เสียงนกร้อง ดังมาจากด้านนอกของตัวบ้าน เช้าแล้วเหรอเนี้ย น้ำอบลืมตา หญิงสาวหันมามองย่าที่นอนอยู่ข้างๆกัน ย่ายังไม่ตื่น เธอค่อยๆ ลุกขึ้นพยายามให้เงียบที่สุด และลงจากเตียงเดินตรงไปที่หน้าต่าง ค่อยๆแง้มหน้าต่างออก ลมเย็นพัดเข้ามาปะทะร่างชื่นใจที่สุด หน้าต่างบ้านย่ามีเหล็กดัดขนาดใหญ่มาก ไม่ใช่เหล็กดัดแบบทันสมัย แต่เป็นแบบโบราณ คือใช้เหล็กตันกลมยาว เรียงกันถี่ๆ เหมือนกั้นรั้วบ้าน แค่นั้นเอง แต่แข็งแรงมากๆ
“เป็นไงหลาน ลมเย็นดีไหม” เสียงย่าดังมาจากด้านหลัง
น้ำอบหันมาตามเสียง "ย่าขาเย็นสดชื่นมากเลย น้ำอบทำย่าตื่นไหมคะ”
“ไม่หรอกลูก ปกติย่าก็ตื่นเวลานี้แหละ"
หญิงสาวพาย่าเข้าห้องน้ำ เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ ย่าแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว และปลีกตัวไปเตรียมอาหารเช้า เสร็จแล้วยกสำรับมาให้ปู่กับย่า ทั้งสามคนกินข้าวเช้าพร้อมหน้ากัน น้ำอบชอบแบบนี้ รู้สึกว่าอบอุ่นมากที่สุด มันเป็นชีวิตที่เธอโหยหาตลอด ไม่มีที่ไหนอ
