หญิงสาวนั่งทำงานเพลินจนเวลาล่วงเลยไปนานพอสมควร ภายในสำนักงานมีเธอเพียงคนเดียว ใบหน้าหวานละสายตาตาจากจอคอมพิวเตอร์มองรอบๆ สำนักงานที่เงียบสงบและรู้สึกถึงความวังเวง
“จะสองทุ่มแล้วเหรอ ตายๆ ไอ้ขิมแกลืมดูเวลาอีกแล้วเหรอ”
ดวงตากลมโตหันไปมองหน้าปัดนาฬิกา ก่อนก่นด่าตัวเองที่มัวแต่ทำงานเพลิน มือเล็กจัดการปิดคอมพิวเตอร์และเก็บของใช้ใส่กระเป๋าเตรียมตัวกลับห้องพัก
ปัง!
เสียงเหมือนอะไรบางอย่างกระทบกับกระจกหน้าต่างทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งโหยง ดวงตาคู่สวยเบิกตากว้าง มือที่กำลังเก็บของก็เปลี่ยนเป็นกวาดทุกอย่างลงกระเป๋าทีเดียวหมดอย่างรวดเร็ว
เคล้งงง!
คราวนี้เป็นเสียงเหมือนแก้ว หรืออะไรบางอย่างกระทบกันดังขึ้นอีกฝั่งของโต๊ะทำงานในแผนกบัญชี
กนกขวัญหยุดนิ่ง ยืนตัวตรง ใบหน้าหวานเริ่มซีด กวาดสายตามองรอบๆ ตัวอีกครั้ง แต่ไม่เห็นความผิดปกติแต่อย่างใด “ขิมไม่ได้กลัวหรอกนะจ๊ะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นแผ่วเบาติดสั่นเ
