คัพเค้กของมาเฟีย

เอสเพรสโซ่ร้อน

เมฆครึ้มพัดผ่านไป หัวใจที่เคยแตกสลาย ค่อยๆ กลับมาดีขึ้น คัพเค้กกลับมาเป็นตัวเองได้แทบจะปกติแล้ว แม้จะยังมีบางครั้งที่เผลอนึกถึงวันเก่าๆ คิดถึงเสียงแจ้งเตือนข้อความแชท คิดถึงข้อความให้กำลังใจจากใครบางคน แต่พอคิดว่าเขาเป็นของคนอื่นไปแล้ว แถมยังไปทั้งๆ ที่มีเธออยู่ด้วยซ้ำ ความคิดในสมองก็ตีกันจนเธอหัวแทบจะระเบิด

"สวัสดีค่ะ" พนักงานสาวที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการถูพื้นหันไปกล่าวทักทาย ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในร้าน เธอพิจารณามองดูร่างสูงโปรงที่วันนี้ดูจะแต่งตัวสบายๆ กว่าทุกวัน เพราะปกติแล้วเขาจะมาที่ร้านพร้อมกับชุดสูท หรือเสื้อเชิ้ตที่คล้ายกับเป็นชุดทำงาน แต่วันนี้เขาสวมเสื้อยืดคอกลมแขนสามส่วนสีเทา กับกางเกงยีนปาดขาดที่เข่า 'ดูดีไปอีกแบบนะเนี่ย' เธอแอบคิดในใจ พนักงานทุกคนต่างจับกลุ่มเม้ากันว่า ชายหนุ่มคนนี้มาตามขายขนมจีบให้กับเจ้านายของพวกเธอ ที่เหมือนว่ากำลังมีปัญหากับแฟน เพราะพวกเธอไม่เห็นแฟนหนุ่มของเจ้านายคนสวยนานแล้ว

"ขอเอสเพรสโซ่ร้อน โต๊ะหลังร้าน แล้วก็ให้คุณเจ้าของร้านไปเสิร์ฟด้วยตัวเองนะ" เสียงคุ้นหูดังขึ้น คัพเค้กหันไปมองค้อนคนพูด เธอจำได้ว่าเขาเพิ่งจะมาสั่งเมนูนี้เมื่อ 2 วันก่อน และวันนี้เขาก็มาที่นี่อีกแล้ว

"นี่คุณไม่มีงานมีการทำหรือไง ดูจะขยันมากินกาแฟที่นี่เหลือเกิน"

"นี่ผมมาอุดหนุนคุณนะ อีกอย่างผมหอบงานไปทำที่ไหนก็ได้" เขาว่าพลางชี้ไปที่ไอแพดในมือ คัพเค้กได้แต่ถอนหายใจ แต่แวบหนึ่งในหัว ก็ผุดความคิดเรื่องในอดีตขึ้นมาอีก 'นั่นสินะ จริงๆ แล้วเขาจะหอบเอางานมาทำที่นี่ก็ได้ แต่เขาก็เลือกที่จะบอกเราว่าไม่ว่างแล้วหายไปเลย...ก็เขามีอีกคนอยู่ไง'

"คุณ!! ลืมที่ผมสั่งไปหรือยัง?" เสียงทุบเคาท์เตอร์เรียกสติคนเหม่อให้กลับมาอีกครั้ง เธอส่ายศีรษะไปมา ก่อนจะมองหน้าคนพูด

"ผมจะไปนั่งรอที่โต๊ะหลังร้าน อย่านานนักล่ะ ผมไม่ชอบรอ" เขาออกคำสั่งก่อนจะเปิดประตูออกไปนั่งโต๊ะประจำ

คัพเค้กรับทำเมนูที่เขาสั่ง พร้อมกับหยิบเค้กในตู้ออกไปด้วยหนึ่งชิ้น ถาดที่ใส่อเมริกาโน่และเค้กนมสด ถูกวางลงบนโต๊ะอย่างบรรจง ชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าจอไอแพดละสายตามามองดูของบนถาด ก่อนจะเงยหน้ามองหญิงสาวที่ถือถาดเข้ามา

"ผมว่าผมไม่ได้สั่งเค้กนะ?"

"มันเป็นโปรโมชั่นของที่ร้าน"

"....?'" แม้ว่าไวน์จะไม่ได้พูดอะไร แต่คัพเค้กก็รับรู้ได้ว่าเขารอการขยายความจากเธออยู่

"คุณมาสั่งเครื่องดื่มของที่ร้านครบ 10 แก้วแล้ว เรามีโปรโมชั่นแถมเค้ก 1 ชิ้น"

"ผมไม่ชอบกินของหวาน!!"

"ไม่รู้แหละ จะชอบหรือไม่ชอบฉันก็ทำตามโปรโมชั่น ไม่กินก็ทิ้งไป" คัพเค้กพูดด้วยความน้อยใจ เค้ในร้านไม่เคยเหลือทิ้งสักวัน แม้ว่าร้านเธอจะทำในจำนวนที่ค่อนข้างมาก ถ้าไวน์ไม่กินเค้กชิ้นนี้ นี่จะเป็นเค้กก้อนแรกของร้านที่คงจะต้องถูกทิ้ง

"เข้าเรื่องเถอะ มาทำไม?" หญิงสาวเอ่ยถาม แต่คนถูกถามกลับทำเป็นหูทวนลม ยกแก้วกาแฟที่ควันลอยริ้วขึ้นดื่ม แทนที่จะตอบคำถาม

"อ่า...เหมือนเดิม" หญิงสาวขมวดคิ้วยุ่ง เธอไม่เข้าใจว่าเหมือนเดิมที่เขาว่า มันหมายความว่าดีหรือไม่ดี

"ผมหมายถึง อร่อยเหมือนเดิม" หญิงสาวถอนหายใจพลางจ้องหน้าเขาตาเขียว

"ก็...อยากจะมาทาบทามให้คุณหาวันว่างๆ พอดีง่สเจอตึกเหมาะๆ อยู่ 2-3 ที่ ทำเลดี ใกล้บริษัทผมด้วย"

"แล้ว?"

"แล้วผมก็อยากจะพาคุณไปดูไง ถูกใจร้านไหนเราก็จะย้ายไปที่นั่น"

"เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวนะ นี่ฉันพูดตอนไหนว่าจะย้ายร้าน?"

"แล้วคุณจะอยู่ที่นี่ต่อ รอไอ้คอปมันมาลากไปหรือไง อย่างน้อยถ้าย้ายไปอยู่ใกล้ผมกว่านี้ ถ้าไอ้คอปเตอร์มากวนใจคุณ ผมก็จะช่วยได้ทันเวลา" คัพเค้กกลอกตามองฟ้า เธอคิดว่าพูดกับเขารู้เรื่องแล้วเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่า เธอเข้าใจอยู่คนเดียว

"คุณตั้งใจฟังนะ ฉันไม่ย้ายไปไหนทั้งนั้น ฉันว่าคอปเขาคงไม่มายุ่งกับฉันอีกแล้ว แต่เรื่องที่คุณเคยบอกให้ฉันช่วยเป็นแฟนปลอมๆ ของคุณให้ ฉันก็ยินดีจะทำ แต่ขอแลกกับเงินตามที่ตกลงกันเอาไว้นะ"

"เอาอะไรคิด ว่าไอ้คอปมันจะเลิกมาวุ่นวายง่ายๆ"

"เอาความรู้จักเขาตลอด 2 ปีมากคิด เขาไม่ใช่คนที่พูดด้วยเหตุผลแล้วจะไม่เข้าใจ"

"หึ" ไวน์แสยะยิ้ม พร้อมกับมองคนพูดด้วยสายตาเวทนา

"รู้จักแค่เปลือกนอก 2 ปี ก็กล้าตัดสินแล้วเหรอว่ามันเป็นคนดี"

"ก็..." คัพเค้กพูดอะไรไม่ออก เธอไม่กล้าพูดได้อย่างเต็มปาก ว่ารู้จักคอปเตอร์เป็นอย่างดี

"เอาเถอะ ไปดูเฉยๆ ก็ได้ถ้าไม่ถูกใจ ผมก็ไม่บังคับ"

"ฉันพูดตามตรงนะ ฉันคงทิ้งร้านนี้ไปไม่ได้ ไม่ใช่เพราะคอปเตอร์หรอกนะ แต่เพราะว่าร้านนี้เป็นร้านแรกของฉัน เป็นหนึ่งในก้าวสำคัญ ที่ทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง ถ้าไม่มีที่นี่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะได้มีความสุขกับการทำงานแบบนี้หรือเปล่า" คัพเค้กนั้นฝันมาโดยตลอด ว่าอยากมีร้านเบเกอรี่เป็นของตัวเอง อยากทำขนมขาย เธอฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆ มากมายกว่าจะมีร้านนี้ การจะให้ขากที่นี่ไปอย่างไม่มีเหตุผล มันคงเป็นเรื่องที่เธอจะไม่มีทางยอมทำอย่างแน่นอน

"คุณจะคิดแบบนั้นมันก็ไม่ถูกนะ ก็จริงที่ร้านนี้เป็นร้านแรกของคุณ มันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จอะไรของคุณน่ะ แต่คนที่ทำให้มันสำเร็จได้คือตัวคุณเองต่างหาก ถ้าคุณไม่พยายาม คุณก็คงไม่มีร้านนี้ ก่อนจะนับสามเราก็ต้องนับหนึ่งก่อนอยู่แล้ว การที่คุณจะเปลี่ยนร้านจากร้านนี้ไปร้านอื่น มันคือความก้าวหน้า ถ้ามัวยึดติดแต่ว่าร้านนี้คือร้านแรก แล้วคุณจะก้าวไปข้างหน้าได้ยังไง?"

"ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ นะคะ แต่ก็อย่างที่ฉันบอก ฉันรักที่นี่มากจริงๆ ไม่รู้จะตัดใจย้ายออกยังไง เอาไว้ถ้ามีเหตุจำเป็น ฉันจะบอกคุณก็แล้วกัน ฉันอยากย้าย" ไวน์ยักไหล่ เขาไม่ได้อยากจู้จี้เธอขนาดนั้นอยู่แล้ว ในเมื่อเสนอสิ่งดีๆ ไปให้ แล้วอีกฝ่ายไม่ประสงค์จะรับ ก็ไม่มีเหตุผลอะไร ที่จะต้องไปยัดเยียดความสำเร็จให้ ตึกที่เขาจะพาไปดูนั้น ไม่เพียงแค่ใหญ่กว่าที่นี่ แต่ยังตั้งอยู่ในทำเลที่ดีกว่า เป็นย่านที่ผู้คนสัญจรผ่านไปมาตลอด และเป็นจุดที่รวมออฟฟิศไว้มาก พนักงานในออฟฟิศล้วนแต่ชอบดื่มกาแฟกันทั้งนั้น นั่นคือสิ่งที่เขาอยากจะบอกเธอ แต่ดูเหมือนว่าคัพเค้กจะไม่พร้อมรับฟังอะไรทั้งสิ้น