2
989 Words
Chapter 2
เขากวาดต้อนความหอมหวานอันฉ่ำเยิ้มที่หลั่งรินออกมาจากเนินเนื้อสาว ด้วยลิ้นและนิ้วแกร่งที่พร้อมสอดประสาน
เธอครางประท้วงด้วยความเจ็บเสียว ความคับแคบของเจ้าหล่อนทำให้ร่างกายของเขาปวดร้าวไปหมด วริศไม่อยากรั้งรอให้ความเป็นชายของเขาต้องทรมานไปมากกว่านี้
เขาเลื่อนมือไปสัมผัสกับความแข็งกร้าวของตัวเอง ก่อนจะขยับขึ้นไปทาบทับเรือนร่างหอมกรุ่น สอดแทรกร่างกายเข้าตรงหว่างขาเนียนละเอียดของเธอ เขาใช้มือลูบโลมไปทั่วผิวนุ่มประดุจแพรไหมชั้นดี
หล่อนคงเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้ดีมาก ทั้งหน้าท้องที่แบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน ทั้งผิวกายที่หอมกรุ่นแลนุ่มนวลเช่นนี้ ไม่ใช่ใครจะมีได้ง่าย ๆ หากไม่ดูแลตัวเองให้ดี
มือหนาของเขาจับมือนุ่มของเธอมาสัมผัสกับแก่นกายชาย เธอเกร็งและประท้วง ดูเหมือนจะกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนที่จะเริ่มรูดรัดเขาอย่างเมามันไปตามอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน
วริศร้องครางไม่ขาดปาก เสียงแหบห้าวของเขาทำให้เธอยิ่งรูดรัดมากยิ่งขึ้น เขาไม่รั้งรอที่จะเข้าไปพักพิงอิงแอบในเนื้อกายสาว ด้วยการเสียดสีส่วนปลายของความแข็งแกร่งกับปากถ้ำสวาทอันฉ่ำเยิ้ม
เธอร้องประท้วงด้วยความเจ็บแปลบแทบปริแตกกับการล่วงล้ำที่สุดแสนวาบหวามนั้น
ร่างของเธอบิดส่ายเกร็งสะท้าน เนื้อตัวของเธอสั่นระริก มือน้อยผลักดันหน้าท้องแกร่งของเขาออกห่าง ในขณะที่วริศกดมือเธอไปกับเตียงนอนกว้าง
“มันช้าไปแล้วคนสวย” เขาพูดออกมาท่ามกลางความมืด ก่อนที่จะพาเธอไปเยือนความสุขเสียวเป็นครั้งแรกในชีวิตสาว
“เด็กนี่เหรอครับที่คุณแม่จะเก็บมาเลี้ยง” วริศมองเด็กน้อยวัยแบเบาะที่คลานอยู่บนที่นอนเล็ก ๆ สีชมพูน่ารักไม่วางตา
“จ้ะ เราก็ช่วยเลี้ยงน้องด้วยนะ” เขมสรณ์บอกลูกชายด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
วริศในวันสิบแปดมองยายเด็กน้อยปากแดงแก้มใสไม่วางตา ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ใบหน้าเล็กน่ารักเพื่อมองแก้มนวลใกล้ ๆ
“ทำอะไรจ๊ะริศ”
“หือ... ทำไมคาวนมแบบนี้ล่ะครับ แถมยังเล่นน้ำลายอีก ยี้” เขาถอนใบหน้าหนีแทบไม่ทัน เมื่อได้กลิ่นคาวของน้ำนมผสมกับน้ำลายที่เด็กน้อยกำลังพ่นออกมาเล่นอย่างไร้เดียงสา
“ก็น้องเพิ่งกินนม กินนมก็มีกลิ่นคาวเป็นธรรมดา แต่ตอนน้องอาบน้ำประแป้ง น้องตัวหอมหอมมากเลยนะ แม่จะบอกให้”
“เด็กอะไรขี้เหร่จังเลยครับ” เขามองผมกลางกระหม่อมน้อย ๆ ของน้อง กับแก้มยุ้ย ๆ จนแทบที่จะมองไม่เห็นปากกับจมูกไม่วางตา
“เรานี่ไปว่าน้อง” เข็มสรณ์ค้อนลูกชาย
“ก็จริงนี่ครับ หน้าน้องเหมือนซาลาเปาเลยครับ ดูแก้มสิครับป่องจนแทบมองไม่เห็นปากกับจมูก สงสัยจะกินจุ”
“วิจารณ์น้องเสียไม่มีชิ้นดี แบบนี้เขาเรียกว่าน่าเกลียดน่าชัง”
“น่าเกลียดน่าชังจริง ๆ ด้วยครับ”
“ถ้าน้องอาบน้ำประแป้งแล้วจะหอม คอยดูสิ” ปาลินเป็นเด็กน้อยกำพร้าลูกของเพื่อนบ้านที่พ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต และไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนอยากรับไปเลี้ยงดูหรืออุปการะ เข็มสรณ์จึงรับเลี้ยงเอาไว้เสียเอง เพราะอยากมีลูกสาวสักคน มีวริศเป็นลูกชายเพียงคนเดียวเท่านั้น แม้จะปล่อยให้ท้องหรือทำทุกวิถีทางเพื่อจะมีลูกอีกคน ก็ไม่ยอมมีเสียที จนเลยวัยใกล้หมดประจำเดือนไปแล้ว ก็หมดหวังเรื่องจะมีลูกสาวไว้เชยชม
ส่วนสามีของนางได้จมน้ำเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน เพื่อนของสามีมาชวนไปจับปลาที่เขื่อน ก่อนที่จะตกน้ำตาย กว่าศพจะลอยขึ้นมาก็หลายวัน
เข็มสรณ์พาเด็กหญิงตัวน้อยไปอาบน้ำประแป้งจนหน้าขาว แก้มนวล ๆ ทำให้ท่านอดไม่ไหวที่จะก้มลงไปหอมเสียฟอดใหญ่ ก่อนที่จะให้นอนเล่นอยู่บนเปล
ผมน้อย ๆ กลางกระหม่อมถูกหวีเรียบไปอีกด้าน ใบหน้าผ่องใสของเด็กน้อยและรอยยิ้มร่าเริงเพราะเป็นเด็กอารมณ์ดี ทำให้เข็มสรณ์เอ็นดูเหลือล้น
“แม่จะไปทำกับข้าว เราก็อย่ากวนน้องนะ แต่ช่วยดูน้องให้แม่หน่อย”
“ทำไมต้องเป็นผมด้วยครับ” วริศบ่นอุบ เขากำลังจะออกไปเตะบอลกับเพื่อน ๆ อยู่พอดี แต่ต้องมานั่งเฝ้ายัยเด็กน้อยแก้มยุ้ยปากแดง มีผมหย่อมน้อย ๆ แค่กลางกระหม่อมเท่านั้น
“แม่ทำกับข้าวแป๊บเดียวเองจ้ะ”
“ให้ป้าแสนทำก็ได้นี่ครับ”
“ก็ได้ แล้วเราก็อย่าบ่นว่าไม่อร่อยนะ”
“งั้นเฝ้าให้แป๊บเดียวก็ได้ครับ คุณแม่รีบทำกับข้าวเลยนะครับ ผมนัดเพื่อนเอาไว้ว่าจะออกไปเตะบอลด้วยกัน”
“จ้ะพ่อคุณ ก็ทำของโปรดของเรานั่นแหละ” ปลาผัดขิงเอย ปลาราดพริกเอง แกงส้มปลาเอย ปลาทอดสมุนไพรเอย ยำปลาสมุนไพรเอย เมนูซ้ำ ๆ ที่วริศชอบกินเป็นอันมาก
หลังจากมารดาเดินเข้าครัวไปดูป้าแสนทำอาหาร วริศก็หันไปมองเด็กน้อยที่นอนเล่นอยู่บนเปลอย่างอารมณ์ดี
มารดาบอกว่าแก้มของยายตัวน้อยนี่หอมมากหลังจากอาบน้ำประแป้ง เขาเลยอดใจไม่ไหว
เด็กหนุ่มวัยสิบแปดเหลียวซ้ายแลขวา ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มป่อง ๆ นั้นฟอดใหญ่
วริศเลิกคิ้วขึ้นมองเหมือนไม่แน่ใจ จึงก้มลงไปหอมแก้มอีกข้างเพื่อให้มั่นใจ
- Writer
