวยๆ งามๆ”
“นี่คุณ!” คำด่าที่นึกได้มีมากมายแต่กลับไม่กล้าพูดออกสักอย่าง เนตรดาราพยายามนึกหาวิธีเอาตัวรอดเพราะหากเขาขยับแล้วเธอหนีไปมาอย่างนี้ อ่างที่กว้างเพียงเขาโผเข้ามาหาแล้วเธอจะรอดได้ยังไง
“เอ่อ... ฉันยังอาบน้ำไม่เสร็จ ถ้าคุณอยากอาบก็รอให้ฉันอาบให้เสร็จก่อนไม่ได้หรือยังไง” คำพูดที่ไพเราะไม่แสดงอารมณ์ว่าเธอโกรธหรือรู้สึกอยู่เช่นไรน่าจะเป็นทางออกที่ดี
“ทำไมล่ะอาบพร้อมกันประหยัดน้ำดีออก ก็เห็นว่าอัยรีนชอบประหยัด แล้วน้ำที่อัยรีนอาบแล้วผมก็ว่ามันยังสะอาด... บริสุทธิ์... จนผมอาบต่อได้นะ”
คำตอบที่ฟังไม่น่าเป็นคำตอบสักนิดเพราะมันทำให้ความร้อนพวยพุ่งไปทั้งร่าง เพราะเขากำลังเอ่ยความนัยที่ทำให้เธอฟุ้งซ่าน เนตรดาราไม่อาจรอต่อปากต่อคำกับเขาได้อีก
ดวงตาสวยหวานฉายแววตื่นกลัวมองไปที่เสื้อคลุมที่วางอยู่ด้านข้าง ร่างบอบบางจึงพยายามกระเถิบไปให้ใกล้ขอบอ่างให้มากที่สุด เธอต้องไปให้พ้น
