วันนี้ทั้งวันมิลลาใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสือมากมายเหล่านั้นจนหมดทุกเล่ม เธอทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้งพร้อมหัวใจที่กำลังสั่นไหว
ด้านล่างสุด..บรรทัดสุดท้ายที่ถูกเขียนลงไปใต้ข้อความเหล่านั้น ลงชื่อด้วยหมึกที่จางจนแทบมองไม่เห็นว่า "นอร่าห์ ลาร์ซ"
สาบานได้เลยว่านี่คือเรื่องที่เธอตกใจไม่แพ้กับตอนที่ล่วงรู้ว่าอินคาว่าจ้างชายหนุ่มมากมายให้มานอนกับเธอ บอกได้เลยว่าหัวใจของเธอมันไม่เคยสั่นไหวมากขนาดนี้มาก่อนและ..นี่มันคือความรู้สึกหวาดกลัว
นี่คือครั้งแรกที่รู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวที่กำลังครอบงำจิตใจ มิลลาไม่รู้ว่านี่มันคือเรื่องบังเอิญรึเปล่าที่เธอได้รับรู้ข้อความที่คุณแม่อธิการตั้งใจเขียนเอาไว้
แสดงว่าคุณแม่เคยมาอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือ? นั่นคือสาเหตุของการบอกกล่าวกับเธอก่อนที่เธอจะมาที่นี่ว่าไม่ต้องเป็นกังวลแบบนั้นใช่รึเปล่า?
มิลลาพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอกระชับชุดนอนเอาไว้แน่นก่อนจะคว้าผ้าคลุ
