“ไปเป็นเพื่อนวินหน่อย วินมีอะไรจะบอกกับลิน” กวินภพว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง ลุกยืนแล้วเดินเข้าไปจับมือพี่สาวมาบีบไว้แน่นๆ แล้วพาเดินออกจากห้อง ตรงไปที่ลานจอดรถที่มีคนรออยู่
เกวลินรู้สึกแปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของน้องชาย เธอไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ เพียงแต่เดินตามหลังน้องอย่างสงสัย พอเดินมาถึงลานจอดรถก็เห็นว่าผู้จัดการน้องชายและกนกขวัญยังคงยืนอยู่
“พี่บีช่วยรออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ ขอผมคุยกับลินกับขิมก่อนครับ”
คำพูดของน้องชายยิ่งสร้างความประหลาด และแปลกใจให้เธออีกเท่าตัว
“คุณวินคะ หนูว่ามันจบแล้วนะคะ หนูบอกแล้วว่าหนูจะไม่เข้าไปยุ่งอีก” กนกขวัญมองลึกเข้าไปในดวงตาของพี่ชาย สายตาคู่นี้กำลังมองมาที่เธอด้วยความรู้สึกผิด
กวินภพไม่ได้พูดอะไรออกมา มือหนาข้างที่ว่างคว้าข้อมือเล็กแล้วออกแรงดึงเบาๆ พาพี่สาวและน้องสาวต่างมารดาเข้าไปนั่งในรถ
เมื่อทั้งสามขึ้นมานั่งภายในรถยนต์คันหรูเรียบร้อยแล้ว โดยกวินภพน
