ตอนที่ 8 เป็นห่วงคนเจ็บ
1243 Words
"นายอย่าเป็นอะไรนะนายคลาส"
มารีพูดในลำคอ ร่างบางยืนตัวสั่นมองผ่านกระจกใสภายในดูทีมงานกำลังช่วยคลาสที่ยังติดอยู่ภายในรถ เจ้าหน้าที่ใช้เครื่องมือสื่อสารให้รถโรงพยาบาลที่จอดอยู่ข้างสนามขับเข้าไปบริเวณที่เกิดอุบัติเหตุ คลาสถูกหามขึ้นรถพยาบาลทันที ตัวเขายังมีสติสื่อสารกับเจ้าหน้าที่ได้
"คุณคลาสเจ็บตรงไหนบ้างคะ แน่นหน้าอกหรือเปล่าคะ"
พยาบาลวัยกลางคนเอ่ยถาม
"ผมรู้สึกมึนหัวแล้วก็ปวดที่ข้อศอกด้านขวา รู้สึกปวดมากครับ"
"ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลนะคะ คุณจะต้องเข้ารับการรักษาค่ะ"
"ครับ เอ่อ...คุณพยาบาลครับช่วยประสานเจ้าหน้าที่ตามภรรยาของผมให้ไปโรงพยาบาลพร้อมกับผมด้วยนะครับ ผมจำเบอร์โทรของเธอไม่ได้และไม่แน่ใจว่าเธอนั่งอยู่โซนไหน"
"ได้ค่ะ ดิฉันจะแจ้งเจ้าหน้าที่ให้ค่ะ"
รถโรงพยาบาลขับมาจอดตรงทางออกสนามแข่งรถ เสียงพิธีกรประกาศออกไมค์ให้ได้ยินทั่วทั้งสนาม
"ตอนนี้ทางเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องแจ้งมาว่าคุณคลาสปลอดภัยแต่มีอาการบาดเจ็บไม่สามารถลงแข่งขันต่อได้นะครับ ให้เจ้าหน้าที่เคลียร์สนามก่อนนะครับแล้วจะเริ่มการแข่งขันต่ออีกสามรอบ คุณแดริลรถมีปัญหาไม่สามารถแข่งต่อได้ อีกสิบนาทีคาดว่าการแข่งขันจะดำเนินต่อไป ขอบคุณครับ"
"...."
"ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ไปถึงคุณมารีนะครับ คุณมารีภรรยาของคุณคลาส ตอนนี้รถพยาบาลจอดอยู่ที่ประตูทางออกหมายเลข2 คุณมารีไปที่รถได้เลยนะครับ รถจอดรออยู่ครับ"
มารีรีบเดินเข้าลิฟต์ลงไปชั้นล่างสุด ประตูลิฟต์เปิดออก รางเล็กเดินสาวเท้าไปที่รถพยาบาล
"คุณมารีขึ้นนั่งด้านหน้าเลยครับ"
เจ้าหนี้ที่ขับรถลดกระจกลงเพื่อบอกหญิงสาว มารีรีบขึ้นไปนั่งที่เบาะคนข้างคนขับทันที รถขับออกจากสนามด้วยความเร่งรีบ
"พี่คะ สามีหนูเป็นอะไรมากไหมคะ"
มารีเอ่ยถามคนขับรถ
อาการไม่หนักครับ หัวใจเต้นปกติ ไม่มีอาการแน่นหน้าอก แต่คุณคลาสปวดกระดูกข้อศอกด้านขวามากครับ ต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลก่อนครับ"
มารีรู้สึกโล่งอกที่คลาสเพียงแต่เจ็บปวดที่แขน มารีกลัวว่าคลาสจะโดนไฟไหม้หรืออาจจะแย่กว่านั้น รถขับมาจอดที่หน้าห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่มารอรับและเข็นรถนำคลาสเข้าห้องตรวจ มารีรีบเดินตามไปติดๆ
"ญาตินั่งรอด้านหน้าก่อนนะครับ"
"ค่ะ"
มารีนั่งรอหน้าห้องฉุกเฉิน มารีรู้สึกหัวใจเต้นแรงและเป็นกังวล คลาสใช้ลำแขนข้างซ้ายพาดวางที่เปลือกตาสองข้างและกัดฟันจนสันกรามนูนเด่นอย่างเห็นได้ชัด
"นายคงเจ็บมากใช่ไหมนายคลาส เฮ่อ...."
มารีถอนหายใจนั่งจ้องที่หน้าประตูห้องฉุกเฉิน
ผ่านไปสักพักประตูถูกเปิดออก เป็นคุณหมอผู้ชายวัยกลางคนเดินออกมา
"ญาติคุณคลาสใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ ดิฉันเป็นภรรยาของเขา"
"คุณคลาสมีอาการปวดที่กระดูกข้อศอกด้านขวา เกิดจากแรงอัดกระแทกจนทำให้กระดูกร้าว ต้องทำการใส่เฝือกที่แขนขวาและนอนดูการสองคืนครับ ตรวจสอบเบื้องต้นคุณคลาสไม่มีอะไรกระทบกระเทือนภายในนอกจากกระดูกแขนขวาครับ อีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเจ้าหน้าที่จะพาขึ้นไปพักรักษาตัวที่ชั้นสาม คุณมารีนั่งรอก่อนนะครับ"
"ขอบคุณค่ะคุณหมอ"
มารีค้อมศรีษะให้กับนายแพทย์วัยกลางคนก่อนจะกดโทรศัพท์แจ้งข่าวให้เคทและมาวินทราบ
ร่างหนาในชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาลค่อยๆลืมตาตื่นแล้วกวาดสายตามองรอบๆห้อง ก่อนที่จะหยุดมองที่หลังมือข้างขวาที่มีฝ่ามือบางหนึ่งข้างเกาะกุมมือของเขาไว้ ใบหน้าเรียวเล็กกำลังนั่งหลับฟุบหน้าลงหนุนลำแขนข้างซ้ายตัวเองใกล้ๆกับลำแขนของคลาสที่ตอนนี้หมอได้ทำการเข้าเฝือกไว้ ฝ่ามือข้างซ้ายยื่นมาลูบศรีษะทุยเบาๆ
"สิ้นฤทธิ์เฉพาะตอนที่หลับสินะยัยเด็กแสบ"
ใบหน้าหล่อเหลายิ้มมุมปากจ้องมองคนตัวเล็กที่กำลังหลับ
(ครืด ครืด ครืด)
เสียงโทรศัพท์ของมารีสั่นอยู่ข้างๆมือของเธอที่กำลังกอบกุมหลังมือของเขา คลาสใช้มือข้างที่กำลังลูบศรีษะทุยยื่นไปหยิบมือถือของมารีขึ้นมาดู แล้วกดรับสายทันที
"ฮัลโหล ว่าไงเคท"
"พี่คลาสเป็นไงบ้าง มารีโทรมาบอกว่าพี่คลาสเกิดอุบัติเหตุตอนแข่งรถน่ะ ดีขึ้นหรือยัง"
"พี่ไม่เป็นอะไรมาก กระดูกแขนขวาร้าวน่ะ หมอให้ใส่เฝือกไว้ก่อน นอนดูอาการสองคืน ไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะ พี่จะโทรบอกคุณพ่อคุณแม่เอง"
"อือๆ แล้วมารีไปไหน"
"ยัยเด็กแสบกำลังหลับ"
"เรียกเมียตัวเองให้มันดีๆหน่อยพี่คลาส มารีเขาเป็นห่วงพี่มากเลยรู้ไหม ตอนพี่อยู่ในห้องฉุกเฉิน มารีโทรมาบอกเคท มารีเสียงสั่นกลัวพี่จะเจ็บหนัก แค่นี้นะเคทจะป้อนข้าวน้องควีน"
"เออๆ..ไว้พี่หายดีพี่จะไปเยี่ยมหลานนะ"
หลังจากที่เคทวางสายไป คลาสก็เอาแต่จ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังหลับ
"ห่วงฉันงั้นเหรอ ไม่ใช่หรอกยัยเด็กดื้อ"
"อื๊อ..."
เปลือกตาของมารีค่อยๆเปิดขึ้น ร่างบางดันตัวเองให้นั่งตัวตรง สองมือขยี้เปลือกตา
"นายตื่นนานหรือยัง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า หิวข้าวไหม"
"เพิ่งตื่นก่อนเธอแป๊บเดียว ใครเอากระเป๋าของฉันมา"
คลาสมองไปที่โซฟามีกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาวางอยู่
"ทีมงานเขามาเยี่ยมนายตอนนายหลับ เขาเอากระเป๋ามาให้ รถนายยังจอดอยู่สนาม"
"อือ เดี๋ยวฉันโทรบอกให้คนของฉันมาขับรถพาเราสองคนกลับบ้าน หมอให้ฉันอยู่ที่นี่กี่วัน"
"สองวันน่ะ"
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
พยาบาลสาวเปิดประตูเข้ามาสอบถามอาการของคลาส
"คนไข้เป็นไงบ้างคะ รู้สึกแน่นหน้าออกไหมคะ"
"ไม่ครับ"
"ยังปวดแขนอยู่หรือเปล่าคะ"
"ยังรู้สึกปวดและชาเล็กน้อย ไม่ปวดเท่าตอนแรกครับ"
"อย่าเพิ่งใช้งานแขนขวานะคะ งดออกกำลังกายก่อน ประมาณ3-4สัปดาห์ก็หายเป็นปกติ นี่ค่ะอาหารและยาทานได้เลยนะคะ"
"ครับ"
"ตอนแอบน้ำอย่าให้น้ำโดนแขนขวาของคนป่วยนะคะ เวลาใส่เสื้อหรือถอดเสื้อห้ามยกแขนขวา ให้นั่งเก้าอี้อาบก็ได้ แล้วแต่คุณมารีสะดวกเลยค่ะ"
พยาบาลหันมาคุยกับมารี
"เอ่อ...ฉันต้องอาบน้ำให้เขาด้วยหรอคะคุณพยาบาล"
"ใช่ค่ะ คนป่วยอาบเองคงไม่ถนัดเผลอๆจะทำน้ำโดนแขนฝั่งที่เข้าเฝือก คุณมารีห้ามให้คนป่วยอาบน้ำเองนะคะ ดิฉันขอตัวก่อนค่ะ"
พยาบาลสาวเดินออกจากห้องทันทีที่พูดจบ
"ฉันเหนียวตัวจังเลย ฉันอยากอาบน้ำ"
"......"
---------------------------
หนูมารีจะยอมอาบน้ำให้พี่คลาสหรือเปล่าน๊า ติดตามตอนหน้าค่ะ
- Writer
