เผลอรัก เมียชั่วคืน

ตอนที่ 6 นอนห้องสาว

เขาเดินเร็วๆไปที่รถยนต์คันหรูของตัวเองแล้วรีบขับออกไปทันที เพราะรู้สึกเซ็งไปหมด ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นเธอเข้ามาร่วมงาน ก็รู้สึกตื่นเต้นกระชุ่มกระชวยทั้งๆที่ร่างกายเหนื่อยจนตาแทบจะปิดแล้วก็ตาม

เมื่อขับมาได้สักพัก ก็ต้องตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง เมื่อเห็นรถยนต์คันสวยที่จอดแล้วเปิดไฟกะพริบอยู่ด้านหน้ามันคุ้นตานัก

"อัณณา รถคุณเป็นอะไร"

เห้อ อุตส่าห์หนีเขาแทบตาย สุดท้ายรถคู่ใจดันดับไปเสียดื้อๆ จนเขาตามมาเจอแบบนี้ เซ็งชะมัด

"อยู่ๆก็ดับค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร"

แต่อย่างน้อยก็ดีนิดหนึ่งตรงที่คนที่มาเจอเธอคือเขา ไม่ใช่คนร้ายที่ไหน เพราะในซอยนี้ก็ค่อนข้างเปลี่ยวและไม่มีรถมากมาย จึงน่ากลัวไม่น้อย

"ผมก็ซ่อมไม่เป็น งั้นเอาแบบนี้ เดี๋ยวผมโทรตามช่างประจำมาลากเข้าอู่ แล้วผมจะไปส่งคุณเอง"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวจัดการเรื่องรถแล้ว ฉันนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้"

"ผมบอกจะไปส่งก็ไปเถอะน่า มีเรื่องต้องคุยด้วยหน่อย เร็วๆเถอะ ผมเพลียและง่วงมาก อยากนอนจะแย่แล้ว"

เธอเห็นสภาพเขาก็ดูจะไม่ไหว คงทั้งมึนทั้งง่วงเลยสินะ ส่วนเธอเองก็เมาเหมือนกัน ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้งที่ต้องไปกับเขา แค่ขับรถไปส่งเอง เรื่องในอดีตเขาก็ไม่เคยพูดถึงอีกทุกครั้งที่เจอกัน เรื่องที่อยากคุยก็คงจะเป็นเรื่องที่เขากังวลนั่นแหละ คุยกันให้จบๆไปซะก็ดี จะได้ไม่มีอะไรคาใจ เธอจะได้ไม่ต้องหนีหน้าและประหม่าทุกครั้งเมื่อเจอเขาอีก

"คอนโดคุณอยู่ไหน"

เธอบอกเส้นทางกับเขาเสร็จก็นั่งเงียบไปตลอดทาง แม้จะง่วงและเมาเพียงใดก็ไม่กล้านอนหลับ เพราะเหลือบตาไปดูแล้วเขาก็มีสภาพแย่ไม่ต่างกัน

"คุณไหวไหมคะ ให้ฉันขับให้ไหม"

"ผมแค่ง่วงและเพลีย แต่คุณน่ะ เมา เจอด่านขึ้นมาเราเป็นข่าวใหญ่แน่"

นั่นน่ะสิ เพราะฉะนั้น นั่งเป็นเพื่อนเขาเฉยๆก็คงพอ จึงหาเรื่องชวนคุย

"คุณมีอะไรจะพูดกับฉันหรอคะ พูดมาได้เลยนะ"

"ผมต้องใช้สมาธิขับรถ ยังคิดอะไรไม่ได้ตอนนี้ เดี๋ยวค่อยว่ากัน"

โอยยย นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ เธอเองก็เมาและง่วงจะแย่ เดี๋ยวก็หลับโชว์เสียหรอก

ไม่นาน เธอและเขาก็มาถึงคอนโดของเธอ เมื่อเธอกำลังหยิบกระเป๋าและเอ่ยขอบคุณเขาก็ต้องแปลกใจเมื่อเขาดับเครื่องยนต์และคว้ากระเป๋าเป้ใบโตของเขาติดมือแล้วลงจากรถและล็อกเรียบร้อย

"คุณ จะไปไหนคะ คอนโดคุณไม่ใช่ที่นี่นี่นา อ๋อ หรือคอนโดของสาวในสต๊อกคุณอยู่ที่นี่หรอคะ"

"อืม ประมาณนั้น"

คิดแล้วเชียว คนเจ้าชู้เปลี่ยนคู่นอนไปทั่วอย่างเขา คู่นอนคงอยู่ทั่วกรุงเทพและปริมณฑล ค่ำไหน ง่วงไหน นอนนั่นได้ทุกที่เลยสินะ

"งั้นก็ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง"

"ครับ"

เธอเดินเซนิดๆเข้ามาในใต้อาหาร แล้วกดเรียกลิฟต์ ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก เธอจึงหอบสังขารของเธอเดินเข้าไป แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเขาเดินเข้ามาในลิฟต์ตัวเดียวกันกับเธอด้วย ช่างพอดีจริงๆที่สาวของเขาอยู่ตึกเดียวกันกับเธอ เธอกดชั้นที่ต้องการไปแล้วเอ่ยถามเขาเพราะเธออยู่ใกล้กับปุ่มกด

"ชั้นไหนคะ"

"ชั้นเดียวกันครับ"

บังเอิญสุดๆ ชั้นของเธอมีทั้งสาวออฟฟิศและนักศึกษา ก็คงจะเป็นนักศึกษาสาวๆสักคนสินะ ที่ทำให้คนอย่างเขาสนใจได้

เธอเดินออกจากลิฟต์แล้วตรงดิ่งไปเปิดประตูเข้าห้องทันที เพราะอยากจะนอนเต็มแก่แล้ว โดยไม่ได้หันไปสนใจดูเขาอีก ว่าเขาจะเดินไปที่ห้องไหน เพราะเธอไม่อยากรู้ ไม่อยากสนใจ

เมื่อประตูห้องเธอถูกเปิด เธอก็แทรกกายเข้าไป แล้วหมุนตัวเตรียมจะปิด ก็ต้องตกใจจนแทบกรีดร้องเมื่อเขาแทรกตัวเข้ามาในห้องเธอแล้วปิดล็อกประตูเรียบร้อยพร้อมเปิดไฟในห้องของเธอให้จนสว่างจ้า บริการทุกระดับประทับใจจริงๆ

"คุณโปรด นี่ห้องฉัน คุณเข้าผิดห้องแล้วค่ะ ผู้หญิงของคุณอยู่ห้องไหนคะ ไป เดี๋ยวฉันพาไปส่ง"

"ผู้หญิงของผมก็อยู่ห้องนี้ไง เราเคยนอนด้วยกันแล้วไม่ใช่หรอ คืนนั้นตั้งหลายครั้ง คุณไม่น่าความจำสั้นขนาดนี้นะ ถึงว่า ผมให้โทรหา ผ่านมาเป็นเดือนคุณยังไม่ยอมโทรหาผมเลย"

เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์จวนตัวตรงหน้านี้ วันนี้ก็ดันดื่มเข้าไปเสียเยอะจนเมาขนาดนี้ แอลกอฮอล์มันทำลายระบบประสาทและสมองของเธอจนหมดแล้ว

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ เราแค่มี One Night Stand กัน ไม่ได้ผูกมัด ไม่ได้คบหากันเสียหน่อย เชิญคุณกลับออกไปได้แล้วค่ะ"

"อัณณา คุณคงอยากเห็นผมตายมากใช่ไหม คุณจะได้มีข่าวไปเขียน ว่าปุณณัตถ์ ดาราหนุ่มรูปหล่อ ขับรถหลับในชนตอม่อสะพานดับอนาถ แล้วคุณช่วยเติมไปด้วยนะว่า สาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้เนื่องจากโดนผู้หญิงที่เคยมีค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนไล่ออกจากห้องกลางดึก ทั้งๆที่เขาทั้งง่วงและเพลียจากการทำงานลากยาวจนไม่ได้พักมาร่วมเดือน โอเคไหม"

"คุณโปรด คุณนี่มัน.."

"มันอะไร พูดดีๆนะคุณ"

"คุณต้องการอะไร"

"ผมง่วง เพลีย ผมอยากนอน ขับรถไม่ไหวหรอก ตาผมบวมตุ่ยขนาดนี้ คุณก็เห็น ผมไม่ได้แอกติ้ง"

อืม ก็จริง ตาเขาทั้งบวมทั้งช้ำ แล้วก็ดูเพลียสุดๆ แต่ห้องเธอมันดันมีชุดเครื่องนอนเหลือแค่ชุดเดียว เพราะเพิ่งเคลียร์ของในตู้ส่งซักไปเมื่อเช้านี้เอง จะให้เขานอนที่โซฟาได้อย่างไร คงได้แข็งตาย

"คุณ แต่ฉันไม่มีผ้าห่มสำรอง เพิ่งส่งซักไปเอง จะทำยังไง"

"ผมขี้หนาวและป่วยง่ายด้วยสิ แต่ผมก็ไปไหนไม่ไหวแล้วจริงๆ ขอนอนบนเตียงกับคุณนะ อัณณา"

"ตะ แต่ แต่ว่า คุณ"

"เราก็เคยนอนด้วยกันมาแล้ว ไม่เป็นไรหรอกน่า ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก นอกเสียจากว่าคุณจะอ่อยผมหรือร้องขอให้ผมทำ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมก็จะจัดให้"

"บ้า อย่ามาพูดมั่วๆนะ"

"นั่นไง ในเมื่อคุณก็ไม่ได้ต้องการ และผมก็ง่วงจนจะหลับกลางอากาศแล้ว ขอผมนอนด้วยเหอะนะ"

"อืม ก็ได้ค่ะ แต่อย่ามารุ่มร่ามกับฉันนะ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ตกลงนะ"

"ครับ ตามนั้น"

พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไปแปรงฟัน ล้างหน้าเอาเครื่องสำอางออก แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆที่มีในกระเป๋า แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงเธอทันที ไม่ถึงนาที เสียงหายใจสม่ำเสมอและกรนเบาๆด้วยความเหนื่อยของเขาก็ดังออกมาจนเธอต้องส่ายหน้า

"ท่าจะเหนื่อยจริงๆ"

เธอเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวและวิ่งผ่านน้ำด้วยความรวดเร็ว ก่อนรีบออกมาใส่ชุดนอนที่มิดชิดที่สุดเท่าที่มี แต่ความเมาก็ทำให้เธอติดกระดุมมั่วไปหมดจนหงุดหงิด เธอยืนทะเลาะกับเสื้อนอนแขนยาวตัวนั้นอยู่นานจนทนไม่ไหว จึงถอดมันออกทางศีรษะโดยลืมไปว่าในห้องไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว

คนเมาเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อค้นหาชุดนอนตัวใหม่ และที่เหมาะก็คงเป็นชุดที่ใส่ง่าย นั่นคือชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยว จึงถอดกางเกงขายาวออก แล้วหยิบชุดสายเดี่ยวนั้นมาใส่ทันที

การกระทำทั้งหมดของเธอตั้งแต่ออกจากห้องน้ำแล้วมายืนทะเลาะกับกระดุมเสื้อ จนถึงถอดเสื้อผ้าออกหมด ก็อยู่ในสายตาของคนที่นอนอยู่บนเตียงที่ไม่ได้หลับจริงๆมาตลอด เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แล้วใช้มือกดลูกชายตาเดียวที่มันตื่นตัวตั้งโด่เอาไว้ พร้อมลูบมันเบาๆเพื่อปลอบใจและกล่อมให้หลับ เพราะยังไงคืนนี้ก็คงไม่ได้กินแม่สาวอัณณานี่อีกครั้งแน่ ถึงเธอจะเมา แต่ท่าทางของเธอก็ไม่ได้จะสมยอมเหมือนคราวที่แล้ว ขืนไปทำอะไรเธอ เธอคงเอามีดไล่ฟันเขาแน่ๆ

อัณณาเดินไปปิดไฟแล้วขึ้นเตียง สอดตัวใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขาแล้วก็หลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเมา เขารอจนเธอหายใจสม่ำเสมอแล้ว ก็ขยับกายเข้าใกล้แล้วโอบประคองร่างบางให้มานอนซุกซบอยู่แนบอกอย่างที่เคยทำมาแล้วคืนหนึ่ง เขาก้มมองคนที่นอนหลับสนิทในอ้อมกอด แล้วก้มหน้าลงจูบหน้าผากโหนกนูนของเธอแผ่วเบาครั้งหนึ่ง แล้วก็เข้าสู่ห้วงนิทราอันแสนหวานตามเธอไปติดๆ