การกลับมา
1061 Words
“รุ่นพี่….หนูชอบพี่ค่ะ” นักเรียนสาวในชุดมัธยมต้นชั้น ม.3 ผิวขาวใสใบหน้างดงามยืนยิ้มหวานสารภาพรักกับรุ่นพี่ชั้นม.ปลาย ที่หล่อเหลาใบหน้าสะอาดสะอ้านดวงตาคมกริบ
“หึ!!!….ยัยหน้าม้าคิดจะชอบฉันหรอฝันไปเถอะอย่างเธอนะไม่ใช่สเปกชั้น” ใบหน้าหล่อเหลาทรงผมลองทรงกับชุดพละที่กำลังถือลูกบาสเดินมาและหยุดนิ่ง เมื่อได้ยินคำสารภาพจากรุ่นน้อง และทุกๆคนในโรงยิมก็ได้ยินคำปฏิเสธนั้นและต่างทำหน้าเหวอ โดยเฉพาะ ตะวัน
“สักวันรุ่นพี่จะต้องชอบฉัน…และฉันนี่แหล่ะจะเขี่ยพี่ทิ้งคอยดู” ใบหน้าหวานแดงและกำชายกระโปรงแน่นด้วยความโกรธ พร้อมกับเดินสะบัดหน้าจนผมที่ถักเปียแกะสะบัด
“พรึบ!!!” ร่างบางสดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืดในคอนโดหรูใกล้ๆสถานที่ทำงาน
“ฝันไปหรอเนี้ย??….ทำไมถึงฝันเรื่องบ้าๆนี่อยู่อีกนะ” มือบางมาแตะที่หางตาคู่งามที่มันมีหยดน้ำตาติดพร้อมกับเช็ดมันทิ้ง
“เฮ้ออออ!!!….ไหนๆก็นอนไม่หลับไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสสัก ชม. ก็ยังดี”
@กรมแผนกตรวจสอบ
“สวัสดีครับน้องตะวัน…” รุ่นพี่ที่ทำงานทักทายร่างบางที่วันนี้เธอดูสดใสและแต่งชุดทำงานดูสวยและทะมัดทะแมง
“สวัสดีค่ะพี่ป้อง” คนร่างบางทักทายรุ่นพี่ที่อยู่ในแผนกเดียวกัน
“แล้วยัยนิดหน่อยล่ะมาสายประจำ” คนร่างบางถามหาเพื่อนสนิทในที่ทำงานทั้งคู่บรรจุพร้อมกันและอายุเท่ากัน ด้วยวัยและสายงานจึงสนิทสนมกันได้เร็ว
“นี๊ๆๆๆ…ชั้นไปซื้อกาแฟมาย่ะเอ้านี่ของแก” นิดหน่อยยื่นกาแฟให้เพื่อน
“อื้ม!!!..ขอบใจย่ะ”
“เออ…หัวหน้าถามหาแกและกำลังมอบหมายงานให้พวกเราไปตรวจสอบที่โรงพยาบาล A แผนออกตรวจก็ประมาณอีก 2 อาทิตย์ กำหนดการเข้าตรวจ 1 เดือนกว่า” ปกป้องรุ่นพี่รับงานที่ถูกมอบหมายจากหัวหน้าแผนกและแจ้งให้ทุกคนทราบ
“ว๊าาา!!!….โรงบาลอีกแระเกลียดกลิ่นโรงพยาบาลที่สุด” ร่างบางเบะปากและมองบนที่ต้องรับงานตรวจโรงพยาบาลชื่อดัง
@โรงพยาบาลA
“พรุ่งนี้จะมีหมอคนใหม่กลับมาช่วยที่โรงพยาบาลของเรา เขาจะมาช่วยงานในตำแหน่งบอร์ดบริหารและอาจารย์หมอ” หมอสูงวัยที่ยังดูหนุ่มและแข็งแรงซึ่งเป็นประธาน และเจ้าของโรงพยาบาลแจ้งถึงการกลับมาของหมออัครินทร์หลานชายผู้อาภัพที่เสียพ่อและแม่ไปในวัยเด็ก แต่ทว่าบัดนี้เค้าได้กลายเป็นอาจารย์หมอศัลยแพทย์ชื่อดังที่หาตัวจับได้ยาก ไม่ว่าโรงพยาบาลต่างประเทศหรือในประเทศต่างต้องการตัวเขา
“หมออัครินทร์อายุยังน้อยควรจะศึกษางานในระดับอื่นๆก่อน แล้วยังไม่มีประสบการณ์ในการบริหารท่านประธานควรพิจารณาถึงความเหมาะสมด้วยครับ” หมอนพพลที่เป็นหนึ่งในคณะกรรมการบริหารและเป็นผู้ถือหุ้นเขาเป็นน้องชายของท่านประธาน
“งั้นผมในฐานะประธานและเจ้าของโรงพยาบาล A นี้ ขอเสนอโหวตครับ” เมื่อทุกคนโหวตเสียงข้างมากยอมรับและยินดีกับการเสนอตำแหน่งบอร์ดบริหารคนใหม่ เป็นเอกฉันท์มีเพียงหมอนพพลและไม่กี่คนที่ไม่เห็นด้วย
“พี่เขื่อนตอนนี้ผมมารอที่หน้าสนามบินแล้ว” หมอภูหมอหนุ่มรุ่นน้องคนสนิทมารับหมอเขื่อนไอดอลของเขา และโทรหาหมอเขื่อนเมื่อทั้งคู่เจอกันในรอบ 10 ปีเพราะน้อยครั้งมากที่หมอเขื่อนจะกลับมาไทย ร่างสูงใส่แว่นสายตาในชุดสุภาพพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ใบหน้าหล่อเหมือนพระเอกซีรี่ย์เกาหลีขายาวๆก้าวเดินอย่างรวดเร็ว ผิวที่ขาวสะอาดสะอ้านนิ้วมือเรียวยาวลากกระเป๋า เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกปลดกระดุมออก2เม็ดโชว์อกขาวๆและซิคแพคนิดๆ ดูรวมๆแล้ว Sexy จนหัวใจจะวาย
“สวัสดีครับอาจารย์หมอ…” หมอภูเรียกเขาเต็มยศ
“เฮ้ยยย!!!…ไอ้หมอภูมึงเรียกกูซะห่างเหินเชียวเรียกพี่เหมือนเดิมนั่นแหล่ะ” ปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มที่มุมปากและมือหนาจับไปที่ไหล่ของหมอภู
“ครับพี่หมอเขื่อน…ยินดีต้อนรับกลับบ้าน” หมอภูยิ้มให้กับความเป็นกันเองและไม่ถือตัวของหมอเขื่อน ไม่ว่าจะตอนเรียนตอนเป็นอินเทิร์นหรือตอนทำงานเวลามีปัญหาหรือเคสยากๆ หมอภูจะคอยปรึกษาและถามหมอเขื่อนเสมอทั้งสองสนิทสนมกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ
“ใครว่ากูจะกลับบ้าน…มึงไปหาคอนโดที่ใกล้ๆโรงพยาบาลที่สุดให้กูที” หมอเขื่อนเขาอยากอยู่ที่คอนโดมากกว่าเพราะที่บ้านมันมีความทรงจำในวัยเด็กมากมาย มันอาจทำให้เขาคิดถึงช่วงเวลานั้น
“มีเยอะแยะพี่แต่มีที่หนึ่งสะอาดและดีที่สุด…แต่ทำไมพี่ไม่พักที่โรงบาลเลยล่ะห้องพักแพทย์เยอะแยะสะดวกสบายสุดๆ” หมอภูแนะนำห้องพักแพทย์ที่สะดวกสบายไม่ต่างจากคอนโดให้หมอเขื่อน
“เก็บไว้ให้หมอคนอื่นหรือนักศึกษาแพทย์อินเทิร์นเถอะเขาลำบากกว่าเราเยอะ” หมอเขื่อนเขามองเห็นความจำเป็นของหมอคนอื่น และไม่อยากใช้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่นๆ
“นี่ครับ!!!….คอนโดหรูมีความสะดวกเดินทางเพียงแค่ 10 นาทีก็ถึงโรงพยาบาลกับสถานที่ราชการแล้ว อีกอย่างทำเลทองอยู่ในย่านรถไฟฟ้าและห้างสรรพสินค้า” หมอภูแนะนำคอนโดหรูพร้อมกับให้หมอเขื่อนเดินชม มือหนาแตะไปที่โซฟาและขอบโต๊ะสายตากวาดไปรอบๆแล้วยกขึ้นมาดูเศษฝุ่น
“อื้ม!!..ไม่เลวสะอาดดีเสียอย่างเดียวห้องเล็กไปหน่อยและไอ้สีห้องเนี้ยเห่ยยชะมัด” หมอเขื่อนวิจารณ์ห้องและมองไปรอบๆ
“เฮ้อออ!!!….พี่มันเรื่องมากฉะมัดเนี๊ยแหล่ะคอนโดที่ดีที่สุดสะอาดที่สุดแล้ว….ถ้าพี่อยากได้ดีกว่านี้คงต้องเพนเฮาส์แล้วหล่ะแต่ว่ามันไกลโรงพยาบาลนะสิ” หมอภูลำบากใจในความเนี๊ยบและเรื่องมากของหมอเขื่อน
“อื้ม!!!….กูเอาห้องนี้แหล่ะไปจัดการค่ามัดจำให้ด้วย
“ชิ!!…พี่มันปีศาจ” หมอภูทำตามคำสั่งและจัดการธุระแทนพร้อมกับมาช่วยหมอเขื่อนจัดห้องจนเสร็จ
- Writer
