CHAPTER TWENTY: ALMOST IS NEVER ENOUGH

2516 Words

ALMOST IS NEVER ENOUGH TONYROSE JAYME "LUNCH out?" tanong ni Leo habang nakatingin sa kanya at nakangiti. "Ayaw mong kumain dito?" natatawang tanong niya sa binata na sinagot siya ng mabilis na pag-iling. "Bakit?" kunot-noong dagdag tanong niya rito. "Wala lang, gusto lang kita masolo. And let's just consider this a lunch date," tugon nito bago siya kindatan. Natatawang umiling siya sa sinabi at inasal nito bago niya ito talikuran. "Halika na nga, tama na 'yang pagpapalipad hangin mo. Kumain na tayo sa labas kung 'yun ang gusto mo," sambit niya na nagtuloy-tuloy sa paglabas ng nursing home habang nakasunod lang sa kanya ang binata. Dumiretso sila sa pinakamalapit na fast food chain para mabilis din silang makabalik pagtapos ng lunch break. Leo offered to order and to pay for their

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD