ของ ของใคร??
1210 Words
(Talk เดวิด)
เธอเดินเข้ามาที่ร้านด้วยเดรสสีขาวระบายเป็นกระโปรงฟูฟ่องนิดหน่อย ที่คอถูกผูกด้วยโบสีขาว แล้วมีสายรัดผูกที่เอวเป็นโบเข้าชุด ส้นสูงสีขาว รวบผมหางม้าเบี้ยวมาทางซ้าย ผูกผมด้วยโบสีขาวเข้าชุด ให้อารมณ์เจ้าหญิง
ผู้หญิงคนนี้เทสดีมาก เธอแต่งตัวเองได้สวยและน่ารักตามสถานที่ ที่เธอจะไป เธอคงเรียนรู้มาจากอาชีพของเธอ เธอสวยมากจริงๆ บางทีผมอาจตกหลุมรักเธอไปตั้งแต่วันที่เธอใส่เสื้อแมลงสาบแทะแล้วก็ได้
วินาทีที่เธอเดินเข้ามาก็อย่างว่า มองกันเป็นตาเดียว เธอเดินเข้ามามองหาผมทั้งๆที่ผมนั่งอยู่ตรงนี้ เห็นเธอตั้งแต่เข้ามา เธอคงสายตาสั้นจริงๆ ผมโบกมือให้เธอนิดหน่อย เธอยิ้มกว้างแล้วเดินมาหาอย่างดีใจ
“เดฟฟฟฟ” เธอลากเสียงยาวอีกแล้ว ผมชอบเธอเวลาเธอเรียกผมแบบนี้
“ไงสาวสวย เชิญนั่งก่อนครับ ทานอะไรดี”
แล้วผมกับเธอก็คุยเรื่องสัพเพเหระกันอยู่แบบนั้น เธอดีใจมากที่มีผมเป็นเพื่อน เพราะเธอเพื่อนน้อย ผมก็เข้าใจเธออยู่แล้วก็อดดีใจไม่ได้ที่เธอเห็นผมสำคัญกับเธอขนาดนี้
.
.
(Talk คริสเตียน)
ผมกำลังนัวเนียสาว อยู่ที่โซน VIP ในผับของไอ่เซน พวกมันเรียกมาให้ผมอย่างเต็มที่ เพราะผมสั่งให้มันเรียกมาเอง ผมคิดว่าน่าจะช่วยเติมเต็ม แทนยัยนั่นได้ จริงๆผมก็ไม่น่าจะติดใจอะไรมากมายหรอก เดี๋ยวลองเอาคนอื่นดู ก็คงจะลืมกันไปเอง ผมผละจากเต้านมของสาวคนนึ่ง ควานรับโทรศัพท์จากไอ้ดินแดน
“เชี่ยแดนมีอะไร กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม”
“เออ จะบอกว่ากูเจอพี่ชายมึงนั่นแดกข้าวอยู่ที่ร้านกู”
“ไอ่สัส มันนั่งแดกข้าวอยู่ร้านมึงก็ถูกแล้วไง ถ้ามันนั่งแดกหญ้ามึงค่อยโทรมา”
“แต่มันนั่งแดกอยู่กับ ยูมิ เด็กมึงนะ”
“ห๊ะ” ผมรีบผละออกจากเต้านมแล้วดันสาวคนนั้นลุกขึ้น แล้วลุกขึ้นยืนอย่างไว
ผมเดินออกมาทั้งอย่างนั้น ไม่สนใจเสียงเรียกถามของไอ้พวกนั้น ผมยัดตัวเองลงในรถสปอร์ต ออดี้สีขาว แล้วขับออกมาอย่างไวมุ่งหน้าไปร้านอาหารของไอ้แดน
เข้าไปถึงก็เห็นพวกมันคุยกระหนุงกระหนิง ข้างๆมีแก้วไวน์และขวดไวน์ พระเจ้า ยูมิ นี่เธอดื่มงั้นหรอ ผมไม่เคยเห็นเธอดื่มมาก่อน แล้วทำไมต้องมาดื่มกับไอ้เชี่ยนี่ด้วยว่ะ ผมกับมันก็ไม่ถูกกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งมันมาทำแบบนี้ผมยิ่งเกลียดขี้หน้ามัน
ยูมิกำลังหน้าแดงเพราะเมาแน่ๆ ผมรีบสาวเท้าเข้าไปหาพวกเขา ไอ้แดนเห็นแล้วรีบวิ่งเข้ามาหาผมแต่ผมไม่สน ผมกระชากแขนเธอขึ้นมาจากโต๊ะ
“ไอ้เดวิด กูบอกมึงแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ให้ยุ่งกับยัยนี่” ผมกำแขนเธอแน่น จนเธอแหงนขึ้นมามองหน้าผมแต่เธอไม่พูด
“ไอ้คริส มึงเป็นบ้าหรือไง อายคนอื่นบ้าง” ไอ้แดนรีบห้าม
“อายทำไม กูมาตามเอาของของกูกลับ”
“แต่ฉันไม่ใช่ของ ของคุณนะคะ เธอเงยหน้ามองผมงงๆ” ยัยนี่ขนาดเมายังน่ารัก แต่ไม่สบอารมณ์กับคำพูดเธอเลยว่ะ
“ทำไมจะไม่ใช่ เอากันมาตั้งกี่ครั้งแล้ว เธอเป็นของฉัน แล้วไม่ต้องไปเสือกอ่อยใครไปทั่ว”
เธอทำหน้างงๆ แล้วเงยหน้าถามอีกว่า
“งั้นถ้าฉันนอนกับเดฟ ฉันก็จะเป็นของเดฟใช่มั้ยคะ” เธอถามแบบไร้เดียวสา แต่คำถามมันกวนโมโหผมสวนทางกับหน้าตาไร้เดียงสานั้น แล้วเธอก็งัดมือผมออก แล้วเดินไปจับมือเจ้าเดวิดที่กำลัง งง กับคำพูดของเธอเหมือนกัน
“งั้น เดฟ เราไปเอากันดีมั้ยคะ ฉันจะได้ไม่เป็นของเขาแล้วมาเป็นของคุณแทน” วินาทีนั้นพี่ชายผมขำพรูดออกมาแล้วยิ้มให้เธออย่างจริงใจว่า
“ไม่ใช่แบบนั้นยูมิ พวกเราไม่ได้หมายถึงแบบนั้นกันนะ เธอเข้าใจผิดแล้ว” เขาลูบหัวเธออ่อนโยน
“อะ เอ่อ กูว่าพวกมึงเข้าไปโซน VIP กันก่อนเถอะ พวกคนมองใหญ่ละ” ไอ้แดนรีบเอ่ยขัดจังหวะ
.
.
แล้วพวกเรา สามคนก็มาอยู่ในบรรยากาศโคตรอึดอัดแบบนี้ ยัยนี่เมาจนนอนตะแคงอยู่ที่โซฟา ปล่อยผมใช้สายตาประทะคารมกับพี่ชายผมอยู่
“มึงปล่อยเธอดื่มขนาดนั้นได้ไงวะ”
“กูไม่รู้นี่ว่าเธอจะคออ่อน”
แล้วก็เดดแอร์ ผมกับมัน คงต้องรอเธอได้สติสักหน่อยค่อยพากลับ ผมคิดในใจ
“ถ้ามึงไม่เคลียร์กับเคทมึงก็ควรเลิกยุ่งกับเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกผิดมากแล้วนั่งด่าตัวเองว่าเป็นชู้กับแฟนชาวบ้าน ถึงเธอจะไม่รู้ความสัมพันธ์จริงๆของพวกนาย แต่ความรู้สึกผิดของเธอมันเป็นของจริง”
“แล้วมึงเสือกเรื่องของพวกกูทำไม”
“ถ้ามึงไม่ได้จริงจังกับเธอมึงก็ปล่อยเธอไอ้คริส เพราะกูจริงจังกับเธอ กูไม่มีวันทำเธอเสียใจ”
วินาทีนั้นผมก็เข้าใจแหละ พี่ชายผมคนนี้มันแสนดีจริงๆ พวกผมไม่มีอะไรเหมือนกันเลยนอกจากหน้าตา ผมกับมันใช้ชีวิตแตกต่างกันมาตั้งแต่เกิด ถ้าเปรียบผมเป็นนรกมันก็คงเป็นสวรรค์ละมั้ง
แต่คำพูดก็โคตรขัดหูชิบ ให้ผมปล่อยเธอไปงั้นหรอ เอาจริงๆมันก็ไม่ยากหรอกแค่ผู้หญิงคนเดียว แต่ 2-3 วันนี้ผมพยายามเอาสาวมากี่คนแล้วก็ไม่รู้ แต่ผมก็ยังเลิกคิดถึงยัยนี่ไม่ได้ไง ผมถึงต้องถ่อตัวเองมาถึงที่นี่
“กูไม่ปล่อย มึงจะทำไม ยัยนี่ก็ติดใจลีลากูจะตาย ถ้าไม่งั้นคงไม่ขอร้องกูจะเป็นจะตายให้เอาเธอ”
“เหอะ หลงตัวเอง มึงไม่รู้เหตุผลที่เธอขอร้องมึงแบบนั้นใช่มั้ย”
“เหตุผลอะไร”
มันกำลังจะอ้าปากพูด แต่เสียงยัยยูมิ ละเมอครางขึ้นมาก่อน เชี่ย เธอครางในลำคอเบาๆ แค่ อืมม∼ แล้วพลิกตัวหันไปอีกด้านกระโปรงเลิกขึ้นมาเห็นขาอ่อนนิดหน่อย แค่นี้ก็ทำให้พวกผมหน้าแดง
มือเธอควานหาอะไรสักอย่างแล้ว พูดออกมาเบาๆว่า
“เอลซ่าาาจ๋าาา หมอนข้างที่น่ารักของฉานน เธอไปอยู่ไหน ไม่มีเธอฉันเหมือนจะขาดจายยตายย”
น่ารักเกินไป ไม่ไหวแล้วจังหวะนี้ ผมต้องพาเธอกลับแล้ว
“กูจะพาเธอกลับ” ผมบอกไอ้เดวิด
“หวังว่ามึงจะเคลียร์กับเธอให้จบ”
มันพูดมาแค่นั้น
- Writer
