ตอนที่ 1 ที่มาของคำว่าศัตรู
1058 Words

นิยายเรื่องนี้ต่อจากเรื่อง (เมียเด็ก)ลบลายคาสโนว่า อยากรู้ที่มาที่ไปของพี่คลาสและน้องมารีอย่างละเอียด แนะนำให้อ่านเรื่อง(เมียเด็ก)ลบลายคาสโนว่า ก่อนนะคะ
ในงานแต่งของเคทและมาวิน แขกทุกคนต่างพากันร่วมดื่มฉลองแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว แม้แต่มารีเองก็ไม่เว้น สาวน้อยหน้าหวาน ใบหน้าราวกับตุ๊กตาในชุดเดรสยาวสีชมพูเปิดไหล่สวมสร้อยเพชรที่คอ ผมยาวดัดลอนปล่อยสยายหน้าม้าโค้งรับกับใบหน้า ยืนถือแก้วแอลกอฮอล์ดื่มไปหลายแก้วจนเริ่มเซ
"อื๊อ...อาหร่อยจังเลย...ง่วงมาก ปายนอนดีกว่า มือบางถอดรองเท้าส้นสูงขึ้นมาถือเดินเซไปเซมาหยุดยืนตรงทางเข้าลิฟต์เพื่อจะกลับเข้าห้องพักในโรงแรมหรูของครอบครัว
(หมับ)
"อื้อ...อารายวะ"
"ยัยหนูมารี เธอทำท่าทางท้าทายฉันยัยตัวดี มาให้ฉันทำโทษตีก้นเธอเดี๋ยวนี้เลย"
คลาสเดินมาคว้าข้อมือเล็กให้หยุดยืน เขาเองก็เมาไม่แพ้กันกับคนร่างเล็ก
"ไอ้บ้า...นายจามาตีก้นช้านเพื่ออาราย เลิกตามรังควานช้านสักที"
"ยัยตัวดีขอโทษฉันก่อน ไหว้ขอโทษเดี๋ยวนี้"
"ม่ายโว้ยยย ปล่อยช้านจาไปนอน"
"ฉันไม่ให้เธอไป"
"อื๊อก็ได้ ช้านนอนมันตรงนี้เลย"
(พรึ่บ)
ร่างบางนั่งลงพื้นเตรียมตัวทิ้งร่างลงไปนอน มือหนากระชากให้ลุกขึ้นยืน
"โอ๊ยยยย...ไอ้บ้า คนจานอน"
"ห้องเธออยู่ไหน..ฉันจะไปส่งและทำโทษเธอ"
"อื๊อ...ชั้น21 ห้อง 2104"
ร่างหนาประคองร่างเล็กเข้าไปในลิฟต์นิ้วกดชั้นที่21 ประตูลิฟต์เลื่อนขึ้นไปและเปิดออกตรงชั้นที่เลือก
"เอาคีย์การ์ดมา"
"ในกระเป๋านายเปิดเอาสิ"
มือหนาเปิดกระเป๋าใบเล็กหาคีย์การ์ดจนเจอแล้วนำมาเสียบที่ช่องเสียบคีย์การ์ดและผลักประตูเข้าไป ร่างเล็กถูกผลักให้ล้มบนเตียงนอน
(พรึ่บบบบ)
"ว้ายยยยยย ไอ้บ้า"
"ฉันจะกำหราบปราบเธอให้เข็ดไปตลอดชีวิตเลยยัยบ้า"
"อ๊ายยยยย"
--------------------------
ย้อนไปในวันที่ทั้งสองต้องเป็นศัตรูกัน
มารีที่ตอนนี้กำลังเมาได้ที่ เต้นกับเพื่อนสาวและเพื่อนชายไม่แท้อย่างสนุกสนาน ร่างบางส่ายสะโพกโยกเอววาดลวดลายเป็นที่น่าสนใจสำหรับหนุ่มๆนักท่องราตรี
ในขนะที่มารีกำลังส่ายสะโพกโยกสบัดชูมือโบกไปมา เท้าเล็กไปสะดุดที่เท้าใหญ่ของใครสักคน แต่มารีไม่สนใจ ร่างบางยังคงเต้นโยกส่ายสะโพกอย่างสนุกสนาน
"น้องๆ เต้นดีๆ อย่ามาเหยียบตีนพี่"
มารีเงยหน้ามองคนร่างสูง ใบหน้าหล่อเหลาบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่ไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ หญิงสาวมองค้อนแล้วเต้นต่อแบบไม่สนใจ
"เด็กทุกวันนี้ไวไฟจริงๆ หนีพ่อแม่มาเที่ยวหรือเปล่า"
มารีเบ้ปากแล้วเจตนาเหยียบเท้าใหญ่อีกครั้ง
"น้องครับ เต้นดีๆ อย่ามาเหยียบตีนพี่"
"พี่ก็อย่าเอาส้นตีนของพี่มาใกล้ส้นตีนหนูสิคะ อีกอย่างหนูไม่จำเป็นต้องหนีพ่อแม่มาเที่ยว"
"อ๋อ...พ่อแม่ตัดหางปล่อยวัดแล้วว่างั้น"
"ไอ้ตัวที่ถูกตัดหางมันน่าจะวิ่งจากวัดมาอยู่ในปากพี่แล้วมั้ง"
"ยัยเด็กนี่ปากดีจัง"
"ไอ้ผู้ชายคนนี้ปากหมาจัง"
"ยัยบ้า"
"หนูไม่ได้ชื่อบ้า หนูชื่อมารีค่ะ คุณผู้ชายปากหมา"
ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลายืนกัดฟันด้วยความโมโหที่โดนเด็กสาวหลอกด่า
ร่างสูงล่ำแกล้งเต้นไปชนร่างเล็กกลับ จนมารีเซแทบล้ม
ร่างเล็กไม่ยอมแพ้ เต้นไปเหยียบเท้ากลับ
"โอ๊ยยย ยัยเด็กบ้า แสบซ่าเกินไปแล้ว"
มารีเบ้ปากแล้วเต้นต่อ ร่างสูงยืนโยกตามจังหวะ แกล้งเซไปกระแทกจนร่างเล็กเซถลา เพื่อนๆคอยประคองแล้วเต้นต่อ
มารีเริ่มโมโห หยุดยืนต่อหน้าร่างสูง เท้าเล็กที่สวมรองเท้าส้นสูงสองนิ้วกระทืบลงเท้าใหญ่ที่สวมร้องเท้าผ้าใบสีขาวราคาแพงถึงกับร้องลั่น แต่เสียงเพลงเสียงดนตรีดังเกินกว่าที่ใครจะได้ยิน
(ตึ๊ก)
"โอ๊ะ...โอ๊ยยยย..ยัยเด็กบ้า เจ็บนะโว้ยยย"
"สมน้ำหน้า ชิ"
(หมับ)
"อ๊ายยยยย"
"มานี่เลยยัยเด็กแสบ ยัยตัวดี ไม่ยอมหยุดใช่ไหม อยากลองดีใช่ไหม"
"อ๊ายยย ปล่อยฉันนะ ไอ้ผู้ชายปากเสีย แกจะพาฉันไปไหน"
"พาไปทำโทษไง จะได้เข็ดหลาบ จะได้ไม่กล้ามากระทืบฉันอีก"
"ปล่อยนะ ไอ้บ้า"
มือหนากระชากข้อมือเล็กเดินออกไปตรงทางเข้าห้องน้ำ มารียังคงแผงฤทธิ์โวยวายใช้กำปั้นเล็กทุบหลังคนร่างสูง
"ยังๆ ยังไม่ยอมหยุดอีก มานี่เลย"
(เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ)
"อ๊ายยยย..โอ๊ยยย...เจ็บนะไอ้บ้า"
(เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ)
มือซ้ายจับข้อมือเล็กไว้แน่นฝ่ามือขวาฟาดลงที่ก้นกลมงอนหลายครั้งจนร่างเล็กกระโดดเอี้ยวตัวหนีราวกับเด็กโดนผู้ใหญ่ไล่ตีก้น
(กึด..กึด)
"โอ๊ยยย ยัยเด็กบ้า"
มารีสาวแสบจอมซนอ้าปากกว้างใช้ฟันกัดท่อนแขนใหญ่จนคนร่างสูงร้องลั่น
"แบร่ๆๆ ไอ้บ้ารังแกเด็ก แบร่ๆ ฮ่าๆ สมน้ำหน้า"
มารีทำท่าทางเยาะเย้ย แล่บลิ้นปลิ้นตาใส่คนร่างสูงแล้วเตรียมวิ่งหนี แต่ขาเรียวต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อคนร่างสูงตะโกนดังลั่น
"หนีให้พ้นแล้วกัน อย่าให้ฉันเจอเธออีกนะ ครั้งหน้าเธอไม่รอดแน่ยัยเด็กแก่แดด ยัยงูพิษ"
"ทำไม ถ้าเจอฉันอักครั้งนายจะทำไม ชิทำเป็นขู่"
"ฉันก็จะจับเธอตีจนก้นลาย แล้วก็จับเธอปล้ำ จะได้ไม่กล้าปากดีมาลองดีกับฉัน"
"แบร่ๆๆ มาสิมาปล้ำตอนนี้เร็วๆๆๆ ฮิฮิ"
มารีแล่บลิ้นเยาะเย้ยกวนอารมณ์คนร่างสูงแล้วรีบวิ่งหนีออกจากผับทันที
"โถ่เอ๊ย! ยัยเด็กบ้า ขออย่าได้พบอย่าได้เจออีกเลยนะ ยัยเด็กแสบ"
-------------------------
- Writer
