คล้อยหลังผู้จัดการดาราสาวเดินออกไป เกวลินเบนสายตากลับมาที่คนตรงหน้าต่อ เธอเบี่ยงตัวหลบเปิดทางเล็กน้อย “เข้ามาสิ จะนอนข้างนอกเหรอ”
กนกขวัญที่ยืนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มองสบตาคู่สวยก็รีบผงกศีรษะเล็กน้อย แล้วเดินเข้ามาหยุดอยู่กลางห้องอย่างทำตัวไม่ถูก ริมฝีปากเม้มแน่นด้วยความรู้สึกวิตกกังวล ดวงตากลมโตลอบมองพี่สาวบ้างบางครั้งอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“อยู่กับฉันมันต้องเกร็งขนาดนั้นเลยเหรอ นี่เธอเห็นฉันเป็นยักษ์เป็นมารหรือยังไง”
จบประโยคของเกวลิน คนที่เอาแต่หลบตาก็เงยหน้าขึ้นทันควัน มือเล็กถูกยกขึ้นมาโบกไปมาหย็อยๆ ใบหน้าเลิ่กลั่ก “หนูไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะคุณลิน”
เกวลินหัวเราะในลำคอพลางส่ายหน้าช้าๆ ให้กับคนขี้กลัว “ไม่กลัวก็เลิกเกร็งได้แล้ว” เธอว่าพร้อมกับเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบชุดที่เตรียมไว้สองสามชุดออกมาวางบนเตียง
กนกขวัญพยายามทำตัวให้ผ่อนคลาย เธอค่อยๆ เดินไปนั่งที่ปลายเตียง สายตายังจับจ้องพี่สา
