ดวงตาคมกริบ นัยน์ตาสีดำสนิทแฝงความซับซ้อนคล้ายกับมีความคิดอะไรบางอย่าง ทอดมองแผ่นหลังบอบบางของคนที่เดินห่างจากเขาไม่มาก ก่อนจะหยุดฝีเท้ายืนอยู่กับที่ หรี่ตาลงมองรอยยิ้มสวยปรากฏบนในหน้าหวาน แล้วต้องระบายลมหายใจยืดยาว
“เอาโค้กแก้วหนึ่งค่ะป้า”
กนกขวัญรับแก้วน้ำมาถือไว้ ริมฝีปากบางดูดน้ำอัดลมเย็นๆ ให้ชื่นใจ ใบหน้าหวานหันมองหน้าเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปยืนตรงหน้าเขา แล้วชูแก้วน้ำอัดลมในมือไปตรงหน้า
“น้ำไหมคะ”
“กินน้ำแก้วเดียวกัน หลอดเดียวกันเนี่ยนะ”
พอเสียงทุ้มตอบรับ เธอก็เบะปากคว่ำ กลอกตามองบน
“หนูถามเป็นมารยาทเถอะค่ะ ไม่ได้จะให้กินจริงๆ”
คนชวนตามมารยาทจีบปากจีบคอว่า ทว่าพอจะดึงแก้วน้ำกลับ มือข้างที่ถือแก้วน้ำก็ถูกมือหนาทาบทับลงจับไว้อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“อุ๊ย!” เสียงหวานร้องอุทานเบาๆ ด้วยความตกใจที่ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาดูดน้ำจากหลอดเดียวกันกับเธอ
ดวงตาคมกริบเหลือบมองมาด้
