ดลยาเริ่มฉุนนิดๆ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงดื้อด้านเหมือนเด็กๆ
ธรรวา Say: แสนรู้
หญิงสาวกลอกตาอีกครั้ง เธอถูกเขาหลอกด่าว่าเป็น ‘สุนัข’ เมื่อแสนรู้ไม่ใช่ ‘คำ’ ที่ใช่กับคน
ดลยา Say: ดิฉันไม่ได้ ‘แสนรู้’ แต่ ดิฉันพอรู้ เรามีวัยวุฒิไม่ใช่เหรอคะ แค่นี้เองทำไมจะไม่รู้
เธอตอบกลับพร้อมกับเหน็บเขาไปด้วย
ธรรวาเงยหน้าหัวเราะ ผู้หญิงติ๋มๆ ในความทรงจำกระเด็นหวือ เมื่อหล่อนกลายเป็นคนสู้คนขึ้นมาเสียแบบนั้น
ธรรวา Say: ฉันไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับเธอ แค่นี้นะ
ชายหนุ่มตัดบท
ดลยา Say: เดี๋ยวค่ะ!!
แต่ดลยาไม่ยอมถอย...เธอส่งข้อความกลับไปเพื่อรั้งไว้
ธรรวา Say: 5นาที ฉันให้เธอแค่นี้ อย่าเซ้าซี้...
ดลยา Say: ค่ะ ดิฉันแค่คนนอก แต่หากมีอะไรที่ดิฉันทำให้คุณได้ ดิฉันจะทำเพื่อคุณลุง
เป็นการวอนข้อแบบมีข้อต่อรอง หากธรรวาต้องการให้เธอบุกน้ำ ลุยไฟ เธอก็จะทำ หากมันเป็นการทำให้เขายอมเปลี่ยนใจ
ธรรวา Say: เธอแน่ใจ
ความค
