“ห้าสิบบาทจ้ะป้า”
กนกขวัญยื่นถุงกับข้าวให้ลูกค้าพร้อมรับธนบัตรมาใส่กระเป๋า แล้วก็ร้องเรียกผู้คนที่เดินสัญจรไปมา ซึ่งกำลังจับจ่ายซื้อของในตอนเช้าไปด้วย
“กับข้าวร้านยายอิ่มจ้า กับข้าวยายอิ่มอร่อยทุกอย่างเลยนะจ๊ะ”
“แย่แล้วโว้ย แย่แล้วไอ้ขิม หายหัวไปไหนของมัน”
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังลั่นตลาด คิ้วเรียวโค้งได้รูปขมวดเข้าหากัน ดวงตากลมโตมองคนที่วิ่งหน้าตั้งเข้ามาหา
“อะไรของแกหวาน แหกปากเรียกฉันดังลั่นตลาดเลย คนมองใหญ่แล้ว ไม่อายบ้างไงวะ”
น้ำหวานวิ่งมาหยุดหน้ารถเข็นขายข้าวแกง กระนั้นยังไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้ เพราะอยู่ในอาการเหนื่อยหอบ เมื่ออาการเหนื่อยเริ่มเบาบางลงก็รีบยัดหนังสือพิมพ์ฉบับล่าสุดใส่มือเพื่อน
“อะไร” กนกขวัญถามอย่างงงๆ
“อ่าน!” น้ำหวานชี้นิ้วย้ำๆ ลงไปที่หน้าหนังสือพิมพ์ ไม่ได้ไขความกระจ่างให้ในทันที
ใบหน้าหวานก้มมองหนังสือพิมพ์ในมือที่มีข่าวสารทั่วๆ ไป กนกขวัญกวาดสายตาไล่
