“หวาน...หอม...สวย”
นักรักมือฉมังครางเสียงแหบต่ำ ผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อย ไม่มีใครเหมือนดลยาสักคน หล่อนหวานหอม และไร้เดียงสา จนเขาอยากสอน อยากนำเสนอทุกอย่างที่ตนเองรู้ ให้กับหล่อนทั้งหมด เสียงครางของหล่อนกระเส่าแผ่วหวาน กลิ่นกายของหล่อนที่ระเหยออกมาตามรูขุมขนก็ชวนดม ชวนชิดเชย นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ธรรวาเต็มใจที่จะปรนเปรอคู่นอนแบบสุดติ่ง!!
“ได้โปรด...”
ความเสียวซ่านแผ่กระจายทั่วทั้งตัว หัวสมองของเธอขาวโพลน...ไม่มีความคิดอื่นใด นอกจากอยากได้ในสิ่งที่ตนเองก็ไม่รู้จัก เธอคร่ำครวญวอนขอ ครางเสียงแผ่วพร่า โดยลืมกระทั่งความอาย...
“ได้สิ...” ธรรวายอมผละออกห่างแอ่งน้ำหวาน เขายกมือปาดคราบน้ำรักที่เปรอะเปลื้อนใต้คาง กระชับเรียวขาเพรียวโอบรอบสะโพกตนเองให้แน่นขึ้น พร้อมกับจรดจ่อความอลังการกับกลีบดอกไม้ฉ่ำเยิ้ม...
“อึบ!!”
ชายหนุ่มกลั้นใจกดความแข็งขึงเสือกเสยแก่นกาย สอดลึกเข้าไปในร่างกายสาว
“โอ๊วะ!! โอ้
