ตอนที่ 6 เด็กดื้อนอนดิ้นขโมยจูบ
1627 Words
"ฉันได้ข่าวจากปู่ของนาย ท่านบอกว่านายเพิ่งจะเข้าพิธีวิวาห์กับสาวน้อยไฮโซลูกสาวนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง"
เรย์ นักแข่งลูกครึ่งไทยอังกฤษเอ่ยถามคลาส ทั้งสองเคยเป็นเพื่อนร่วมทีมเมื่อครั้งที่คลาสยังแข่งรถในทวีปยุโรป
"ภรรยานายใช่ไหมคลาส"
"....."
"ใช่ค่ะ ฉันคือภรรยาของคุณคลาส"
มารีเป็นฝ่ายตอบคำถามเรย์
"ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเรย์นะครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะ ฉันมารีค่ะ"
มือขวาของเรย์ยื่นมาสำผัสมือขวาของมารีที่ยื่นออกไปตามทำเนียมฝั่งตะวันตก
แทบจะทุกสายตายังคงจ้องมองมาที่มารี เธอยิ้มหวานให้กับคนที่มองมาที่เธอ
"คุณคลาสแต่งงานแล้วหรือครับ ผมเคยได้ยินมาบ้างแต่ไม่ทราบจริงๆเพราะไม่มีข่าวออกมาจากสำนักไหนเลย"
นักข่าวคนที่เพิ่งสัมภาษณ์คลาสไปเอ่ยถามชายหนุ่ม
"ครับ ผมและภรรยาไม่อยากให้เป็นข่าวดังเพราะเราสองคนไม่ใช่คนสาธารณะ ไม่ใช่นักแสดงหรือคนดังถึงขนาดต้องประกาศออกข่าวน่ะครับ"
คลาสตอบแบบสุภาพ
"ครับผมเข้าใจ"
"งั้นผมขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อนนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน พรุ่งนี้เจอกันนะเรย์"
"อื้อ...โอเคเจอกันพรุ่งนี้"
เรย์ตบไหล่คลาสเบาๆ
"ไปสิ"
คลาสหันหน้ามาบอกมารีที่ยืนอยู่ข้างๆ ลำแขนเล็กข้างซ้ายรีบสอดเข้าไปควงลำแขนหนาเดินออกจากโดมแก้ว สาวๆพริตตี้ต่างพากันมองมาที่คนทั้งสอง โดยเฉพาะพริตตี้สาวปุยฝ้ายที่จ้องมองมารีจนตาแทบลุกเป็นไฟ มารีส่งยิ้มหวานพร้อมปรายตามองพริตตี้สาวเพียงชั่วครู่ ทั้งสองเดินพ้นจากทางออกโดมแก้ว เสียงเรียกจากแฟนคลับเสียงกรี๊ดกร๊าดวิ่งเข้ามาหยุดยืนข้างๆช่องทางเดินที่มีเหล็กกั้นเป็นแนวยาว
"พี่คลาส พี่คลาส"
"กรี๊ดดดด"
"อ๊ายยย พี่คลาสขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ"
สาวแท้สาวเทียมส่งเสียงเรียก รวมถึงเด็กที่มากับพ่อแม่ต่างพากันมายืนรอถ่ายรูปกับนักแข่งรถ
"แกๆ นั่นผู้หญิงคนนั้นที่นั่งข้างๆพวกเรานี่ ทำไมเขาเดินควงแขนพี่คลาสอ่ะ"
"นั่นสิ อย่าบอกนะว่าคนนี้คือเมียพี่คลาส อย่างที่เคยได้ยินมาว่าพี่คลาสแต่งงานแล้ว"
"ฉันว่าใช่นะแก แต่นางสวยน่ารักมากอ่ะ เหมาะสมกับพี่คลาสมากเลยแก ฉันอิจฉานางอ่ะ"
สาวแท้สาวเทียมพากันซุบซิบ
มารีปล่อยแขนคลาสให้เป็นอิสระเพื่อให้เขาได้ถ่ายรูปกับแฟนคลับที่มายืนรอ ตัวเธอเองเดินนำหน้าไปหยุดยืนรออยู่ไม่ไกล
คลาสใช้เวลาถ่ายรูปกับแฟนคลับพร้อมแจกลายเซ็นราวๆสิบนาที จากนั้นจึงเดินตรงไปหามารี ลำแขนเล็กสอดเข้าไปคล้องลำแขนหนาอีกครั้ง ทั้งสองเดินข้ามไปลานจอดรถ รถหรูเฟอร์รารี่ โรม่าคันสีแดงขับออกจากลานจอดท่ามกลางสายตาแฟนคลับที่มองมา
"เธอๆ...คนนั้นเมียพี่คลาสจริงๆ ฉันได้ยินกลุ่มพริตตี้คุยกัน พี่คลาสแต่งงานแล้วจริงๆ"
"ว้า...อกหักเลย แต่เมียพี่คลาสสวยไฮโซเพอร์เฟ็คมากแก สวยกว่านางเอกหลายๆคนที่ฉันเคยเห็นเลยอ่า ผิวพรรณก็ดี"
"อิจฉาว่ะ อ๊ายยยย แกๆ พี่เรย์พี่เจสันมาแล้ว ไปขอถ่ายรูปกันเถอะ"
รถหรูขับมาจอดในลานจอดรถของโรงแรม มารีลงจากรถได้รีบเดินตรงไปที่ประตูลิฟต์
"เดินคล่องเชียว ไหนว่าเจ็บเท้าปวดขา มาถึงโรงแรมหายเลยหรอ"
คลาสเดินตามหลังมารีมาหยุดยืนที่หน้าลิฟต์แล้วเอ่ยถามอย่างงุนงง
"ฉันยังเจ็บอยู่แต่กลัวนายรำคาญเลยพยายามเดินเอง ตอนอยู่สนามแข่งรถกลัวล้มต่อหน้าคนเยอะๆ อายเขาแย่เลย แต่ถ้าล้มตรงนี้ไม่มีใครเห็นไง"
มารีพยายามพูดแก้ตัวเพื่อไม่ให้คลาสสงสัย
ทั้งสองเดินเข้าลิฟต์ขึ้นมาห้องพักที่ชั้น5 คลาสเดินไปดึงผ้าเช็ดตัวออกจากไม้แขวนผ้าแล้วตรงเข้าห้องน้ำทันที มารีล้มตัวนอนตะแคงที่โซฟาและหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
ร่างสูงล่ำนุ่งผ้าขนหนูผูกเอวเปลือยท่อนบนเดินออกมาจากห้องน้ำสายตาเหลือบไปเห็นคนร่างเล็กกำลังนอนขดตัวหลับสนิทกลางโซฟา ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปาก
"หึ...ตอนหลับก็เหมือนกับเด็กน้อยสิ้นฤทธิ์ พอตื่นมาก็เหมือนเด็กแสบที่สร้างแต่เรื่องให้ฉันปวดหัวได้ตลอดนะ ยัยหนูมารี"
คลาสเดินไปหยิบเสื้อในตู้ออกมาสวมใส่ ร่างสูงเดินมาช้อนอุ้มคนตัวเล็กแล้ววางลงที่กลางเตียงนอนเบาๆ จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้มารีแล้วหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
สองชั่วโมงต่อมา
"อื๊อ..."
มารีค่อยๆลืมตาตื่น ดวงตากลมโตกวาดสายตามองบนเพดานห้องค่อยๆลุกขึ้นนั่งมองร่างหนาที่นอนอยู่ข้างๆอย่างงุนงง
"ตอนแรกเรานอนที่โซฟานี่ หรือว่าเราละเมอเดินมานอนบนที่นอน"
บ่นพึมพำพร้อมกับก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือซ้าย ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มตรง มารีรีบเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วตรงเข้าไปในห้องอาบน้ำ ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบในการอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าบางๆ มารีสวมชุดเดรสคอเหลี่ยมสีแดงสั้นเลยเข่าเล็กน้อย ผมยาวม้วนลอนลวบมัดขึ้นติดโบสีขาว ด้านหน้าปล่อยหน้าม้าโค้งลงมารับกับใบหน้า ขนตางอนดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตาเดินได้
ร่างบางเดินมานั่งที่ขอบเตียงนอน ฝ่ามือข้างขวาเขย่าลำแขนหนา
"นายคลาส ตื่นๆฉันหิวแล้วอ่ะ"
"อื๊อ..."
ใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับลึกหรี่ตามองใบหน้าหวานที่กำลังใช้มือเขย่าลำแขนของเขา
"มีอะไร ยัยหนูมารี"
"ตื่นได้แล้วจะทุ่มครึ่งแล้วนะ ฉันหิว"
ร่างหนาค่อยๆลุกนั่งพิงหัวเตียงนอน สบัดศรีษะส่ายหน้าให้คลายจากอาการมึนงง
"เธอตื่นนานแล้วหรอ"
"ตื่นตอนหนึ่งทุ่ม ฉันละเมอแล้วก็ตื่น"
"ละเมอยังไง"
ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้ว
"ฉันนอนอยู่โซฟาแล้วละเมอเดินมานอนบนเตียงข้างๆนายน่ะ"
"....."
"ไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันหิวจนแสบท้องแล้ว"
"ไปดิ จะกินอะไรล่ะ"
"กินอะไรก็ได้ ฉันกินได้หมด ที่นี่มีอะไรน่ากินบ้างล่ะ"
"ไม่รู้ ขับรถวนดูก่อน"
ทั้งสองใช้เวลาขับรถวนไปวนมาและเลือกจอดรถที่ร้านหมูกระทะบุรีรัมย์
พนักงานนำเตามาตั้งโต๊ะและวางกระทะปิ้งย่างลงบนเตาตามด้วยเทน้ำซุปใส่ช่องกระทะ
"นายเคยกินหรอ เขาย่างยังไง"
"ไม่เคยหรอก ทำเหมือนที่โต๊ะอื่นเขาทำไง เธอนั่งรอกินก็พอฉันย่างเอง"
คลาสนั่งย่างหมูบนเตากระทะ พร้อมกับใส่ผักและวุ้นเส้นลงในช่องที่น้ำกำลังเดือด
(แป๊ะ)
"ว้ายยยย...อื๊อ..ร้อน..."
หมูสามชั้นแตกจนชิ้นส่วนที่มีน้ำมันร้อนๆกระเด็นโดนหลังมือบอบบาง มารีตกใจใช้ฝ่ามืออีกข้างถูหลังมือระบายความร้อน คลาสรีบลุกจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้างเดินมานั่งข้างๆมารี
"ไหนยื่นมือมาดูซิ"
ฝ่ามือหนาจับฝ่ามือบอบบางข้างที่มีรอยแดงที่เกิดจากความร้อนมาดู
"เจ็บมากไหม"
"ไม่เท่าไหร่แต่ร้อน มือฉันจะเป็นแผลไหม"
"ไม่หรอก เดี๋ยวก็หาย"
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปใกล้ๆหลังมือเล็กแล้วเป่าลมจากปากใส่บริเวณที่โดนความร้อน มารีมองดูการกระทำที่อ่อนโยนจนเธอยิ้มและลืมเจ็บทันที
"ยิ้มอะไรยัยเด็กแสบ"
"ปละ..เปล่าๆ กินได้หรือยัง"
"เธอขยับมานั่งตรงนี้ เดี๋ยวมันกระเด็นโดนเธออีก ฉันย่างเอง"
ทั้งสองสลับที่นั่งกัน คลาสเป็นฝ่ายตักชิ้นหมูรวมกับผักและวุ้นเส้นใส่จานยื่นให้มารี
"นี่ถ้วยน้ำจิ้ม เป่าก่อนกินนะจะได้ไม่ลวกปาก"
มารีพยักหน้า ใช้ไม้ตะเกียบคีบหมูในจานจิ้มในถ้วยน้ำจิ้มแล้วคีบเข้าปาก
"อื้อ...อร่อยมากเลย"
มารีเคี้ยวตุ้ยๆราวกับเด็กได้กินอาหารจานโปรด
"อร่อยก็กินเยอะๆ จะได้รีบกลับไปอาบน้ำนอน พรุ่งนี้ฉันต้องเข้าสนามเก้าโมงเช้า"
ทั้งสองพากันนั่งทานหมูกระทะอย่างเอร็ดอร่อย และกลับถึงห้องในเวลาสี่ทุ่ม
คลาสกำลังหลับสบาย ด้านมารีกำลังนอนครุ่นคิดและดิ้นไปดิ้นมาจนคลาสเริ่มโมโห
(เพี๊ยะ)
มือหนาฟาดเข้าที่ก้นกลมหนึ่งครั้ง
"อ๊ายยยย!"
"นอน! เธอจะดิ้นอะไรนักหนาห๊ะ"
"ก็ฉันยังไม่ง่วง"
"ไม่ง่วงก็นอนนิ่งๆ อย่าดิ้น ฉันต้องการพักผ่อน"
"...."
มารีนอนนิ่งจนถึงเวลาห้าทุ่มกว่าๆ ใบหน้าหวานนอนตะแคงหันหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับสนิท
"หล่อจัง ขอกอดหน่อยนะ คอยดูเถอะพรุ่งนี้ฉันจะประกาศให้โลกรู้ว่าฉันคือเมียของนาย"
(ฟอดดดดดดด จุ๊บบบบบ)
-------------------------
เอาแล้วไงน้องมารีเด็กแสบเริ่มแพ้ความหล่อพี่คลาสซะแล้ว พรุ่งนี้เจอพี่คลาสกับหนูมารีที่สนามแข่งรถนะคะ น้องแสบจริงๆ
- Writer
