ผมขายให้เพื่อน

ตอนที่1

14 กุมภา วันวาเลนไทน์

"จะเจ็บไหมครับ" บ้าเอ๊ย ผมเผลอถามอะไรโง่ๆ ออกมาได้ เจ้แจสซี่ปรายตามองผมแล้วสูบบุหรี่ต่อพร้อมพ่นควันออกมากลุ่มใหญ่ และแน่นอนว่าคำถามนี้ไม่มีคำตอบ

"แค่24ชม." เจ้ว่าขึ้น "คิดดูสิว่าเงินมากขนาดนี้ ใช้เวลาหาแค่24.ชม นายทนได้ไหมล่ะ"

ออกัสก้มหน้าชั่งใจ แต่เขาไม่ได้มีเวลาให้คิดนาน ชายหนุ่มพยักหน้ารับเบาๆ

"ไม่ต้องห่วงหรอก ลูกค้าที่ชอบสินค้าที่ยังซิง แน่นอนว่าพวกเขาไม่คิดว่านายจะเป็นงานหรอกนะ นายจะนอนเฉยๆ ก็ได้" เจ้เว้นจังหวะพูดเพื่อสูบบุหรี่ต่ออีกอึดก่อนจะโยนมันทิ้งได้สักที

"ฉันจะให้ยาปลุกอ่อนๆ ด้วย นายจะแทบไม่รู้สึกเจ็บ"

"ครับ"ออกัสรับคำเสียงแผ่ว

"พรุ่งนี้ 1ทุ่มตรง ที่ท่าเรือ" เจ้แจสซี่บอกก่อนจะเดินกลับเข้าไปข้างใน

ออกัสยังยืนอยู่ที่เดิมอีกหลายนาที เขามองดูเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก ผู้ชายรูปร่างผอมบางหน้าตาจืดๆ มองตอบกลับมาผ่านแว่นสายตากรอบบาง

วันนี้ วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักแท้ๆ ในวัยแค่19ปี แทนที่ผมจะได้มีชีวิตเหมือนวัยรุ่นคนอื่น หรืออย่างน้อยก็นอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้องนอนส่วนตัว ทำเรื่องไร้สาระอย่างการส่งสติกเกอร์อวยพรไปให้เพื่อนๆ แต่ผมกลับต้องมา…ขายตัว

ใช่ครับ ขายตัว

เรื่องมันเกิดจากความซวยซ้ำซ้อน เมื่อพ่อที่เป็นเสาหลักของบ้าน ดันไปค้ำประกันให้เพื่อนจนตัวเองต้องเจ็บตัวเสียเอง นั้นทำให้ครอบครัวเราไม่เหลือแม้แต่ที่ซุกหัวนอน ซ้ำร้ายน้องชายวัย16ปีของผม ที่คิดจะกลับมารวยชั่วข้ามวัน จนพาตัวเองไปพัวพันกับแก๊งค้ายาเสพติด และผมมีเวลาแค่เพียงพ้นคืนนี้เท่านั้น ในการช่วยชีวิตน้องชายตัวดีของผม

บนเรือ

ออกัสต้องถูกขัดสีฉวีวรรณและแต่งตัวด้วยชุดน้อยชิ้นสีชมพู เพื่อให้เข้ากับเทศกาลแห่งความรัก ชุดผ้าลูกไม้ที่ปักประดับด้วยผ้าที่ทำเลียนรูปดอกกุหลาบ ที่คาดผมและถุงน่องตาข่ายสีเดียวกันเข้าชุด ดูน่าเอ็นดูเกินกว่าจะมาอยู่บนร่างกายผู้ชายอายุเจริญวัย หัวใจของชายหนุ่มเต้นจนแทบระเบิด ในหัวตอนนี้มีแต่อยากวิ่งหนีไปให้ไกลด้วยความอับอาย หากเขาจะทันรู้ตัวก่อนจะถูกจับยัดใส่กรงเหล็กดัดสวยงาม ราวกับเป็นสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง

พื้นที่ฐานกรงค่อยๆ ขยับเลื่อยพากรงขึ้นไปยังพื้นเวทีเบื้องบนที่เปิดรออยู่ แสงไฟจากสปอตไลท์สาดสว่างมาที่กรงบรรจุมนุษย์หนุ่มเพียงจุดเดียว ออกัสตาพร่ามัว เขานั่งอยู่ตรงกลางกรงนั่น มองไปรอบๆ ห้องโถงใหญ่เห็นแต่เงาตะคุ่มๆ ดูไม่ออกว่าคือสิ่งใด หากไม่เห็นหน้ากากครึ่งหน้าสีขาวที่ลอยเด่นอยู่มากมายในความมืด ชายหนุ่มคงยากจะรู้ว่ามีคนมากมายอยู่ที่นี่

มีเสียงฮือฮาอื้ออึงอยู่ด้านล่าง ออกัสเริ่มจมดิ่งกับความกลัว

พวกเขาเป็นใคร ทำไมมากมายขนาดนี้ จะใช่คนที่รู้จักผมหรือเปล่า อาจจะเป็นลุงน้าข้างบ้าน ไม่สิ พวกเขาจะเอาความสามารถที่ไหนมาขึ้นเรือบ้านี่ได้ หรือต่อให้มีเงินก็ใช่จะเข้ามาที่คลับลับแห่งนี้ได้ง่ายๆ ไม่มีใครในที่นี้รู้จักเราหรอก แต่ผมก็กลัวอยู่ดี

ออกัสพยายามซ่อนตัวจากสายตาผู้คนในฮอล ด้วยการกอดตัวเองเพื่อปิดบังส่วนสงวน ที่ผ้าลูกไม้ไม่อาจบังมิด

ท่าทางตื่นกลัวเหมือนน้องแกะในดงหมาป่า ปลุกอารมณ์นักล่าของบรรดาแขกได้ดีทีเดียว พิธีกรไม่รอช้า เสนอคุณสมบัติและราคาของสินค้าชิ้นนี้ในทันใด

"หนึ่งคืน เริ่มบิดแรกที่ห้าแสน!"ราคาเริ่มไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ สูงจนดูเหมือนจะซื้อชีวิตเขาไปได้เลยทีเดียว

หนุ่มซิงถูกประมูลในราคาที่สูงลิ่ว มิน่า เขาถึงมีค่าตัวที่สูงขนาดนั้น แต่พอรู้ราคาที่ถูกประมูลแล้ว ออกัสก็รู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบมากพอสมควร

ตัวเรา แต่เขาได้เงิน ไม่แฟร์เลย

ยิ่งต้องอยู่ในสภาพนั้นนาน ทุกอย่างรอบตัวยิ่งดูอึกอัก ออกัสเวียนศีรษะ หูอื้อเสียจนไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกต่อไปแล้ว หากแต่เสียงค้อนทุบดังทำให้การประมูลสินค้าชิ้นนี้เป็นอันสิ้นสุดลง กรงสวยงามขนาดใหญ่จึงค่อยๆ เลื่อนกลับลงไปใต้เวที

เมื่อถูกซื้อ ออกัสก็ถูกนำตัวมาไว้ยังห้องสวีทหรูหราที่กว้างจนเทียบเท่าสนามฟุตซอเลยก็ว่าได้ ซึ่งแต่ละมุมล้วนเต็มไปด้วยเครื่องประหัดประหารความบริสุทธิ์ของเขาทั้งสิ้น ภายในห้องนี้ตกแต่งด้วยเครื่องเรือนราคาแพง ภาพวาดหายากของศิลปินที่ล่วงลับไปแล้ว แม้กระทั่งต้นดอกไม้ในนี้ยังเป็นของจริง

ชายหนุ่มรู้สึกกลัว

คนที่ซื้อหนึ่งคืนของเขาด้วยราคา3ล้าน จะเป็นคนแบบไหนกันนะ