เขาพาเธอไปยังห้องทำงานของตัวเอง พอเข้าไปในห้อง ก็เปลี่ยนเป็นฉุดแขนเธอให้เดินตามไปยังหลังโต๊ะทำงานของเขา เขาสอดมือไปในช่องเก็บหนังสือ ฝาผนังด้านหลังโต๊ะทำงานก็เลื่อนออกกว้าง ข้างในเหมือนเป็นห้องชุดในคอนโดอย่างไรอย่างนั้น
เธอจำใจเดินเข้าไปในนั้น เพราะเขายังทำตัวคุมแจและยึดข้อมือของเธอเอาไว้แน่น เพียงทั้งสองก้าวพ้นไปประตูก็ปิดสนิท แล้วมีเสียงกดล็อกอัตโนมัติ ดอกไม้หันหน้ามาเผชิญกับเขา สายตาก็สอดส่ายมองหาที่เปิดประตูอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่เห็นมี
“คุณจะทำอะไรของคุณกันแน่ ฮึ คุณตรินัย” คำถามที่อัดอั้น และสีหน้าที่เอาเรื่องส่งตรงมาที่เขา
“ต้องให้ผมทบทวนความจำหรือไง คุณดอกไม้” เขาพูดออกมาไม่สนใจ เดินถอดเนกไทที่สวมใส่ และเสื้อผ้าที่เกะกะออกไปจนหมด เหลือแต่อันเดอร์แวร์ตัวเดียว
ตรินัยเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมารินใส่แก้วสองใบ ก่อนจะยกขึ้นเหมือนเชิญชวน
