EP.4 เผชิญหน้ากับบรรดาเฮีย
1259 Words
“เมียมึงเหรอ?”
“เฮีย!” ไบรอันชักสีหน้าใส่คนที่ใช้คำพูดคำจาไม่ค่อยจะรื่นหูก่อนจะปรายตาไปมองเจ้าของร่างบางที่นั่งหลังตรง กระพริบตาปริบๆ มองเขาและบรรดาเฮียๆ ที่กำลังจ้องมองเธออยู่เช่นเดียวกัน
เราพยายามปรับตัวเข้าหากันแล้ว พยายามทำตัวให้เป็นกันเอง แต่ใบหม่อนกลับมาทำสีหน้าเกร็งๆ อีกครั้งก็ตอนที่บรรดาเฮียๆ ของเขาบุกมาหาที่คอนโดนี่แหละ
“หายไปสามวัน กูก็ห่วงแทบตาย ที่ไหนได้หิ้วผู้หญิงกลับมาด้วยเฉย มึงนี่มันจริงๆ เลย” อลันดึงสายตาออกมาจากหญิงของน้องแล้วหันมาจ้องหน้ามันแทน
หลายวันมานี้ทั้งอลันและไคเลอร์แทบนั่งไม่ติดที่ ไบรอันโดนลอบทำร้ายในวันที่กำลังส่งของล็อตใหญ่ จะว่าประมาทไม่มีทางเป็นไปได้แน่ พวกเขาคิดไปในทางเดียวกัน งานนี้มีหนอนบ่อนไส้แน่นอน
“น้องเจ็บตัวมานะเฮีย ไอ้พวกนั้นอย่างเหี้ย ขนมาเกือบร้อย” บอกพร้อมกับยกมือขึ้นลูบใบหน้า ต่อให้จะเคยดุดันไม่เกรงใจใครในสายตาใครก็ช่าง แต่กับเฮียสองคน ถ้าไอ้ไบรท์กล้าร้าย โดนเฮียสั่งอุ้มแน่นอน
“อย่าเวอร์ให้มาก”
“เนี่ย~ ก็เป็นซะแบบนี้ ถนัดคิดเองเออเองกันนักนี่ แล้วไบรท์จะอธิบายอะไรให้พวกเฮียฟังได้”
“ถามจริง เสียงสองเสียงสามของมึงมันเคยใช้ได้ผลกับสาว เลยกะจะเอามาใช้กับพวกกูใช่ไหม” ไคเลอร์ดักทางพร้อมกับมุมปากที่ยกยิ้ม ถือว่านี่เป็นรอยยิ้มแรกในรอบสามวันหลังจากที่ไบรอันหายไป
“แล้วกูต้องย้ำด้วยไหม ว่าคนเดียวที่จะล่อกูให้ใจอ่อนได้มีคนเดียว” อลันสมทบ กระตุ้นให้คนที่กำลังโดนรุมคว่ำปากด้วยความหมั่นไส้
“หายใจเข้าก็เมีย หายใจออกก็เมีย รู้น่าว่าชีวิตเฮียลันถูกหล่อเลี้ยงด้วยเมียอ่ะ”
“แน่นอน เมียกู กูรักของกู”
“คอยดูเถอะ เดี๋ยวไบรท์จะไปอ้อนเจ้ฟ่างเมียเฮียให้เฮียหึง”
“ใจถึงดีนี่ อยากโดนสั่งอุ้มมึงก็มา”
“พวกมึงนี่ก็นะ เถียงกันเป็นเด็กๆ ไปได้ อายุสามขวบหรือสามสิบเอาดีๆ” ไคเลอร์ส่ายหน้า นี่เป็นภาพที่เห็นจนชินตา
“เอาล่ะ ถ้าขี้เกียจเล่ายาวๆ งั้นก็สรุปมาสั้นๆ ว่ามึงไปเอาลูกใครเขามา” น้ำเสียงจริงจังส่งผลให้คนที่หายไปสามวันเต็มๆ หันไปมองยังคนที่นั่งมองคนนั้นคนนี้สลับกันด้วยความงุนงง ส่งสัญญาณให้รู้เล็กน้อย คนที่รับข้อเสนอและจำทุกอย่างได้ขึ้นใจรีบดันตัวลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้ามาหาทันที
“นี่เฮียเลอร์ นี่เฮียลัน พี่ชายของฉัน” ใบหม่อนระบายรอยยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร อวดความสดใสก่อนจะยกมือไหว้เฮียๆ ของไบรอัน
“สวัสดีค่ะ หนูชื่อใบหม่อน เรียกหม่อนเฉยๆ ก็ได้นะคะ”
“อ่า ว่าแต่หม่อนเฉยๆ ไปไงมาไงถึงโดนน้องชายเฮียหิ้วมานี่ได้?” เสียงถามกลับติดความขี้เล่นช่วยคลายความอึดอัด ที่ต้องมาเผชิญกับคนแปลกหน้าที่หล่อมากๆ อีกสองคนให้ผ่อนคลายขึ้น
“หม่อนค่ะ หม่อนเฉยๆ ที่ไม่ต้องพูดคำว่าเฉยๆ ก็ได้”
“อ้าวเหรอ ก็นึกว่าต้องเรียกว่าหม่อนเฉยๆ ไง อายุเท่าไหร่ล่ะเรา ถึงสิบแปดหรือยัง” คนถูกถามทำตาโต เกือบจะทำท่าพอใจกับการถูกทักเสมือนกับว่าเธอหน้าเด็กมากๆ ทว่าไบรอันแทรกขึ้นมาก่อน
“ตกลงว่าจะให้ไบรท์เล่าหรือเฮียเลอร์จะคุยสาวกันแน่”
“แหม กูคุยด้วยนิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นหวง”
“หวงสะกดยังไง คนอย่างไบรท์ไม่เคยเรียน” อลันหลุดขำทันที พอๆ กับเฮียอีกคนที่ส่ายหน้าให้กับความมั่นของไอ้ตัวดี
“คืองี้ วันนั้นที่เกิดเหตุ ไบรท์หนีเข้าไปหลบที่บ้านเขา เขาช่วย ก็เห็นไหวพริบ การเอาตัวรอดถือว่าใช้ได้ เลยจ้างมาอยู่ใกล้ตัว อีกอย่างเขาก็กำลังหางาน ไบรท์เลยให้งานถือเป็นการตอบแทนที่เขาช่วยนั่นแหละ”
“ช่วยแบบไหน?”
“เขาก็ช่วยรักษาแผล หาหมอมาผ่าเอากระสุนออก ก็ช่วยจนไบรท์มีชีวิตกลับมานั่งอยู่ตรงหน้าพวกเฮียเนี่ยแหละ”
“ไม่ หมายถึงมึงอ่ะ จะช่วยเขาแบบไหน”
“ก็ช่วยให้เขาได้งานแบบที่ต้องการ ครอบครัวของเขาได้อยู่ในที่ที่ดีขึ้นไง”
“แล้วงานที่ว่านี่เป็นงานแบบไหนถึงได้เอาเขามาอยู่ใกล้ตัวแบบนี้”
“เอาเป็นว่าไบรท์มีเหตุผล พวกเฮียก็โอเคสักทีสิ โอเคได้แล้ว เฮียลันอ่ะตัวดีเลย เวลาพูดกับเมียครับทุกคำ เวลาน้องพูดอ่ะ กรุณาเข้าใจอะไรง่ายๆ ด้วยครับ”
“ช่วยไม่ได้หน้าตาไม่ได้เหมือนกัน”
“เจ้ฟ่างก็แค่ผมยาวแหละ ถ้าไบรท์ผมยาวบ้างก็คงเหมือน”
“ไม่เหมือน อย่าเอาเบ้าหน้าของมึงมาเทียบกับเมียกู”
“ขาดเมียเหมือนขาดใจ วันไหนว่างไบรท์จะไปอ้อนเจ้ฟ่างหนักๆ”
“บ้านกูไม่ต้อนรับคนสร้างงานอย่างมึง”
ใบหม่อนมองคนทั้งสามที่คุยกันก่อนจะเผลอยิ้มออกมา ก็ยอมรับนั่นแหละว่าเธอเองก็กังวลและคิดมากกับภารกิจในครั้งนี้เช่นกัน เงินมันก็เยอะแหละ แต่ก็นั่นแหละ ยิ่งเยอะก็ยิ่งน่ากลัว แต่พอมาเห็นแบบนี้ มาเห็นมุมอีกมุมในวันที่เธอ กำลังก้าวเข้ามาอยู่ในจุดที่อันตรายมากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้ การที่ได้เห็นว่าพวกเขาก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร ไหนจะคนที่น่าจะมีเมียอยู่แล้ว ยังแสดงออกว่ารักเมียมากแค่ไหน มันก็ยิ่งทำให้เธอสบายใจกว่าเดิมเยอะเลย
“…ไหนตอนแรกบอกกลัวแผนพัง แล้วบอกพวกเขาไปแบบนั้นแผนจะไม่พังเอาเหรอคะ” ใบหม่อนเอ่ยทำลายความเงียบเมื่อกลับเข้าสู่สถานการณ์ที่อยู่ด้วยกันตามลำพังอีกครั้ง
“สองคนนั้นเป็นเฮียฉัน พวกเขาไม่มีทางทำให้เรื่องนี้พังเด็ดขาด”
“นั่นน่ะสิคะ พวกพี่ๆ เป็นเฮีย ก็ต้องไว้ใจกันอยู่แล้ว คุณมีพี่น้องสามคนเหรอคะ”
“เป็นพี่ที่สนิทกันมากๆ ไม่ใช่พี่แท้ๆ ถ้าเจอกันรอบหน้าก็เรียกเฮียนั่นแหละ สองคนนั้นไว้ใจได้” คนฟังกดใบหน้ารับเบาๆ เป็นเชิงรับรู้
“แล้วเธอก็เลิกเรียกฉันว่าคุณได้แล้ว เรียกพี่แทนละกัน ฉันชื่อไบรอัน เรียกไบรท์เฉยๆ ละกัน”
“อ้อ ค่ะ แล้วฉัน…”
“มีคำไหนที่มันดีมากกว่าคำว่าฉันไหม มันดูห่างเหินเกินไป คนอาจจะไม่เชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน”
“งั้นใช้ชื่อแทนตัวเองดีไหมคะ”
“อ่า คงดีกว่าสรรพนามเดิม”
“แล้วหน้าที่หม่อนคือต้องทำอะไรบ้างคะ แล้วเราต้องอยู่ที่นี่ด้วยกันแค่สองคนเหรอ?”
“ใช่ อยู่ด้วยกันแค่สองคน แต่เธอไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันไม่ทำอะไรเธอแน่นอน รูปร่างหน้าตาแบบเธอ ไม่ใช่ทางของฉัน…”
***********************
สาธุ 99 ให้มันจริงตามนั้นเถอะนะคะ
🧸
Great novels start here
- Writer
