คนหัวใจเถื่อน

บางสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็น

“น้ำอบ คืนนี้นอนกับย่าก่อนนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยนอนห้องของหนู คืนนี้ปู่เขาจะสวดมนต์ในห้องพระนานหน่อย และจะนอนที่ห้องพระเลย วันมะรืน ย่าต้องเริ่มสวดมนต์แล้วล่ะ วันพระพอดี ตั้งแต่เจ็บมานี่ ย่าไม่ได้สวดมนต์เลย น้ำอบยังสวดมนต์ นั่งสมาธิอยู่ไหมลูก”

“น้ำอบสวดมนต์ก่อนนอน ทุกคืนเลยค่ะย่า แต่นั่งสมาธิ แล้วแต่วันค่ะ ช่วงทำงานไม่ค่อยได้นั่ง แต่สวดมนต์ตลอด ช่วงทำงานน้ำอบไม่ค่อยได้ไปวัดเลย ดีจังมาอยู่ที่นี่ น้ำอบจะได้ไปทำบุญที่วัดทุกวันพระ ”

“นี่ย่าเจ็บก็ไม่ได้ส่งข่าวเพื่อนๆ เลย ทุกคนที่ไปถือศีลด้วยกัน คงถามหาแล้วล่ะ ถ้าน้ำอบไปวัด ถ้าเจอก็บอกเพื่อนๆ ย่าด้วยล่ะกันนะลูก”

หญิงชรารู้สึกรำคาญตัวเองหลายอย่าง ปกติจะลุกทำกับข้าวใส่บาตรพระทุกเช้า วันพระก็ไปวัด พอไม่ได้ทำก็เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง

“ได้เลยค่ะย่า น้ำอบพอจะจำได้ว่าใครบ้าง ถ้าหน้าตาของแต่ละคนไม่เปลี่ยนไปมากนะคะ”

จริงๆ หญิงสาวก็จำได้ไม่หมดหรอก เพราะคนที่ถือศีลมีมากมาย จำได้ก็แค่ไม่กี่คน แต่ถ้าเจอเพื่อนย่า เธอก็จะส่งข่าว

“ย่าคะ วันมะรืนน้ำอบไปวัด แล้วอาจกลับช้านิดนึงนะคะ น้ำอบว่าจะกวาดลานวัดด้วย จะเตรียมน้ำยาล้างห้องน้ำไปด้วยค่ะย่า เผื่อเวลาเหลือ”

“ดีมากลูก ดีจริงๆ ทำเยอะๆ นะลูก แต่ว่าระวังตัวด้วยนะ ถ้าคนน้อยก็ไม่ต้องทำนะลูก ถ้ามีเพื่อนก็ค่อยทำ ที่วัดเวลาไม่มีคน ก็ดูเงียบ คนเดี๋ยวนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้หรอก วัด โรงพยาบาล โรงเรียน ก็มีคนร้ายได้ เราต้องระวังตัวเราเอง”

“ได้ค่ะย่า น้ำอบจะระวังตัว กินยาหลังอาหารเลยนะคะย่า แล้วเดี๋ยวน้ำอบนวดขาให้”

“พรุ่งนี้น้ำอบต้องใช้จักรยานไปซื้อของก่อนนะลูก เพราะมอเตอร์ไซค์ ปู่เขาเอาไปไว้ที่ร้านซ่อม เห็นว่าช่างยังซ่อมไม่เสร็จ รถเก๋งก็ไม่ค่อยได้ใช้ สตาร์ทไม่ค่อยติดอีก “

“ไม่เป็นไร่ค่ะย่า น้ำอบจะซื้อไม่เยอะ เอาแค่มาไว้ทำอาหารสามสี่วัน แล้วค่อยไปซื้อใหม่ ไว้รถเสร็จแล้วค่อยไปในเมืองค่ะ”

“แล้วนี่ย่าต้องไปหาหมอวันไหนบ้างคะ เวลาไป ไปยังไงเหรอคะย่า “

“ก็ไปกับปู่นั่นแหละ ครั้งล่าสุด ขากลับรถมาเสียระหว่างทาง ดีที่เจอคนรู้จักเขามาส่งให้ที่บ้าน ตั้งแต่ครั้งนั้นก็ยังไม่ได้เอาไปซ่อมเลย ปู่ก็ไม่ค่อยจะว่าง ถ้าไม่มีรถ ย่าก็จ้างรถมารับไปส่งที่โรงพยาบาล ขากลับก็โทรเรียกเขา จ่ายเงินให้เขาไป ก็ไม่ลำบากหรอกลูก แต่ถ้ารถเราเองก็สะดวกกว่ามาก ปู่ตาก็ไม่ค่อยดีแล้ว ไปถึงไหนจะเรื่องเอกสาร ติดต่อตรงนั้นตรงนี้ โอ้ยวุ่นวายไปหมด ไปทีก็เบื่อเลยล่ะลูก คนเยอะ เดี๋ยวนี้โรคภัยก็เยอะไปหมด “ ย่าปรางบ่นเสียยืดยาว

“ไม่เป็นไรนะคะย่า คราวหน้าน้ำอบจัดการให้ค่ะ เสียดายนะคะ ย่าน่าจะส่งข่าวเร็วกว่านี้หน่อย น้ำอบจะได้ลงมาให้เร็วกว่านี้ น้ำอบว่างงานอยู่บ้านเฉยๆ ตั้งเกือบเดือน”

หญิงสาวมีประสบการณ์เวลาพาพ่อกับแม่ไม่ไปหาหมอ คนไปโรงพยาบาล อย่างน้อยต้องมีญาติติดตาม 1 คน เพื่อ ทำเรื่องเอกสาร รอคิว รอยา ดูแลคนป่วย ก่อนที่จะพบแพทย์ ใครที่ไม่มีญาติไปด้วยนี่น่าสงสารมากๆ ลำพังตัวเองก็เจ็บป่วย เหนื่อยอยู่แล้ว ยังต้องมาทำเรื่องเอกสารอีก น่าเห็นใจจริงๆ

“น้ำอบ ย่าถามอะไรหน่อย ตอบย่ามาตามความเป็นจริงได้ไหมลูก”

“ได้ค่ะย่า น้ำอบไม่มีเรื่องปิดบังอะไรเลย ย่าอยากรู้เรื่องอะไรเหรอคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นย่า เธอนั่งที่พื้น นวดขาให้ย่าปราง

“น้ำอบมีแฟนหรือยังล่ะลูก นี่อายุเท่าไหร่แล้ว เข้า 25 ปี แล้วใช่ไหม ถ้าย่าจำไม่ผิด อีกไม่กี่วันก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของหลานแล้วนี่”

“ไม่เชิงว่าเป็นแฟนค่ะย่า ช่วงน้ำอบทำงาน ก็คุยๆ กันค่ะ แต่ยังไม่ได้เรียกว่าแฟน น้ำอบกำลังคิดว่าจะคบกับเขาเป็นแฟนค่ะ แต่บังเอิญมารู้ว่าเขากำลังจีบน้องในที่ทำงานอีกคน แต่พ่อน้ำอบคาดคั้น เขาบอกว่าไม่ใช่ค่ะ ความจริงแล้วมันใช่ นี่น้ำอบยังไม่ได้โทรบอกเขาเลยนะคะ ว่าขอให้เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น ยังไม่ถือว่าเป็นแฟน นำอบไม่รีบ แล้วแต่บุญวาสนาค่ะ ถ้ามีก็ขอให้เป็นแบบปู่กับย่านะคะ อยู่กันอย่างมีความสุข ครองคู่กันจนแก่เฒ่า แต่ถ้าไม่ดีอบก็ขอไม่มีดีกว่า”

“ย่าปรางถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีแล้วลูก ตอนนี้ย่าอยากให้น้ำอบเร่งทำบุญให้มากๆ ไม่ว่าจะบุญแบบไหนก็ตาม พยายามครองตัวให้ดี คิดดี ทำดี นะลูก ไม่ว่าจะเจออะไร ย่าขอให้น้ำอบใจเย็น มีสติให้มากๆ แล้วชีวิตของอบจะพบเจอแต่สิ่งดีๆ เชื่อย่านะ ตั้งใจ ย่าเชื่อว่าน้ำอบของย่าทำได้”

"ได้ค่ะย่า น้ำอบจะพยายาม และจำไว้ให้ขึ้นใจค่ะ" หญิงสาวนั่งฟังย่าปรางพูดไป พรางนวดขาให้ย่าไปด้วย เธอรู้สึกมีความสุขมาก อบอุ่น

“พอสมควรแล้วลูกไม่ต้องนวดแล้ว ย่าจะสบายเกินไป รู้สึกดีขึ้นมากเลย น้ำอบไปปิดประตูหน้าต่างที ลงกลอนให้แน่นหนานะ แล้วเดี๋ยวคืนนี้มานอนบนเตียงกับย่า ไม่ต้องนอนที่พื้นข้างล่างมันเย็นเกินไป ขึ้นมานอนเสียด้วยกันบนเตียงนี่เลย”

ระหว่างที่ย่ากับหลานคุยกันอยู่ข้างนอก ปู่เปลวสวดมนต์ในห้องพระติดต่อกันยาวนานมาก เสร็จแล้วก็เข้าสมาธิ คืนนี้บรรยากาศเงียบสนิท ตามประสาบ้านสวน ถ้าใครที่ไม่ได้อยู่แบบนี้นานๆ ก็จะไม่ค่อยสังเกตอะไร แต่สำหรับปู่เปลวแล้ว รู้ว่ามันมีความผิดปกติบางอย่าง แต่ก็ยังควบคุมได้ ปู่เปลวนั่งสมาธิ นิ่งและนานมาก เกือบ 3 ชั่วโมง ออกจากสมาธิแล้วปู่ก็ลงไปกรวดน้ำที่ต้นไม้ใหญ่ข้างบ้าน สัมผัสได้กับบางสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ลมเย็นพัดวูบมาปะทะร่างของปูเปลว ทำให้ชายชรารับรู้ถึงพลังงานอะไรบางอย่าง เอาเถอะ ยังพอรับได้ หวังว่าสิ่งที่เขาและภรรยาทำดีมาตลอด ไม่เบียดเบียนใคร จะส่งผลช่วยให้หลานสาวของเขา มีชีวิตที่ดี ขออย่าให้มีภัยอันตราย หรือเรื่องที่ร้ายแรงเกิดขึ้นกับหลานสาวของเขาเลย