@โรงพยาบาล
"คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหมคะ หมอขอคุยอะไรด้วยหน่อยค่ะ" คุณหมอเจ้าของไข้ของณดาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"เธอเป็นยังไงบ้าง" อลันเองก็เอ่ยถามออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งห้วน ๆ
"คนไข้แพ้กุ้งขั้นรุนแรง อาการยังน่าเป็นห่วง คุณควรระวังให้มากกว่านี้นะคะ เพราะถ้ามาช้ากว่านี้คนไข้อาจจะไม่รอด" คุณหมอบอกเล่าถึงอาการของณดาให้กับเขาฟังด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
แพ้กุ้งงั้นเหรอ? แล้วทำไมเธอถึงยังกินมันทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองกินไม่ได้ เพียงแค่นึกถึงคำพูดของเธอที่พรั่งพรูออกมาก่อนจะหมดสติไป ทำเอาเขาถึงกับชาวาบไปทั้งตัวอย่างบอกไม่ถูก นี่เป็นเพราะเขาใช่ไหมเธอถึงได้ยอมกินมันเข้าไปแบบนั้น
"เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักฟื้นให้นะคะ"
"ขอบคุณ" อลันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังคงนิ่งเรียบ ก่อนที่คุณหมอจะเดินออกไป
"อื้อ~" เสียงครางเบา ๆ ในลำคอจากคนบนเตียง ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ กระพริบตาขึ้นปรับโฟกัสเพื่อรับแสงสว่
