ฐานะอะไร
1016 Words
ฉันที่กำลัง จดจ่ออยู่หน้าคอมเช่นเคย สักพักเสียงมือถือก็ดังขึ้น ฉันควานรับแบบไม่ได้ดูว่าเบอร์ใคร
“ยูมิ”
“ปราง”
“เป็นไงบ้านมึง”
“รอบนี้เอากี่พัน”
“เปล่าๆมึง ไม่ได้โทรมายืมเงินอีดอก”
“แล้วโทรมารบกวนเวลาอันแสนมีค่าของกูเพื่อ??”
“จะมาบอกว่ากูอยู่ผับเดิม แล้วเห็นคริสเตียนกำลังนัวเนียสาวอยู่เลยโทรมาบอกมึง”
ฉันรู้สึกเจ็บแปล๊บๆในอกนิดๆ แต่มันก็ไม่ได้เจ็บขนาดที่ว่าต้องไปสนใจอะไร เพราะยังไงเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้ว เขาจะเอากับใครมันก็น่าจะเป็นสิทธิ์ของเขาแล้วแหละ อืม ฉันครุ่นคิดสักครู่ แล้วหาเหตุผล งั้นฉันก็น่าจะทำได้เหมือนกันนิ ใช่มั้ย คือทำไมต้องแค่คริสเตียนล่ะ ทั้งๆที่ฉันก็หาประสบการณ์จากคนอื่นได้ โอ้พระเจ้าทำไมฉันพึ่งคิดได้นะยูมิ
“ปราง ผับเดิมใช่มั้ย ผู้ชายเยอะป่ะ”
“เยอะมวากกก”
“ไม่เอาหน้าเดิมๆนะ”
“เออ ถ้ามึงเอ่ยปาก กูจัดให้มึงได้เสมอ เพื่อนรัก”
“โอเค จะไปถึงภายใน 40 นาที”
.
.
วันนี้ฉันแต่งตัวให้แซ่บกว่าเดิมด้วยเดรสสีเบจ แหวกหลังยาวมาเกือบถึงสะโพก กระโปรงรัดรูป หยิบต่างหูทรงกลมอันใหญ่ยี่ห้อดังมาใส่ สยายผมที่พึ่งม้วนลอนเสร็จใหม่ๆ แต่งหน้าเฉี่ยว ใส่คอนแทร็กเลนส์สาย ฝ. โนบราปิดไปแค่จุก
รองเท้าส้นสูงสีดำ ฉีดน้ำหอมแบรนด์ดัง หยิบกระเป๋าแบรนเนมยี่ห้อดังราคาเหยียบ 6 หลัก หยิบกุญแจรถญี่ปุ่นคันเก่ง แล้วย่างสับเท้าออกจากห้อง
ฉันเรียนรู้การใช้ชีวิต การแต่งตัวแต่งหน้าจากการศึกษาค้นคว้า ถึงแม้ฉันจะเป็นยังเพิ้งหน้าคอม แต่ถ้าฉันต้องใช้ชีวิตในโลกจริงๆแล้วฉันก็ต้องทำตัวให้เข้ากับมัน เรียกง่ายๆว่าปรับตัวเก่งละมั้ง
.
วินาทีที่เดินเข้าผับ สายตาทุกคู่ก็จ้องมองมาที่ฉัน ฉันแอบสงสัยว่าทำไมยัยปรางต้องมาสิงผับนี้ตลอด ผับมีเป็นสิบเป็นร้อย แต่ก็ไม่ได้ถามมันหรอก ยังไงฉันก็ต้องพึ่งมันเพื่อช่วยหาผู้ให้ก่อน ถ้าไปเที่ยวคนเดียวฉันไม่กล้าขนาดนั้น แล้วผู้ชายก็ไม่น่าไว้ใจ แต่ถ้าผ่านยัยปรางก็ยังพอไหว
ฉันสับเท้าเข้ามาที่ผับ แล้วเห็นยัยปรางโบกมือเรียก ฉันเชิดหน้าหนึ่งทีแล้วเดินเข้าไปหา ประดุจว่าช่ำชอง แต่ไม่เลย ฉันแค่ทำตามความรู้ที่ได้ศึกษามา
“ปราง”
“ยูมิ๊”
ยัยนี่ลากเสียงยาว แสดงว่าเริ่มเมา ฉันกวาดสายตามองรอบโต๊ะ เออหน้าใหม่นี่หว่า ไม่มีใครหน้าซ้ำแถมยังหล่อกันหมด ยัยปรางนี้ใช้ได้เลย
“สวัสดีค่ะ ยูมิค่ะ”
“ครับ พี่ชื่อ ต้อม อายุ 26 ครับน้องยูมิรุ่นเดียวกับปรางใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ” ต้อมงั้นหรอ อืมม ก็หล่อดีนะ แต่งตัวสุภาพ แต่ชื่อห้วนไปหน่อย ถ้าครางชื่อเขาอาจจะไม่ค่อยได้อารมณ์ คนนี้ปัดตก
“พี่ชื่อสิงห์ครับ คุมบ่อนฝั่งโน้น ว่างๆอยากพาน้องยูมิเข้าไปเที่ยว”
“สวัสดีค่ะพี่สิงห์” อืมม สิงห์ชื่อโอเค แต่สักเยอะมาก ท่าทางน่ากลัว คุมธุรกิจมืดอาจจะพาฉันไปขาย งั้นคนนี้ปัดตกไปก่อน
“สวัสดีครับ ผมฟูจิ เป็นดีเจที่นี่”
“ฟะ ฟูจิ อย่าบอกนะว่าเป็นคนญี่ปุ่น”
เขาคลี่ยิ้มออกมาแล้วตอบนิ่งๆ “ลูกครึ่งครับ”
“พระเจ้า คุณพระ โอ้มายด์ก๊อด”
ฉันไม่รู้จะอุทานคำไหนแล้ว หล่อ ดูดี แถมยังเป็นคนชาติเดียวกับฉัน ฉันรู้สึกเหมือนเจอส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่อยากจะเชื่อ ฉันทำตาเป็นประกายแล้วกัดปากซี๊ดดส์อยู่ตรงนั้น พระเจ้าในที่สุดฉันก็เจอ เอาล่ะยูมิถ้าเธอไม่ได้หมอนี่ไปนอนด้วยคืนนี้อย่าเรียกตัวเองว่า ซ่อนกลิ่นร่านสวาทอีก
.
(Talk คริสเตียน)
ผมนัวเนียสาวอยู่ที่โซน VIP ของผับไอ้เซน สักพักก็มีเสียงเรียกของไอ้แดน
“ไอ้คริส”
“หืม” หน้ายังมุดที่นม
“ไอ้คริส”
“เออ มีไรพูดมา” ยังมุดหน้าอยู่
“ไอ้เชี่ยคริสเอาหน้าออกมาจากนมก่อน”
“อะไรของมึงไอ้เชี่ยแดน กูอัดอั้นชิบหาย ออกมาจากคอนโดยัยนั้นทั้งๆที่ยังไม่ได้ปลดปล่อย แม่งไล่กูออกมาหน้าตาเฉย”
“เออ ยัยนั่นของมึง ใช่ยัยนั่นที่ใส่ชุดแหวกหลังเกือบเห็นสะโพก นั่งคุยกระหนุงกระหนิงกับไอ้ฟูจิ ดีเจของผับกูป่ะวะ”ไอ้เซนพูดขึ้นมา
“ห๊ะ”
ผมรีบดันสาวคนนั้นลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ระเบียงมองลงไปยังโต๊ะที่มีคนกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ ยัยนั่น ยูมิ ไหนบอกงานเยอะไง แล้วออกมาเที่ยวเนี่ยนะ แล้วแต่งตัวซะสวยขนาดนั้น คุยสนิทสนมกันจังวะ ใจผมร้อนรน กำลังจะก้าวเท้าเพื่อลงไปพาเธอออกมา แต่มีเสียงเรียกของไอ้โชนดังขึ้น
“ฐานะอะไร”
“ห๊ะ เชี่ยไรมึงไอ้…”
“กูถามว่ามึงจะไปตามเค้าออกมาในฐานะอะไรไอ้คริส ตัวมึงเองยังมาเอาผู้หญิงอยู่ตรงนี้เลย”
… ผมตอบไม่ได้
“กูว่าพวกมึงต่างคนต่างอยู่ไม่ดีกว่าหรอวะ มันก็แค่ one night stand ทำไมมึงต้องยึดติด”
“กู…” ผมพูดไม่ออก
“หรือว่ามึงรักเค้า”
“พูดอะไรของมึงไอ้โชนอย่างกูเนี่ยนะ”
“งั้นมึงก็หยุดสั่น หยุดกำหมัด หยุดทำสีหน้าเจ็บปวด แล้วก็นั่งลงเอาสาวของมึงต่อ”
…
“ทำไม่ได้ใช่มั้ย ไอ้คริส”
“เออ”
แล้วผมก็เดินออกมาจากตรงนั้น ตรงดิ่งลงไปหาเธอ ไม่อยากจะเชื่อ ว่าผมเนี่ยนะ คนอย่างผมเนี่ยนะ
.
.
- Writer
