พี่ชายชั่วคราว

บทนำ

ก๊อก~ ก๊อก~

เสียงเคาะประตูดังขึ้นขณะที่ลูกเกดกำลังยืนดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าอยู่หน้ากระจก เธอถอนหายใจพรืดใหญ่ เพราะรู้ว่าเป็นใคร

"เกด..แต่งตัวเสร็จรึยัง เรียนวันแรกจะสายไม่ได้นะ" เสียงทุ้มของคนด้านนอกดังเข้ามาในห้อง ลูกเกดรีบหยิบกระเป๋าสะพายข้าง แล้วเดินไปเปิดประตู

"ช้านะเราอ่ะ" ทิม พูดขึ้นเมื่อลูกเกดเปิดประตูออกมาด้วยชุดนักศึกษา ลูกเกดทำสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปจากห้อง ทิมมองตามหลังแล้วหันมาปิดประตูให้เธอ ก่อนจะเดินตามเธอไป

ภายในรถปกคลุมไปด้วยความเงียบ ขณะที่ทิมขับรถไปมหาลัย ทั้งสองอาศัยอยู่คอนโดหรูที่ทางพ่อกับแม่ทั้งสองฝ่ายซื้อให้ เพราะอยากให้ทั้งสองได้อยู่ใกล้กัน เวลาไปเรียนจะได้สะดวก แต่หารู้ไม่ว่าลูกเกดกลับไม่ชอบใจพ่อกับแม่เธอมากนัก

"เรียนวันแรก ยิ้มหน่อยก็ได้" ทิมพูดขึ้นทำลายความเงียบ ลูกเกดชำเลืองมองเขาเพียงนิดก่อนจะเบือนสายตาไปมองทาง

"เห้อ~ ทำไมถึงเลือกเรียนคณะเดียวกับพี่หรอ"

"ชอบ" ลูกเกดตอบเสียงขุ่น

"ชอบคณะนี้ รึชอบพี่อ่ะ" คำพูดของทิมทำเอาลูกเกดหันไปมองค้อนเขา

"พี่ไม่ต้องคิดเรื่องคู่หมั้นอะไรตามที่พ่อกับแม่เราตกลงกันก็ได้นะ เราไม่ได้มีใจให้กัน ไม่จำเป็นที่พี่ต้องไปทำตามพวกผู้ใหญ่เลย" ลูกเกดพูดใส่เขา ที่ทิมต้องคอยไปส่งเธอ เพราะคำสั่งของพ่อกับแม่ของเขา ทั้งสองไม่ได้มีใจให้กัน แต่ถูกผู้ใหญ่จับให้หมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก จนลูกเกดรู้อึดอัด

"พี่ไม่ได้ทำตามผู้ใหญ่สักหน่อยนะ พี่ทำหน้าที่พี่ชายต่างหาก เกดก็เหมือนน้องสาวพี่คนนึงนะ" เขตตอบเสียงเรียบ ลูกเกดหันหน้าหนี

"งั้นเราไปบอกผู้ใหญ่กันไหม ว่าให้ถอนหมั้น แบบนี้เกดรู้สึกไม่เป็นอิสระเลย" ทิมเงียบไป

"พี่ว่าไง" ลูกเกดถามซ้ำ

"เอาไว้ค่อยคุยดีกว่า" ทิมขับรถเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัย แล้วขับตรงไปยังคณะวิศวะ เกดได้แต่ทำหน้ามุ่ย

@คณะวิศวะ

ลานสนาม

"เอาล่ะครับน้องๆ ก่อนอื่นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ พี่ชื่อทิม อยู่ปีสี่ ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคนนะครับ" ทิมยืนตะโกนพูดเสียงดัง ขณะที่รุ่นน้องปีหนึ่งนั่งเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบตั้งใจฟัง รุ่นพี่ว๊ากอย่างเขา โดยมีเพื่อนยืนล้อมน้องๆไว้

"พี่ทิมน่ากินมากอ่ะ" เสียงเพื่อนชายพูดข้างๆลูกเกด เธอที่ได้ยินอย่างนั้นจึงหันไปพูดด้วย

"นาย.." ลูกเกดเอ่ยเรียกเบาๆ ขณะที่ทิมกำลังยืนพูดอยู่ ทำเอาคนโดนเรียกหันมามองอย่างไม่พอใจก่อนจะพูดขึ้น

"เรียกใครนายไม่ทราบ" เขาทำท่าทางสบัดผม ทำเอาลูกเกดยิ้มออกมากับท่าทางของเขา

"เอ่อ...เธอ" เขายิ้มเมื่อได้ยินอย่างนั้น "เธอชื่อไรหรอ"

"ฉันชื่อ..."

"ไอ้แมท" ยังไม่ทันที่แมทจะได้พูด เสียงของเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างหลังเขาก็พูดแทรก "ส่วนเราชื่อเฟิร์น"

"อีเฟิร์น..ปากเสีย" แมททำหน้าไม่พอใจใส่ แต่เฟิร์นไม่ได้ใส่ใจ เธอหันมาถามชื่อลูกเกด

"แล้วแกอ่ะชื่อไร"

"เราลูกเกด จะเรียกเกดเฉยๆก็ได้" ลุกเกดส่งยิ้มให้กับเพื่อนใหม่อย่างเฟิร์นกับแมทที่เป็นเสมือนเพื่อนสาว

"เกดอย่าไปสนใจอีกระเทยนี่เลยนะ มันบ้าๆบอๆแบบนี้แหละ" เฟิร์นพูดใส่แมท ทำเอาเขาหันขวับมามอง แต่ไม่ทันจะได้พูดเสียงทุ้มของรุ่นพี่คนหนึ่งก็เรียกดังขึ้น

"สามคนนั้นคุยไรกันครับ!" ทั้งสามถึงกับสะดุ้งรีบก้มหน้า ทิมที่ยืนพูดอยู่เขาหันไปมองตามที่เพื่อนบอก ก่อนที่ทิมจะเดินเข้ามาหาลูกเกด

"ลุก" ทิมออกคำสั่งเสียงเรียบ แต่ลูกเกดกับเพื่อนอีกสองคนยังคงก้มหน้านิ่ง ทิมที่เห็นอย่างนั้นเขาตะโกนเสียงดังขึ้น "ลุก!!"

ทั้งสามถึงกลับสะดุ้งก่อนจะรีบยัดกายลุกขึ้นตามคำสั่ง

"คุยไรกัน" ทิมถามลูกเกดเสียงเบา ลูกเกดค่อยๆเงยหน้ามองก่อนจะตอบ

"แค่..ทักทายเพื่อนใหม่เอง"

"ทักทายเพื่อน มันใช่ไหม!! พี่พูดอยู่ทำไมไม่ตั้งใจฟัง!" ทิมตะคอกเสียงใส่เธอ ทำให้เพื่อนคนอื่นในแถวต่างก้มหน้ามุด จนลูกเกดหน้าเสียเธอก้มหน้าเหมือนเดิม "ออกไปยืนด้านหน้าครับ ทั้งสามคนเลย"

ทั้งสามเดินออกไปยืนหน้าแถว ทิมเดินตามหลังออกไปยืนข้างๆ ลูกเกด

"แนะนำตัวให้เพื่อนนับร้อยฟังหน่อยครับ!!"

"แนะนำตัวเหรอคะ" เฟิร์นถามเสียงเบา

"ผมว่าผมพูดชัดเจนนะครับ" เฟิร์นรีบหลบสายตาทันที

"ไอ้ทิม!! แนะนำตัวธรรมดาเนี่ย กูว่าโลกไม่จำวะ" เสียงของริว เพื่อนรักของทิมร้องบอก "กูว่าต้องเต้นด้วย"

เขตหันไปมองลูกเกดกับเพื่อนของเธออีกสองคน แล้วต้องยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับเพื่อนรัก "ไอ้ริวมึงตีกลอง"

ลูกเกดหันไปมองริวที่มายืนประจำที่มือกลอง ก่อนที่ทิมจะออกคำสั่งให้พวกลูกเกดเต้นพร้อมบอกชื่อตัวเอง "แนะนำตัวให้เพื่อนๆได้รู้จัก ด้วยท่าเต้น"

ยังไม่ทันที่ลูกเกดกับเฟิร์นจะได้เต้น แมทก็พูดขึ้นพร้อมกับท่าเต้นสุดสะพรึง ทำเอาเพื่อนในแถวต่างยิ้มให้กับท่าทางของแมท