ตอนที่ 4 - ความรู้สึกวุ่นวายใจ
1129 Words
#txrn.
ในเช้าวันต่อมา ของขวัญพยายามจะตั้งสติให้ตัวเองกลับมาโฟกัสที่งานตรงหน้าอีกครั้ง แม้แต่ตัวเธอเองยังรู้สึกแปลกใจว่าทำไมช่วงนี้เธอถึงมีความคิดวุ่นวายใจไปหมด โดยเฉพาะเวลาที่นึกถึงก้องภพ เขาไม่เพียงแต่เป็นประธานบริษัทคู่แข่งที่เก่งกาจ แต่ยังทำให้เธอรู้สึกสับสนในหัวใจของตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เธอได้ใกล้ชิดกับเขา
"ของขวัญ เธอต้องมีสมาธิ!" เธอเตือนตัวเองขณะนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน กำลังไล่ดูเอกสารสำหรับโปรเจกต์ที่เธอและก้องภพกำลังทำร่วมกัน
ขณะที่ของขวัญพยายามตั้งใจทำงาน โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นมาอีกครั้ง ชื่อของ "ก้องภพ" ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอทำให้ใจของเธอเต้นแรงขึ้นอย่างที่ไม่สามารถควบคุมได้
"สวัสดีค่ะ คุณก้องภพ" ของขวัญพูดอย่างสุภาพ หลังจากรับสาย
"สวัสดีครับ คุณของขวัญ" เสียงทุ้มของก้องภพทำให้บรรยากาศในห้องทำงานของของขวัญดูจะเปลี่ยนไปทันที "ผมอยากจะคุยกับคุณเกี่ยวกับแผนการปรับปรุงเพิ่มเติมของโปรเจกต์ในส่วนที่เราไปดูมาเมื่อวาน คุณพอจะสะดวกเจอผมในช่วงบ่ายนี้ไหมครับ?"
ของขวัญนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง แม้ว่าเธอจะพยายามรักษาความเป็นมืออาชีพ แต่ความรู้สึกส่วนตัวที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมาเริ่มส่งผลกระทบกับเธออย่างปฏิเสธไม่ได้
“ได้ค่ะ ฉันสะดวกบ่ายนี้” เธอตอบรับอย่างมั่นใจ แม้ในใจจะรู้สึกตื่นเต้นและหวั่นไหวเล็กน้อย
ช่วงบ่าย ของขวัญเดินทางไปยังสำนักงานของพีเค กรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทที่ก้องภพเป็นประธานอยู่ เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับที่นี่มามาก และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มีโอกาสมาเยี่ยมชมด้วยตนเอง
เมื่อเธอเดินเข้ามาถึงด้านหน้าของอาคารสูงเสียดฟ้าที่เป็นสำนักงานของพีเค กรุ๊ป เธอรู้สึกได้ถึงความหรูหราและทันสมัยที่สะท้อนความเป็นผู้นำในวงการธุรกิจของบริษัทนี้ พนักงานทุกคนต่างทำงานด้วยความคล่องแคล่วและมีระเบียบ ของขวัญอดรู้สึกประหม่าไม่ได้เมื่อก้าวเข้ามาในสถานที่ที่ดูมีบารมีขนาดนี้
"คุณของขวัญ ยินดีต้อนรับค่ะ" เลขาสาวของก้องภพเดินมาต้อนรับเธอด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร "ท่านประธานรออยู่ในห้องประชุมแล้วค่ะ เชิญทางนี้เลย"
ของขวัญพยักหน้าตอบรับอย่างสุภาพและเดินตามเลขาเข้าไปในห้องประชุมที่ตกแต่งอย่างหรูหราและทันสมัย เมื่อเธอเดินเข้ามาในห้อง ประตูห้องปิดลงเบา ๆ ก้องภพนั่งอยู่ที่โต๊ะใหญ่กลางห้อง เขามองตรงไปยังเธอด้วยสายตาที่เธอไม่สามารถอ่านออกได้
“เชิญนั่งครับ คุณของขวัญ” ก้องภพพูดพร้อมกับผายมือเชิญให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม
ของขวัญนั่งลงอย่างสุภาพ แต่ในใจกลับเต้นแรงไม่หยุด ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่เธอได้พบกับก้องภพเริ่มจะทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
“ผมอยากคุยกับคุณเรื่องแผนการปรับปรุงโปรเจกต์ที่เรากำลังทำอยู่” ก้องภพเริ่มต้นบทสนทนาด้วยเสียงทุ้มจริงจัง “ผมคิดว่ามีบางอย่างที่เราน่าจะพิจารณาเพิ่มเติมเพื่อให้การดำเนินงานเป็นไปได้อย่างราบรื่นมากขึ้น”
ของขวัญตั้งใจฟังคำพูดของเขา แม้ว่าในใจจะพยายามจดจ่อกับเรื่องงาน แต่เธอก็ไม่สามารถละเลยความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับก้องภพได้ ทุกครั้งที่เขามองตรงมาที่เธอ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ค่ะ คุณก้องภพ ฉันก็คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะปรับปรุงแผนบางอย่างตามที่คุณเสนอ” ของขวัญตอบรับอย่างมืออาชีพ แต่ในใจกลับรู้สึกว่าบทสนทนาระหว่างเธอกับเขานั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียดบางอย่างที่ไม่ได้มาจากเรื่องงานเพียงอย่างเดียว
ระหว่างที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างเข้มข้น จู่ๆ ของขวัญก็เผลอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับก้องภพ สายตาของเขาที่มองเธอในขณะนั้นไม่ใช่สายตาของผู้ชายที่เย็นชาและเฉียบขาดเหมือนที่เธอเคยเห็น แต่มันกลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยนบางอย่างที่ทำให้ของขวัญรู้สึกสับสนในใจ
“คุณของขวัญ...” ก้องภพพูดเสียงเบา และหยุดพูดไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังคิดบางอย่าง
ของขวัญมองไปที่เขาด้วยความสงสัย “มีอะไรหรือคะ?”
ก้องภพเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง “คุณเคยรู้สึกไหมครับว่าการทำงานครั้งนี้มัน...ไม่เหมือนครั้งอื่น?”
คำถามของก้องภพทำให้ของขวัญรู้สึกสับสนและประหม่า แม้เธอจะไม่แน่ใจว่าก้องภพหมายถึงอะไร แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าบทสนทนานี้ไม่ได้เกี่ยวกับโปรเจกต์เพียงอย่างเดียว
“ไม่เหมือนยังไงคะ?” เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะสงบ
ก้องภพมองตรงไปที่เธอด้วยสายตาที่ลึกลับและซับซ้อน “ผมหมายถึง...ความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคน คุณไม่รู้สึกเหรอครับ?”
คำพูดของก้องภพทำให้ของขวัญนิ่งงัน หญิงสาวไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ แม้ว่าเธอจะรู้สึกถึงความตึงเครียดที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง แต่เธอก็ไม่คิดว่าก้องภพจะรู้สึกเช่นเดียวกัน
ของขวัญพยายามรวบรวมสติและตอบกลับอย่างสุภาพ “ฉัน...ฉันไม่แน่ใจค่ะว่าคุณหมายถึงอะไร”
ก้องภพยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ “บางทีผมอาจจะคิดมากไปเอง แต่ผมรู้สึกว่าเรามีความรู้สึกบางอย่างที่เกินกว่าความเป็นมืออาชีพ... คุณว่าไหม?”
ของขวัญนิ่งไปชั่วขณะ หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ความรู้สึกที่เธอพยายามจะซ่อนเร้นมานานเริ่มเผยตัวออกมาอย่างชัดเจน หญิงสาวรู้สึกได้ว่าก้องภพนั้นไม่ใช่เพียงแค่ประธานบริษัทคู่แข่งอีกต่อไป เขากลายเป็นคนที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกและหัวใจของเธอมากกว่าที่เธอเคยคิด
“ฉัน...ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดีค่ะ” ของขวัญตอบอย่างลำบากใจ เธอไม่แน่ใจว่าควรจะตอบอย่างไรต่อความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ก้องภพมองเธอด้วยสายตาที่เข้าใจ “คุณไม่จำเป็นต้องตอบอะไรตอนนี้หรอกครับ ผมแค่อยากให้คุณรู้ว่าผมเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน”
ของขวัญนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “ค่ะ...ขอบคุณที่บอกฉัน”
นี่มันอะไร ความรู้สึกเกินมืออาชีพแถมยังรู้สึกเหมือนกันอีก หญิงสาวคิดอย่างสับสน
#txrn.
- Writer
