“มีลูกสองคนค่ะ คนโตเป็นผู้ชาย แต่ก็เสียได้หกปีแล้ว โดนรถชนค่ะ และก็มีลูกสาวอีกคน ตอนนี้ทำงานที่กรุงเทพฯ ค่ะ” พวงเล่าน้ำเสียงเศร้าเมื่อพูดถึงลูกชาย แต่พูดถึงลูกสาวน้ำเสียงก็ดีขึ้น
“อุ้ย... เสียใจเรื่องที่เสียลูกชายไปด้วยนะ” คุณเฟื่องฟ้าเหมือนรู้สึกผิด พูดขอโทษขึ้นมาทันที
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้เริ่มปลง ๆ ได้แล้ว เรื่องเกิดแก่เจ็บตายนะคะ ใครก็ห้ามไม่ได้” พวงพูดถึงสัจธรรม เพราะเธอประสบมาแล้วทั้งสี่อย่าง
“ปลงได้ก็ดีนะพวง มันทำให้เราไม่เครียด” คุณเฟื่องฟ้าถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“เดี๋ยวนวดเสร็จให้ดรูว์ไปส่งนะ อีกอย่างดรูว์ก็จะได้ไปดูต้นไม้มาให้คุณพ่อด้วย”
“ครับ” ดรูว์รับคำ ก่อนจะเดินไปหาคุณพ่อ
พวงบอกดรูว์ว่าขอเวลาปรนนิบัติสามีและดูแลเขาสักหน่อย ดรูว์ไม่ว่าอะไรเดินตามพวงเข้าไปในบ้าน
สภาพบ้านหลังเล็ก ๆ ที่สะอา
