“ตอนเรียนลุลีก็ไปๆ มาๆ บ้านสวนกับมหา’ลัยค่ะ พออยู่ที่สวนก็ขลุกอยู่แต่ในสวน ทำงานอะไรไปเรื่อย แล้วคุณอากับคุณชัชชลก็นานๆ จะไปบ้านสวนที เลยคลาดกันอยู่เรื่อยมั้งคะ” เธอให้เหตุผล พอจะรู้มาบ้างว่าคุณท่านมีญาติ แต่ไม่ค่อยได้เจอพวกเขาหรอก พวกเขาไปที่บ้านสวนนับครั้งได้ และทุกครั้งก็เหมือนสวรรค์จะไม่เป็นใจ เธอเลยไม่เคยได้เห็นอาชัชชัยกับลูกชายเลย
“อือ...นั่นสินะ น่าเสียดายจัง”
ท้ายประโยคชัชชลเอ่ยออกมาเหมือนคนละเมอ เผลอยิ้มกว้างให้ภรรยาของญาติผู้พี่ โกมินทร์แลเห็นรอยยิ้มนั้น
“อะแฮ่ม! วันนี้นายดู...อารมณ์ดีนะ” ท้วงคนที่อ่อนกว่าแล้วยกแก้วน้ำขึ้นจิบ
ชัชชลทำตาโตมีพิรุธ “โธ่...ก็ดีใจที่ได้เจอพี่ไง ก็เลยอารมณ์ดี” ปากบอกว่าดีใจที่ได้เจอพี่แต่ตามองภรรยาของญาติผู้พี่ไม่หยุด
โกมินทร์มองชัชชลไม่วางตา ในขณะที่บิดาของเขาก็มองลูกชายเช่นกัน
ป้าบ!
“โอ๊ยพ่อ! ตีผมทำไมเนี่ย!?”
ชัชชลทำหน้าเหยเกเมื่อจู่ๆ ถูกต
