chapter 2
1282 Words
“ไม่ได้จะยั่วนะคะ แค่กำลังอ่อย...อย่างที่สุดเลยละคะ” โอกาสที่ไม่เคยมี เมื่อมันมาอยู่ในอุ้งมือ ต่อให้กลัวแสนกลัวแค่ไหน แต่พันดาวก็คิดว่า...เธอยอมเสี่ยงถ้าหากผลที่ได้มันคุ้มค่า เธอเลยไม่สนใจเสียงที่ดังมาและผู้คนมากมายในที่แห่งนี้ ยกสองแขนขึ้นพาดบนไหล่กว้าง นิ้วเล็กลากไล้ต้นคอแกร่งก่อนจะใช้สองนิ้วเกี่ยวกันไว้ที่หลังคอแดนเหนือ รอยยิ้มแต้มบนใบหน้าเนียนนุ่มที่เอียงคอเล็กน้อยอย่างที่คิดว่าน่ารักที่สุด
“แล้วคุณละคะ สนใจไปต่อกับฉันไหม” เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากล้าถามอีกฝ่ายออกไปอย่างนี้ได้ยังไง ไหนจะดวงตากลมโตที่กล้าจะมองแดนเหนือโดยไม่หลบ ไหนจะลิ้นเล็กที่ยื่นออกมาไล้เลียริมฝีปากราวกับกำลังยั่วอารมณ์อีกฝ่ายให้ปะทุขึ้นมา ยิ่งเมื่อได้เห็นชายตรงหน้ามองด้วยสายตาวามวาว เธอก็เกิดความคึกคะนองในใจ
แดนเหนือเหลือบสายตาไปมองที่โต๊ะของตนเอง เขาบอกเพื่อนว่าจะมาเข้าห้องน้ำ แต่ก็หายมาพักใหญ่แล้ว ป่านนี้เพื่อนคงจะเป็นห่วงกันแล้ว แต่ถ้าเขาจะพาหญิงสาวไปที่โต๊ะด้วย เพื่อน ๆ คงจะต้องแซวกันไม่หยุดปากแน่ ไอ้พวกนั้นยิ่งปาก...เสียอยู่
“ทำไมละคะ หรือว่าคุณรังเกียจ...” พันดาวถามน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความน้อยอกน้อยใจ เธอกำลังคิดอยู่ ถ้าหากคืนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแดนเหนือมันเลยเถิดไปไกล ถึงวันข้างหน้าจะต้องเจ็บช้ำ เพราะคิดทำเรื่องนี้ขึ้นมา เธอก็ไม่คิดที่จะเสียใจแม้แต่น้อย
“เปล่า ๆ ไม่ได้รังเกียจ แต่กำลังคิดว่าจะไปบอกไอ้เจ้าพวกนั้นยังไงดีนะ ผมไม่อยากให้ใคร...เห็นคนน่ารักอย่างคุณ”
“แหม...คุณเนี่ยนะ ปากหวานจังเลย” พันดาวเกือบจะหลุดปากออกไปแล้ว... ‘อย่างนี้คุณคงจะต้องมีผู้หญิงอยากใกล้ชิดมากแน่ ๆ เลย’ ดีแต่ว่าคิดได้เสียก่อน
“ผมเชื่อว่าผมยังมีที่อื่นหวานอีกเยอะเลยล่ะ อยู่ที่คุณแล้วนะ...แน่ใจใช่ไหมที่จะไปกับผม เพราะถ้าคุณไปจริง ๆ ” แดนเหนือก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างใบหูเล็ก “เราคงได้สำรวจ...กินหวานกันทั้งคืน”
อื้อ...เพียงแค่คิด พันดาวก็ร้อนผ่าวตั้งแต่ใบหน้าจรดลำคอแล้วล่ะ ไหนจะหัวใจที่มันกำลังเต้นแข่งกับเสียงของดนตรีที่บนเวทีอีกล่ะ
“ก็...ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันก็ไม่ขัดข้องนะ คุณนั่นแหละ จะยืนพูดอยู่อย่างนี้ หรือจะพาฉันไป...กินหวานจนหมดตัวเมื่อไหร่ละคะ ฉันรออยู่นะ” ก็ให้มันรู้ไป...เขาจะเทเธอตอนนี้หรือจะทำอย่างที่พูด
ตอนแรกพันดาวก็ใจเสียเมื่อท่อนแขนกำยำที่โอบรัดรอบกายอยู่คลายออก แต่แล้วเธอก็แทบจะกรีดร้องให้ดังลั่นร้านอาหารกึ่งพับแห่งนี้แดนเหนือจับแขนเธอไว้แล้วพาเดินออกไปนอกร้าน โดยขณะเดินออกไปแดนเหนือก็โทรศัพท์บอกเพื่อนว่ามีธุระด่วน ต้องรีบกลับก่อน
“เอ่อ...คุณจะไม่รับหรือคะ” พันดาวอดที่จะถามไม่ได้ เมื่อเห็นว่าหลังจากที่แดนเหนือวางสายไปแล้วเพื่อน ๆ ก็รุมกระหน่ำโทรมาติด ๆ กันหลายครั้ง แต่แดนเหนือไม่ยอมรับสายและยังทำเป็นไม่สนใจด้วยซ้ำ
“ไม่ล่ะ ไม่อยากคุยกับพวกอยากรู้ ผมจะไม่บอกให้พวกมันรู้ไปกับคนน่ารักอย่างคุณหรอกครับ...คุณละครับ แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะไปกับผม ถ้าคุณขึ้นรถผมแล้วคิดกลับใจก็ไม่ทันแล้วนะครับ ผมจะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงน่ารัก ๆ อย่างคุณหลุดมือไปแน่”
พันดาวหัวเราะเสียงใส เขาถามแต่เพราะพาเธอเดินมาถึงรถพอดี เขาก็รีบเปิดประตูเชื้อเชิญเธอให้ขึ้นไปนั่งจนทำให้เธออดที่จะพูดออกไปไม่ได้
“ฉันคิดว่า...ฉันคงเปลี่ยนใจไม่ทันแล้วละคะ”
“ถึงคุณจะเปลี่ยนใจ ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
ได้ยินแดนเหนือพูดออกมาแบบนี้ พันดาวก็ได้แต่คลี่ยิ้มอย่างเอียงอาย แต่หัวใจกลับเต้นไหวระทึก เธอรีบก้าวขึ้นไปนั่งบนรถคันใหม่ป้ายแดงที่อย่าว่าจะมีผู้หญิงคนไหนได้นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถเลย เพราะขนาดเพื่อน ๆ ที่สนิทที่สุดแดนเหนือก็ยังไม่เคยให้นั่งมาก่อน จะมียกเว้นก็เพียงแค่คุณย่าของเขาเท่านั้น ที่เธอเป็นคนแรกที่เขาให้นั่งด้วยความตื่นเต้นดีใจและแปลกใจ แต่ก็ไม่คิดจะหาคำตอบ เพราะกลัวคำตอบของเขาจะทำให้เธอรู้สึกไม่ดี
ตอนนี้ก้าวขึ้นมานั่งบนรถแล้ว พันดาวก็ยังรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้คือเธอกำลังฝัน ที่มันเป็นฝันดีมาก ๆ ที่แดนเหนือไม่ผลักไสและยังให้เธออยู่ใกล้ชิด เสียงของหัวใจเธอที่เต้นแรงราวกับกำลังจะหลุดออกไปจากอกเลย ยิ่งเมื่อแดนเหนือเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วก้าวขึ้นมานั่ง เขามองหน้าเธอแล้วยิ้มหวาน อีกทั้งนัยน์ตาพราวระยังที่มองมา มันทำให้เธอเขินอายจนไม่รู้ว่าใบหน้าที่ร้อนผ่าวจะมองไปทางไหนดี รู้สึกว่ามือไม้มันเกะกะไปเสียหมด ทำอะไรไม่ถูกเอาเสียเลย
“กลัวเหรอครับ” แดนเหนือเอ่ยถามพลางยื่นมือไปสัมผัสแก้มนุ่มใสที่ตอนนี้เป็นสีชมพูระเรื่อด้วยความเสน่หา
“ค่ะ” พันดาวตอบพร้อมกับพยักหน้า
ก่อนจะก้มหน้าลงมองสองมือที่เย็นจัด “ฉัน...ฉันไม่เคยทำตัวอย่างนี้มาก่อนเลยคะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉัน...ฉันทำอะไรแบบนี้” หญิงสาวบอกออกไปเสียงเบาและสั่น
“หือ...เป็นเด็กดีจังเลยนะครับ” น้ำเสียงของแดนเหนือคล้ายกับว่าเขาหัวเราะด้วยความพึงพอใจ “ผมควรตอบแทนเด็กดีแบบนี้ยังไงดีล่ะ” ชายหนุ่มถามเสียงนุ่มทุ้ม ใบหน้าก็เปื้อนยิ้มกรุ้มกริ่มผิดแผกจากคนที่มึนเมาจนครองสติไม่อยู่
ชายหนุ่มจับปลายคางมนให้หันมาทางตนเอง ปลายนิ้วยาวลากไล้บนริมฝีปากนุ่ม ขณะดวงตาเข้มแวววาวระยับทอดมองริมฝีปากอิ่ม “กินให้หมดทั้งตัว ทำให้มีความสุขมาก ๆ ใช่ไหม”
พันดาวได้แต่กะพริบตามองคนถามด้วยไม่รู้ว่าจะตอบออกไปยังไงดี เพียงแค่เขาอยู่ใกล้ชิด ได้ตกอยู่ในอ้อมกอดก็เหมือนฝันจนไม่อยากจะตื่นแล้ว ถ้ามากมายไปกว่านี้ เธอกลัวว่าตัวจะแตกตายไปเสียก่อนนะสิ
“อ๊ะ...จริงสิ คุณดื่มมานี่นา ถ้าขับรถมันจะเป็นอันตรายได้นะคะ”
“ผมก็ว่าอยู่ ทำไมถึงได้รู้สึกมึนไปหมด สงสัยจะขับรถไม่ไหวจริง ๆ นั่นแหละ ว่าแต่คนน่ารักขับรถเป็นไหม”
“นิดหน่อยคะ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าพาเราสองคนไป...” กลีบปากนุ่มขบเม้มเข้าหากัน ขณะทอดสายตาอ่อนหวานระคนไม่แน่ใจมองแดนเหนือ
“ไปห้องพักของผมนะเหรอครับ”
ห้องพักของแดนเหนือเหรอ!
- Writer
