“มานั่งสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” เมื่อเห็นว่าน้องสาวยังคงยืนนิ่งหน้าประตูก็เรียกให้มานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกัน
กนกขวัญยอมมานั่งที่เก้าอี้อย่างว่าง่าย พลางมองหน้าคนอยากคุยกับเธอด้วยใบหน้าสงสัย
กวินภพมองหน้าน้องสาวตัวเองแล้วยิ้มขำ เขาเองก็เพิ่งจะมีเวลาสำรวจน้องสาวต่างมารดาจริงๆ จังๆ ก็ตอนนี้นี่แหละ เพราะเมื่อวานมีแต่เรื่องจนไม่ทันได้มองเต็มๆ ตา
ใบหน้าสวยหวานดูอิ่มเอมและสดใสผิดกับตอนอยู่กรุงเทพฯ ร่างผอมบางก็เริ่มมีน้ำมีนวลมากขึ้น เห็นแบบนี้ก็รู้สึกเบาใจขึ้นมาบ้าง
“คุณวินมีอะไรจะคุยกับขิมเหรอคะ”
แล้วเสียงร้องถามก็ทำให้เขามองสบตากับดวงตากลมโต นัยน์ตาเป็นประกาย ก่อนยกกระเป๋าเป้ที่อยู่บนตักขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วหยิบซองเอกสารออกมายื่นไปตรงหน้า
กนกขวัญมองซองเอกสารสีน้ำตาลอย่างไม่เข้าใจ “ให้ขิมเหรอคะ”
“ใช่” เสียงทุ้มเอ่ยตอบ “ความจริงมันเป็นของเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้วละ”
เธอเอียงหน้าเล็กน้อย มองคนตอ
