“อุ๊บ อุ๊บ แหว่ะ”
อัณณาถูกปลุกแต่เช้าตรู่ด้วยเสียงอาเจียนของคนตัวโต เธอรีบลุกไปดูเขาที่โก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย จึงใช้มือช่วยลูบหลังให้เขาอีกแรง เมื่อหมดไส้หมดพุงก็ประคองคนตัวโตมานอนพักที่เตียงกว้าง และเขาก็หลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนล้า
ไม่นานก็ต้องสะดุ้งตื่นกันอีกเมื่อมีเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์เครื่องหรูของเขา
“ครับ แม่”
“อ้าว ยังไม่ตื่นหรอลูก สัญญากับแม่เสียดิบดีว่าวันนี้จะรีบกลับมาช่วยเลี้ยงเจ้าแฝด”
“ขออีกชั่วโมงนึงครับ จะรีบลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้”
เขาลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้เขาเคลียร์คิวงานไว้นานแล้วเพื่อที่จะกลับบ้านไปอยู่กับแม่และหลานๆ เพราะไม่อยากให้แม่ผิดสังเกตมากที่เขาหายหน้ามานอนคอนโดทุกวันขนาดนี้
“อัณณ์ วันนี้ผมต้องกลับบ้าน คงต้องนอนค้าง ไม่อยากให้แม่สงสัย คุณอยู่คนเดียวได้ไหม”
เขาขยับลงไปนอนสวมกอดเธอเอาไว้จากทางด้านหลัง แล้วใช้จมูกซุกไซ้ดอมดมซอกคอหอมๆของเธอ
“อื
