บทที่ 2/3 เมียเก่าของสามี
1072 Words
เป็นครั้งแรกที่มาลุลีได้สลัดกางเกงยีนกับเสื้อแขนยาวลายตารางออกจากกาย วันนี้เธอสวมเดรสแขนกุดยาวแค่เข่า สีเขียวมะนาว รู้สึกเขินเล็กน้อย นานแล้วที่ไม่ได้สวมชุดสวยๆ แต่ว่า...ทิ้งไว้เดี๋ยวจะคับจะเก่าเสียเปล่าๆ ใส่ชุดสวยเอาฤกษ์เอาชัยบ้างก็ดี
หญิงสาวเดินลงมาข้างล่าง นั่งลงตรงโต๊ะอาหารที่สามีนั่งอยู่ เขามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจอาหารตรงหน้า
“ไม่ชมหน่อยหรือคะ นุ่งกระโปรงทั้งที”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น คนพูดน้อยอย่างโกมินทร์ก็เหลือบมองอีกหน่อย พยักหน้าอีกนิด ก่อนจะเอ่ย
“ก็...แปลกตาดี”
เป็นคำชมหรือเปล่า มาลุลีก็ไม่แน่ใจนัก
“คุณเก้านี่โชคดีนะคะ ได้ของแปลกเป็นเมีย” ประชดเขาเลยได้สายตาขุ่นๆ โต้คืนมา ไม่รู้ล่ะ สงสัยนอนน้อยหรือไม่ก็รอบเดือนจะมา หงุดหงิดไม่หายตั้งแต่เช้าแล้ว
“หิวเหรอ ดูหงุดหงิดนะ”
“ถ้าแฟนเก่าลุลีกำลังจะมาหา คุณเก้าจะอยู่ดีมีสุขไหมคะ ถึงไม่ได้รักใคร่กันมากมายแต่ปฏิเสธไม่ได้หรอกค่ะว่าลึกๆ แล้วก็ต้องมีความกังวล เข้าทำนองของของใครใครก็หวงน่ะ เข้าใจไหมคะ แล้วบังเอิญ...ลุลีเป็นพวกหวงของมากซะด้วย”
โกมินทร์ลอบยิ้มที่มุมปากแบบที่มาลุลีไม่มีวันได้เห็น เขาฟังหล่อนเจื้อยแจ้วเป็นนกแก้วนกขุนทอง เพลินไปอีกแบบ แม่คนเรียบร้อยพูดน้อยอย่างที่มารดาเขาว่าน่ะ คงไม่ได้เข้าเมืองมาด้วยกระมัง
“แต่ฉันไม่ใช่สิ่งของนะลุลี ฉันเป็นคน แล้วก็...เลิกกังวลเรื่องเหลวไหลนั่นเถอะ ถ้าฉันจะคืนดีกับแพรดาว ฉันคงคืนดีไปนานแล้ว”
“ว่าได้หรือคะ น้ารื่นบอกว่าสามีคุณแพรดาวเสียไปสองปีแล้วนี่นา บางที...เธออาจจะกำลังวางแผนมาคืนดีกับคุณก็ได้”
“แล้วเธอจะกลัวอะไรล่ะ ฉันใช่คนโสดรึ ฉันแต่งงานแล้ว”
เขาอธิบายดีๆ มาลุลีคงเด็กเกินไปจึงคิดได้แต่เรื่องพรรค์นี้ หล่อนไม่ยอมไว้ใจสามีตัวเองเลย
“คุณเก้าคะ ถึงลุลีจะอยู่แต่ในสวนก็ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องโลกภายนอกนะคะ ผู้หญิงบางคนก็ไม่สนหรอกค่ะว่าผู้ชายจะโสดหรือแต่งงานแล้ว บางทีของที่ลักกินขโมยกินมันก็อร่อยกว่าของของตัวเอง ไม่งั้นคงไม่มีข่าวแย่งผัวแย่งเมียกันโครมๆ หรอกค่ะ” เธอสาธยายจริงจัง
โกมินทร์พ่นลมหายใจเบาๆ ก่อนจะลงมือรับประทานมื้อเที่ยง พยายามไม่ใส่ใจเรื่องไร้สาระของมาลุลี วันนี้มีอาหารหลายอย่างขึ้นโต๊ะ รวมถึงน้ำพริกกะปิของโปรดเขาด้วย ปลาทูทอดตัวใหญ่วางอยู่บนจานน่ากินเชียว เขาเริ่มรับประทานช้าๆ จังหวะหนึ่งที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก ชิ้นปลาทูที่ไร้ก้างก็ถูกแกะมาวางบนจาน มาลุลีไม่ได้เอ่ยอะไร หล่อนเลาะก้างออกจากปลาทูอย่างตั้งใจ แล้วส่งมาให้เขาอีกชิ้น
“พอแล้วลุลี เธอกินเถอะ”
มาลุลีมองค้อนสามีนิดหน่อย ก็เธอกำลังทำหน้าที่ภรรยาที่ดีอยู่นี่ไง ไม่ได้เพราะพิศวาสหรอกนะ หน้าที่ค่ะหน้าที่
หนุ่มสาวรับประทานมื้อเที่ยงเสร็จเรียบร้อย เป็นเวลาเดียวกับที่ลดาเข้ามารายงานเรื่องผู้มาเยือน รถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่งกำลังแล่นเข้ามา
มาลุลียืนนิ่งอยู่หน้าประตูบ้าน เฝ้ามองรถที่กำลังแล่นเข้ามา หัวใจเธอแกว่งไกวประหลาด รู้สึกถึงแรงสั่นของขาเตียงในห้องนอน ไม่นะ...เธอแค่คิดไปเอง ผู้หญิงคนนั้นไม่มีวันทำลายครอบครัวของเธอได้ อย่างน้อยก็จนกว่าคุณท่านจะจากไป ตราบใดที่คุณท่านยังมีลมหายใจอยู่ ท่านจะไม่มีวันได้เห็นว่าเธอกับโกมินทร์เลิกกันเพราะแพรดาว ไม่มีวัน!
รองเท้าสีแดงเจิดจ้าก้าวลงมาจากรถเก๋งสีเทา มาลุลีมองไม่วางตา แพรดาวเป็นผู้หญิงร่างสูงโปร่ง หล่อนอยู่ในชุดสูทแบบกางเกงอย่างสาวออฟฟิศ แต่งตัวแต่งหน้าทันสมัย และมีรอยยิ้มหวานกระจ่างทั่ววงหน้า หล่อนลงจากรถพร้อมกับเด็กหญิงคนหนึ่ง เด็กหญิงวัยสิบขวบที่โตเกินวัยมากนัก
“นั่นแพรดาวกับหนูเกล”
เสียงสามีกระซิบบอก มาลุลีแตะลูบกระโปรงอย่างประหม่า ทั้งสองเดินเข้ามาใกล้ เด็กหญิงตากลมแป๋วนั่นยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม ช่างน่าเอ็นดู
“นี่แพรดาว แม่ของหนูเกล ส่วนนี่มาลุลี ภรรยาของฉันเอง”
โกมินทร์แนะนำสตรีทั้งสองให้รู้จักกัน
มาลุลียิ้มละไมให้เด็กหญิง แต่ฝืนยิ้มให้มารดาของแก
“ลำบากน้องลุลีแล้ว ฝากหนูเกลด้วยนะคะ ถ้าดื้อละก็ พี่อนุญาตให้ตีได้เลยค่า”
ผู้มาใหม่เอ่ยขึ้นก่อนอย่างไม่มีเคอะเขิน เป็นมาลุลีที่รู้สึกกระดาก เธอมุ่นคิ้วนิดๆ ยังไม่อยากสนิทชิดเชื้อกับเมียเก่าของสามีตอนนี้หรอกนะ ไม่ต้องมาทอดสะพานอัธยาศัยไมตรีอะไรทั้งนั้น อ้อ...รอยยิ้มหวานของนางมารร้ายก็ด้วย อย่านะแพรดาว อย่า! ฉันรู้ทัน!
“ไม่ลำบากหรอกค่ะ ลูกของสามีก็เหมือนลูกของฉันด้วย ฉันจะเอ็นดูหนูเกลให้เหมือนกับลูกของตัวเองทีเดียว”
มาลุลีให้คำมั่น มองลงไปยังเด็กน้อยตากลมแป๋ว เจ้าตัวมองเธอมาด้วยสายตาแปลกๆ
แพรดาวยิ้มแห้งๆ ภรรยาของโกมินทร์ดูไม่สะทกสะท้านเลย แม้จะรู้ว่าเธอคือแม่ของหนูเกล คือผู้หญิงที่เคยอยู่บนเตียงของสามีหล่อน
“เข้าไปคุยข้างในเถอะ” โกมินทร์แนะแล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน ปล่อยให้คนงานช่วยกันขนกระเป๋าหนูเกลลงจากรถ เด็กหญิงไม่ค่อยสนิทกับเขานักหรอก เขารู้เรื่องหนูเกลเมื่อสองปีก่อน แพรดาวมาหาเขาพร้อมใบหน้าชุ่มน้ำตา ตอนนั้นสามีของหล่อนเพิ่งเสีย และหล่อนพูดว่าอยากให้ลูกได้มีอนาคต เขาไม่อยากเชื่อว่านั่นคือเรื่องจริง หล่อนขอให้เขาตรวจ DNA และหลังจากนั้นไม่กี่อาทิตย์ ผลตรวจก็ปรากฏว่าหนูเกล เป็นลูกสาวของเขาจริงๆ
- Writer
