“อืม...ไม่ไหวแล้ว เริ่มง่วงแล้วสิ” โกมินทร์ว่า ดวงตาปรือเล็กน้อย
“พี่ไม่ได้ง่วง พี่เมาต่างหาก” ชัชชลล้อ โกมินทร์มองมาอย่างเคืองๆ “ยอมรับสิว่าพี่แก่แล้ว”
“ไอ้นี่ ฉันยังไม่แก่ง่ายๆ หรอกน่า” บอกอีกฝ่ายเช่นนั้นทว่ายามลุกยืนกลับเซนิดๆ
มาลุลีส่ายหน้า เห็นทีว่าคงต้องเลิกรางานเลี้ยงรอบกองไฟเสียที
“สงสัยพี่เก้าจะไม่ไหวแล้ว พากลับดีกว่า”
“ให้ผมไปส่งไหม” ชัชชลอาสา
“ไม่ต้องๆ ตามสบายเถอะค่า” เธอบอกปัดแล้วจับข้อมือสามีไว้
“ลดา”
“คะคุณ”
“กลับเลยไหม” เธอถามคนที่มีถุงขนมอยู่ในมือ ลดาทำหน้าเง้า ราวกับอยากอยู่ต่อ “ห้ามเกินสี่ทุ่มนะ อยู่ดึกมากไม่ดี เราโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ คุณชัชชลก็ไม่ใช่พี่น้อง ไม่เหมาะ”
“โธ่...คิดมากน่าลุลี เสียบรรยากาศหมด เด็กๆ เขาจะสนุกกัน” คนเป็นสามีว่าให้ ด้วยเห็นคนทั้งสองมานาน ลดากับชัชชลเป็นอย่างอื่นต่อกันไม่ได้หรอกน่า
“ชู่ว์...คุณชัชชลเป็นผู้ชายนะคะ แล้วลดาของเราก็สวยน้อยเ
