ได้โปรด
1069 Words
ฉันก้าวเท้าจากรถญี่ปุ่นสีขาวคันเก่ง สายตากวาดมองหาเพื่อนที่กำลังถูกฉุดกระชากลากถูโดยผู้ชาย เต็มโต๊ะไปหมด ตรงนั้นมีผู้หญิง อีก2 รวมมะปรางก็เป็น3 มีผู้ชายนั่งอยู่กัน 4-5 คน ฉันมองไม่ถนัดนัก เพราะสายตาสั้น ถึงใส่คอนแท็กเลนส์มา แต่มืดขนาดนี้ก็ไม่สามารถมองได้ชัดอยู่ดี เอาเป็นว่าเข้าไปใกล้ๆพวกเขาก่อนละกัน
“ปราง” ฉันยิ้มให้เจ้าของร่างอวบอัดในชุดสุดเซ็กซี่
“มาแล้วหรอยูมิ” เธอกระโดดมากอดฉัน สภาพตอนนี้คือเมาแอ๋ ให้ตายเถอะยังไม่เที่ยงคืนเลยยังเมาได้ขนาดนี้ เธอลากฉันมายังโต๊ะที่มีหญิงชายนั่งอยู่ แล้วแนะนำ
“คนนี้ยัยอาย คนนี้ยัยโบวี่” เธอสองคนพยักหน้าให้ฉัน ฉันพยักตอบ
“คนนี้อี ยูมิ เพื่อนรักฉันเอง”
“ตายอีปราง มีเพื่อนสวยขนาดนี้ไม่เห็นรู้” โบวี่พูดขึ้นมา
“จะไปรู้ได้ไงก็อี่นี่วันๆมันเอาแต่…” ฉันรีบปิดปากยัยปรางก่อนจะพูดมากไปกว่านี้ ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่ายังเป็นสาวบริสุทธิ์ให้ตายเถอะ มันเป็นเรื่องน่าอายสำหรับคนที่นี่
“อะ ฮ่าๆๆ พอดีไม่ค่อยได้เที่ยวที่นี่อ่ะค่ะ ติดผู้ชายผับอื่นอยู่” ฉันแก้ตัว
“อ๋องี้นี่เอง” อายพยักหน้ารับ
“อ้อ แล้วก็พวกผู้ชาย”
“เซน โชน ดินแดน แล้วก็ คริสเตียน”
สวัสดีครับ หนุ่มๆมองฉันตาลุกวาว ให้ตายเถอะหน้าตาดีๆกันทั้งนั้น โดยเฉพาะหมอนี่ คริสเตียนหรอ พระเจ้าออร่าเปล่งปลั่ง ผมดำขลับ จมูกโดงเป็นสัน แถมรูปร่างสูงใหญ่ไร้ไขมันส่วนเกิน สายตาร้อนแรงทรงเสน่ห์ หน้าตาเขาตอนนี้เมามาก น่าจะอ่อยไม่ยาก เอาล่ะ ยูมิ เอาคนนี้แหละว่ะ
ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลง ส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับเขา เขาก็ส่งสายตาเจ้าเล่ห์กลับมาเป็นนัยๆ
“ยูมิงั้นหรอ น่ารักมากเลยครับ เป็นลูกครึ่งหรอ” เซนเปิดประเด็น
“ใช่ค่ะ ไทย/ญี่ปุ่น" ฉันตอบเขินๆ ระบายยิ้มน้อยๆอ่อยทุกคน
“ว้าว เขาว่ากันว่าสาวญี่ปุ่นร้อนแรงมากใช่มั้ยครับ” ดินแดนทำหน้าเจ้าเล่ห์ แหมเขาก็เล็งฉันงั้นหรอ
“คิกๆ ให้พูดปากเปล่าคงจะยาก ของแบบนี้มันต้องลองค่ะ” นั่นฉันสวมบทบาทตัวละครร่านสวาทที่ตัวเองเขียนแล้วหนึ่ง
“ว้าว น่าสนใจจังเลยครับ” อิอิ โชนมองมาสายตาหวานเยิ้ม
“นี่ เบาๆหน่อยอียูมิ พึ่งมาถึงมึงก็อ่อยหมดเลยหรอ ใจคอจะไม่แบ่งพวกกูบ้างรึไง” มะปรางโวยวาย
อ่อย เชี่ยไรล่ะอีปราง กูประม่าชิบหายมึงไม่รู้อะไร ฉันได้แต่คิดในใจพลางน้ำตาตกใน จะไหวมั้ยเนี่ยฉัน
“อะ เอ่อ คุณ คริสเตียนใช่มั้ยคะ ไม่ทราบว่าอายุเท่าไหร่หรอคะ”
เขาแสยะยิ้มมุมปากแล้วตอบกลับมาร้ายๆ
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเยอะหรอก แล้วก็ไม่ต้องมาแอ๊บใส อยากได้ก็ไปเอากัน พร้อมมั้ยล่ะ”
พระเจ้า ไม่อยากจะเชื่อ บุคลิกผู้ชายคนนี้ เหมือนเอเดน พระเอกนิยายของฉันเลย เชี่ยแต่งไปแต่งมาเจอเรื่องจริงเฉย เอาเถอะยังไงก็ตั้งใจมาเพื่อมาล่าผู้ชายแล้ว ใครจะมองยังไงก็ชั่งเถอะ กูเอาคนนี้แหละว่ะ อยากรู้จริงๆว่าเรื่องบนเตียงจะเหมือน เอเดนพระเอกนิยายของฉันคนนั้นมั้ย
“ไปกันค่ะ คริสเตียน” ฉันบอกเขาพลางส่งสายตาให้ยัยปราง
“เชี่ยมาไม่ถึง 10 นาทีคว้าผู้ชายไปแดกแล้วเพื่อนมึงอีปราง”
“เชีย ยูมิ มึงโอเคมั้ย” มะปรางส่งสายตาเป็นห่วงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ปรางมึงหุบปาก ไม่ต้องคุยเรื่องกูก็พอ โอเคนะ เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังพรุ่งนี้”
“เออๆ ไว้เจอกันเพื่อน” เธอคงจะงงมากว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ ขนาดฉันยัง งง กับตัวเองไม่น้อย
“อืม” ฉันพยักหน้าให้เธอแล้วควงแขนคริสเตียนออกมาเลย
.
.
ลากันเสร็จ ฉันก็ลากแขนคริสเตียนออกมาตรงลายจอดรถ เขากระชากแขนฉันแล้วจูบมาอย่างร้อนแรง พระเจ้า ฉันคิดถึงทฤษฏีการจูบแล้วทำออกมาเก้ๆกังๆ แต่ไม่อยากให้เขาสงสัย เลยพยายามอย่างเต็มที่ เขาสอดมือเข้ามาในชุดเดรสของฉัน พระเจ้า
มือหนึ่งเขาบีบปากฉันเพื่อที่จะให้อ้าปากเพื่อจูบฉัน อีกมือหนึ่งล่วงเข้าไปในกระโปรงแล้วแหย่นิ้วเข้าไปในกางเกงใน เขาสะกิดเม็ดตรงกลางนิดหน่อยทำให้ฉันสะดุ้งโหยงแล้วครางออกมาอย่างเสียไม่ได้ อ๊ะ อ๊ะ
เขาแสยะยิ้มอย่างพอใจแล้วถามฉัน “รถเธอคันไหน” ฉันไม่ทันได้ตอบ เขาก็ใจร้อน “ชั่งเถอะ ไปรถผม” เขาหยิบรีโมทรถสปอร์ตออดี้สีขาวคันหรู แล้วกดเปิด เปิดประตูด้านข้างคนขับแล้วโยนฉันเข้าไปที่เบาะ เขาตามเข้ามาทั้งอย่างนั้นแล้วปิดประตูรถดังปึ้ง
ไฟของรถดับลง เขาเลื่อนเบาะจนสุด ปรับเอน แล้วนั่งคุกเข่าจ่อหน้ามาตรงหว่างขาฉัน ยกขาสองข้างขึ้น แล้วถอดชั้นในตัวจิ๋วออก แหวกขาแล้วซุกหน้ามาตรงช่องแคบ เหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่างพระเจ้าฉันเขินหนักมากจังหวะนี้
เขาแค่นหัวเราะออกมาทีหนึ่ง
“เหอะ ว่าแล้วว่ายังซิง จูบยังจูบไม่เป็นยังมาทำตัวเจนสนาม” เชี่ยหมอนี่รู้ได้ไง
“คะ คุณพูดอะไรนะ ฉันเปล่าซิงนะ” ฉันหน้าถอดสีเถีบงกลับเก้ๆกังๆ
“ผมเป็น นศแพทย์ ทำไมผมจะมองไม่ออก” เขายกยิ้มมุมปาก แล้วปล่อยขาฉันลง
พระเจ้า บัดซบจริงๆ แผนฉันต้องล่มหรอเนี่ย นี่ฉันต้องเริ่มใหม่หมดหรอเนี่ย ไม่เอานะ ใกล้ถึงวันอัพเดทนิยายแล้ว ฉันจะมาพลาดไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด
ฉันขอร้องเขาเสียงกระเส่า
“ดะ ได้โปรด ช่วยเปิดซิงฉันด้วยค่ะ”
.
ฉันของร้องเขาแบบหน้าด้านๆ แต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ
ฉันหลับตาปี๋รอคำตอบจากเขา
"แล้วเธอจะเสียใจที่มาขอร้องคนอย่างฉัน ยูมิ"
- Writer
