ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 2 เพื่อนใหม่
1251 Words
“โอ๊ยยย! บะ…เบาครับหมอ”
คนตัวใหญ่ใจเท่ามดแดงร้องโหยหวน เมื่อฉันทำแผลให้เขาตามจุดต่าง ๆ ด้วยน้ำหนักมือที่แรงไปหน่อย เพราะวิคเตอร์เอาแต่มองฉันตาหวานบ่งบอกว่าจะกินกันอย่างเดียวน่ะสิ
“ฉันเป็นแค่นักศึกษาแพทย์ปี 3 ไม่ใช่หมอ”
“มันก็เหมือนกันแหละน่า…โอ๊ยย!”
“ไหนขอดูหน้าท้องนายหน่อยได้ไหม ชนเต็ม ๆ เลยไม่ใช่รึไง”
“ไม่ต้องดูหรอก ไม่ได้เป็นอะไรเลย”
“เปิดออกมา”
ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบถลกเสื้อยืดเขาขึ้นสูง เผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อทั้งหกก้อนกับสีผิวช้ำเขียวเล็กน้อย ยอมรับเลยว่าหุ่นเขาดูน่าดึงดูดมาก ๆ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามเขานะฉันก็แค่เช็กสุขภาพแค่นั้นเอง
“มือเย็นเจี๊ยบเลยนะคุณหมอ หุ่นฉันมันเซ็กซี่ใช่ไหมล่ะ”
เขายิ้มหวานออกมาเพราะฉันกำลังคลำดูตามรอยแดงเขียวตรงมัดกล้ามแข็งแกร่งนั่น ให้ตายสิ…เขาหลงตัวเองเกินไปหน่อยไหมฉันขอถอนคำพูดที่บอกว่าเขาหุ่นดี น่าดึงดูดเป็นน่าสมเพชแทน!
“ฉันแค่ตกใจว่าอวัยวะของนายจะรั่ว!…แตก!...จนไหลทะลักออกมาน่ะ” ฉันเน้นคำให้เขาสยองขวัญเล่นก่อนจะปล่อยชายเสื้อปิดมัดกล้ามที่น่าสงสารเอาไว้
“เหมือนว่าเธอจะอยากให้เป็นแบบนั้นนะ” เขาเอ่ยเหมือนดูออกว่าฉันหมั่นไส้เขามากแค่ไหน
“จะเป็นไปได้ยังไง ขอบคุณนะที่ช่วยไว้ ฉันพอจะมียาอยู่บ้างนายจะต้องกินตามฉลากยานะ จะได้ไม่ปวดระบม”
ฉันเอ่ยพร้อมยื่นถุงยาให้เขา วิคเตอร์ไม่แม้จะลุกขึ้นออกจากห้องนั่งมองหน้าฉันตาปริบ ๆ สุดท้ายก็ถูกฉันลากออกมาจากห้องอยู่ดี คิดจะฉวยโอกาสกันง่าย ๆ ไม่ดูสภาพตัวเองเลยจริง ๆ
“รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”
“เป็นห่วงฉัน?”
“เปล่า ฉันอยากจะให้นายกลับเต็มแก่แล้ว…บ๊ายบาย”
ฉันปิดประตูรถหรูให้กับเขาหลังจากโบกมือชวนกวนโอ๊ยไป วิคเตอร์เหมือนจะอมยิ้มเล็ก ๆ อย่างขี้เล่นและยอมจากไปแต่โดยดี
เฮ้อ… จบลงสักทีวันที่แสนวุ่นวายของฉัน
ฉันขอแค่ได้ขึ้นไปนอนหลับพักผ่อนในห้องเงียบ ๆ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่เอาเวลามาพบปะสังสรรค์กับคนแปลกหน้าที่ฉันไม่ได้วางแพลนเอาไว้
---
กริ๊งงงงง~
ยามเช้าอันแสนสดใสวันใหม่ที่เหมือนว่าจะสายจนเกิดแสงตะวันส่องตูดสาดส่องเข้ามาตามม่านภายในห้องของฉัน ฉันยังคงนอนฟังเสียงนกเสียงกาจิ๊บจิ๊บพร้อมกับเสียงสะท้อนของนาฬิกาปลุกอยู่ในห้วงภวังค์
กริ๊งงงงง~
นาฬิกาไก่ชนจิกกันใหญ่ต่อเนื่องพร้อมเสียงเรียกให้ฉันตื่นนอนได้แล้ว ทว่าฉันกลับรู้สึกตัวช้าเสียเหลือเกิน
กริ๊งงงง~
ป๊าบ!...กริ๊ก!!
ฉันตบหัวไก่ทั้งสองตัวจนหยุดนิ่งพร้อมมองหน้าปัดของนาฬิกาที่บอกเวลาว่าฉันกำลังสาย นั่นแหละคือเหตุผลที่ฉันเลือกเช่าคอนโดใกล้มหาลัย
ฉันรีบร้อนแต่งตัวด้วยชุดศึกษาก่อนจะคว้ากระเป๋าผ้าสีขาวขุ่นที่เตรียมไว้เมื่อคืนออกจากห้อง
“มือถือฉัน!”
ฉันบ่นอุบอิบพร้อมวิ่งกลับมาค้นหามือถือของตัวเองและกดโทรเรียกแท็กซี่ เหตุผลก็คือมันอยู่ฝั่งตรงข้ามกับมหาวิทยาลัยและฉันก็ไม่อยากจะเดินไปชิว ๆ ด้วยอารมณ์เร่งรีบแบบนี้เท่าไหร่นัก
“ไง ตื่นสายจังนะครับคุณหมอ”
ฉันยืนมองดูบุรุษตรงหน้าที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างสบายอารมณ์พร้อมเดินมาจากห้องรับรอง
วิคเตอร์นี่คิดจะตามฉันยันเงาให้ได้เลยใช่ไหม อยากจะโทรแจ้งตำรวจชะมัด
“นายมีอะไรหรือเปล่า”
“มารอเธอไง”
“รอทำไม ฉันไม่ได้นัดสักหน่อย” ฉันพูดพลางจ้ำอ้าวออกจากคอนโด รถแท็กซี่จอดเทียบข้างฉันพอดีอย่างรู้หน้าที่ เพราะว่าฉันคือขาประจำของเขายังไงล่ะ
“ไปรถฉันก็ได้ จะเสียเงินขึ้นแท็กซี่ทำไม”
“….” ฉันไม่ตอบรับเปิดประตูขึ้นรถ
“เดี๋ยว ๆ” วิคเตอร์ดึงประตูรถแท็กซี่ไว้ก่อนจะวิ่งไปเปิดประตูฝั่งตรงข้ามและนั่งตาปริบปริบอยู่ข้างฉัน
ฉันมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าวแทนการไล่ให้ลงไปจากรถ ทว่าเขากลับยิ้มเยาะหยันใส่ฉันอย่างเจ้าเล่ห์
“ไปเลยลุง ไปมหาวิทยาลัยข้างหน้านี้” เขาสั่งอย่างสบายอารมณ์พลางขยับตัวเข้ามาใกล้ชิดฉัน
“ขยับออกไปเลยนะวิคเตอร์” ฉันผลักดันเขาออกเบา ๆ พร้อมกระซิบบอก
“จำชื่อฉันได้ด้วยเหรอเนี่ย” เขาทำดวงตาเบิกโพลงราวกับตกใจและตื่นเต้นมาก
“ฉันบอกให้ขยับออกไปไง นี่มันเข้าข่ายคุกคามกันแล้วนะ!” พวกเรากระซิบกระซาบกันเบา ๆ ขณะที่รถกำลังเคลื่อนจอดหน้าตึกคณะแพทยศาสตร์
“นี่ครับลุง ไม่ต้องทอน” วิคเตอร์จ่ายค่าแท็กซี่ให้ฉันด้วย ฉันจึงรีบส่งเงินให้กับเขาหลังจากลงจากรถ
“นี่ค่าแท็กซี่”
“เก็บไว้ซื้อขนมให้สุนัขจรจัดเถอะ ฉันมาส่งเธอนะวันนี้”
“แต่ฉันไม่เต็มใจนายก็เห็น ๆ กันอยู่ควรจะเลิกตามฉันมาได้แล้ว” ฉันเดินลัดเลาะไปตามทางเล็ก ๆ เพื่อปลีกตัวไปหลังตึกจะได้ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าฉันกำลังทะเลาะกับไอ้บ้านี่อยู่
“ไม่ได้จะเล่นตัวหรอกเหรอ จะแนะนำให้นะคุณหมอคนสวยสมัยนี้น่ะเขาไม่ต้องเล่นตัวกันแล้ว แค่เจอกัน รักกัน มีความสุขตามวัย ไม่ใช่ก็แยกจากกัน เธอจะซีเรียสอะไรขนาดนั้น”
เขาเอ่ยพลางจับมือฉันขึ้นหวังจะจุ๊บหลังมืออย่างถือดี แต่ฉันดึงมือเรียวกลับออกมาเสียก่อน เขาเลยจูบอากาศเข้าไปแทน
“ฉันไม่ได้จะเล่นตัว ฉันไม่มีใจ”
“เดี๋ยวก็มีเองแหละน่า มีใครบอกไหมว่าเธอเป็นสาวเรื่องเยอะ”
“….เอาเป็นว่าฉันเตือนนายแล้วนะ ถ้าจะเล่นเกมหาคู่ช่วยไปเล่นที่อื่น ถ้าเห็นนายอีกฉันแจ้งตำรวจจับข้อหาคุกคามละเมิดลิขสิทธิ์ส่วนบุคคลแน่!” ฉันพูดจบก็เดินสับออกมาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“โว้ สาวคณะแพทย์เขาเล่นกันแบบนี้เลยเหรอ” วิคเตอร์ตะโกนไล่หลัง
ฉันได้เตือนไปแล้วนะว่าอย่าลองดี ใครต่างก็มองออกว่าเขาคือพ่อคนเจ้าชู้ไก่แจ้ ล่าแต้มจากสาว ๆ นับไม่ถ้วนเพื่อความสนุกส่วนตัว ซึ่งฉันไม่ว่างมากพอที่จะเล่นด้วยหรอกนะ
ครอบครัวของฉันเคร่งครัดเรื่องกฎระเบียบมาก โดยเฉพาะเรื่องของความรักที่จะเกิดขึ้นไม่ได้โดยเด็ดขาด หากจะมีใครสักคนฉันก็จะถูกสืบสวนราวกับนักโทษและห้ามชิงสุกก่อนห่าม ไม่อย่างนั้นละก็ชายคนนั้นจะกลายเป็นสามีฉันในอนาคตด้วยการบังคับคลุมถุงชนตามประเพณี ฉันถึงได้เป็นโสดมาถึงทุกวันนี้และแยกตัวออกมาจากครอบครัวที่แสนจะเคร่งเครียดจนเพราะมันกดดันจะตายอยู่แล้ว
- Writer
