The Billionaire's Series 2: ALDRIN WILLIAMS

Chapter 29

Kinaumagahan umuwi na kami, ayaw niya sana gusto niya pang maglibot pa sana kami kaso dina ako pumayag ayaw ko ng mangyari yun mangyari sa kanya.

Balik ulit kami sa normal, bumalik na ako sa trabaho at bumalik na rin siya sa work niya sa company niya. Sobrang busy din ako sa mga itong nakaraang araw kahit siya pero nagagawa niya parin akong sunduin para sabay kaming umuwi at kumain. Minsan nga makakalimutan niya akong sunduin, minsan si Michael na lang ang gumagawa nun dahil sa sobrang busy niya, may bagong launch kasi na wine, kailangan niyang tutukan yun.

But this two days nakalimutan na niya talaga ako wala na diko na siya nakikita paggising ko sa umaga dahil maaga siyang umaalis ng bahay.

"Hey kanina ka pa nakatitig sa phone mo may inaantay ka bang tawag or message ng asawa mo?" sabi ni Calvin.

"Oh sorry wala may importante lang akong inaantay na tawag"

"Is that Aldrin?"

"Hmm yes"

"Sabi mo hindi siya, pero baka busy lang siya"

"Siguro dahil two days na di niya ako sinusundo puro si Michael ang sumusundo sa akin"

"Masanay kana he's a Billionaire he have so many things to do at mga negosyo, maybe including his girls, joke lang wag kang magseryoso"

"Alam ko naman yun, tama ka nga including his girls too"

"Joke lang yun naniwala ka naman agad pero na saiyo kung maniniwala ka talaga" Ngiting may halong pagkadismaya ang naiganti ko kay Calvin, tama nga siya he's a public figure Billionaire kaya di maitagong maraming nakapalibot sa kanyang mga babae, pero may tiwala ako sa kanya.

"Why don't you go with me for the dinner tonight para dika maboring hindi yung nag aantay ka sa wala"

"Baka kasi sunduin niya ako, tinawagan niya ako kaninang umaga na sunduin niya ako para kumain sa labas"

"Pero wala pa siya its almost six o'clock"

"OK lang maaga pa naman, may oras pa"

"Are you sure sige, mauna na ako may dinner ako sa mga friends ko mamaya, pero pag di siya dumating just call my name and I will be there?"

"OK na sige na ang kulit mo talaga, sige bye ingat ka Calvin thanks for today"

"OK bye see you later"

"Ang kulit mo talaga!" natatawa talaga ako sa kanya wala na siyang ginawa maghapon kundi patawanin ako.

Nagmadali akong pumasok sa nagsisilbing kwarto ko rito sa hotel para magbihis baka kasi bigla siyang dumating, gusto ko handa na ako pagdating niya. Dalawang gabi na di niya ako sinundo, tanging si Michael lang ang sumusundo sa akin, sana nga busy ka talaga at wala kang ginagawang kagaguhan, kahit pag gising ko sa umaga wala kana ang aga mong umalis dimo man lang ako inantay magising, basta sabi mo ayaw mo akong maistorbo. Napabuntong hininga ako sana busy ka lang talaga kaya wala kang oras sa akin.

Sumapit na ang alas sais wala pa siya nandito na ako sa labas pero wala pang dumating na Aldrin,pero nag antay parin ako, kanina ko pa siya tinatawagan pero di siya sumasagot.

Pagsapit ng alasyete ng gabi, may dumating na kotse, at sasakyan yun ni Aldrin kaya laking tuwa ko.

"Sabi ko na nga ba eh, dimo ako matitiis" masaya ko siyang sinalubong. Pero laking dismaya ko ng makita ko ang taong bumaba sa kotse.

"Miss pasensya na kayo"

"Asan siya Michael? bakit ikaw nanaman ang sumundo sa akin"

"Kasi miss inutusan ako ni boss na ihatid kita muna sa condo, may mahalaga siyang gagawin miss"

"Ano! nanaman akoy tapatin mo nga Michael anong pinag gagawa ng boss mo bakit itong nakaraang araw nakakalimutan na ata niya na may asawa siya puro na lang siya busy may pinagkakaabalahan ba nanaman siyang bagong babae?"

"Naku wala miss talagang busy lang si boss malapit na kasi ang launch ng bago niyang wine kaya tutok na tutok siya dito, kasalukuyan ang meeting niya sa mga investors sa labas ngayon"

"OK find sige na baka inaantay ka na niya ako na bahala sa sarili ko, kaya kong umuwi mag isa"

"Baka magalit si boss miss kung diko kayo maihatid yun ang utos niya sa akin"

"No need ako na bahala may da daanan lang akong friends para magdinner sa labas bumalik kana sa kanya mas kailangan ka niya"

"OK lang miss ihatid ko na lang kayo"

"Michael!!"

"Miss malilintikan ako kay boss, pag diko kayu maihatid lagot talaga ako sa kanya kaya ihatid ko na lang kayo"

"I'm going to hang out to my friends tonight Michael, uuwi din ako kaagad basta sabihin mo lang sa kanya na naihatid mo na ako"

"Miss May cctv kayo sa condo"

"Ah whatever just tell him nagclubbing ako tapos"

"Lagot ako kay boss miss"

"Michael mauna kana please basta sabhin mo na lang magdinner ako sa labas"

Dumating din agad ang kotse ni Calvin sa tapat namin pareho ni Michael.

"Hi beautiful, wanna rides"

"Sure!" agad akong sumakay.

"Miss teka lang patay ako kay boss nito miss! yung mortal pa naman niyang kaaway yung sinamahan niyo!"

"Umuwi kana Michael" pahabol na sigaw ko sa kanya.

"Di ka parin niya sinunodo?"

"Busy nanaman siya marami siyang trabaho, naiintindihan ko naman eh basta sana wag siyang mangako"

"Wag ka ng magmukmok diyan let's eat dinner, its my treat kasama mga friends ko, para dika naman maboring kung dalawa lang tayo baka magsawa ka sa gwapo kong mukha kung tayo lang dalawa".

"Baliw,salamat Calvin dahil andiyan ka palagi, isang mabait na kaibigan, di tulad ng iba diyan, may kaibigan nga ako pero walang kwenta andun lang sa mga sugar daddy niya di maasahan"

"Kaibigan? me, you really treat me a friend?"

"Oo naman napakabuti mong kaibigan"

"Kaibigan lang pala, kaibigan lang pala"

kumakantang sabi niya, napangiti ako.

"Your good in singing ah"

"Yan lang naman ang alam ko eh, kaibigan lang pala, kaibigan lang lang pala" sabay tumawa pa ito, na paulit ulit niyang kinakanta.

After a few minutes nakarating na kami sa restaurant na kakainan namin, pang mayaman talaga high class restaurant.

"Calvin so expensive here!"

"Don't worry maraming pera si banker"

natawang sabi niya.

"Hah sinong banker?"

"Ako sino pa nga ba, marami akong pera wag kang mag aalala, gusto mo bilhin ko pa tong restaurant na to at iregalo ko saiyo"

"Wow ang yaman, ano yun sugar daddy lang ang peg"

"Joke lang naniwala ka naman agad"

"Your not joking you really rich"

"Bahala ka kung maniniwala ka, halika dito, dito tayo uupo" sabay hinila niya ang upuan para sa akin, napaka gentleman niya talaga,di talaga ako maboboring pag kasama ko siya.

"Thanks Calvin"

"Your Welcome gorgeous"

"Bolero ka talaga kahit kailan"

"Di ako bolero I'm telling the truth"

"Ikaw talaga, teka lang nasaan ng a pala mga friends mo, sabi mo we eat with them diko yata sila nakikita"

"Oh sad to say busog pa daw sila, kaya dina sila sumama"

"Calvin, sa susunod galingan mo naman mag sinungaling, para di halata"

"Halata ba?"

"Oo halatang halata, na ako lang talaga ang kasama mong magdinner"

"Your genius, ng dahil diyan I will buy anything you want"

"Talaga, bubutasin ko ngayon ang wallet mo, wag mo akong sinusubukan"

"Make sure na mabubutasan or else you take the consequences"

"Sure, no problem"

"Waiter!" tinawag niya ang waiter, para mag order ng kakainin namin, lahat ng mga pinakamahal inorder ko.

Nagulat lang kaming dalawa ng dinala lahat ang pagkain sa mesa ang dami sobra parang dalawang dosenang tao ang kakain.

"Calvin, naparami ata ang naorder ko"

"Don't look at me, ikaw ang nag order hindi ako, may lahi ka bang kambing?"

"Ako wala ah bakit mo nasabi yan"

"Alam mo kasi yung kambing walang kabusugan" Sabay tumawa kaya natadyakan ko siya sa paa.

"Ouch, di kana mabiro, sige na kumain na tayo pag dimo maubos balutin natin para di masayang"

"Sige, kain na tayo kanina pa ako gutom"

Nagsimula na akong kumain, samantala siya, nakangiting parang tanga na nakatitig sa akin"

"Ang weirdo naman ng taong to, kumain kana nga diyan di yung parang kang tanga diyan"

"I'm fool already"

"What wala ka pa ngang kinain busog kana agad"

"Pagnakikita kita busog na ako kaagad"

"Normal ka pa ba? siraulo ka talaga, kumain kana nga diyan, sige ubusin ko lahat to"

"It's okay I will order again?"

"Puro ka talaga biro kumain kana nga lang diyan"

"OK, okay"

Kumain na din siya, pero di natanggal ang mga tingin niya sa akin, kakaiba kaya nakaramdam tuloy ako ng hiya.

"Don't look at me just eat" inis na sabi ko sa kanya. Pero tawang tawa lang siya, nawiweirduhan na talaga ako sa taong to na kakahiya tuloy pinagtitinginan kami ng mg a katabi naming mesa dahil kanina pa kami maingay.

Habang masaya kaming nagtatawanan habang kumakain. Biglang tumayo si Calvin at hinila ang kamay ko saka pinulot ang bag ko, tinulungan niya pa akong tumayo,kaya nagtaka ako.

"Halika na Marisa, let's go sa ibang restaurant na lang tayo kumain, di masarap ang foods dito" seryosong sabi niya sa akin, kaya nagtaka ako dahil sobrang sarap nga ang pagkain.

"Wait ano ka ba, masarap nga ang pagkain eh, paano mo nasabing di masarap"

"Basta halika na doon tayo sa mas mahal wag dito diko type ant foods"

"Wait lang ano ka ba" pero seryoso talaga siyang hinila ako pero wala na akong nagawa kundi sumunod na lang.

Pero sa di inaasang pagkakataon, nakabanggaan ko si mommy at si Andrea kasama si Mr Chan at higit sa lahat si Aldrin.

Pero agad akong niyakap ni Calvin, pero kahit anong tago niya sa akin nakita ko na sila, si Aldrin na makahawak kamay kay Andrea with my mom and Andrea's father, biglang sumukip ang dibdib ko dahil sa nasaksihan ko.

"Ito ba ang dahilan kung bakit mo ako pilit na umalis dito dahil andito sila Calvin?"

"Marisa, I just don't want you to see this, I know masasaktan ka"

Pilit ko siyang tinulak, inayos ko ang aking sarili at pinunasan ko ang biglang tumulong luha ko, diko alam bakit padalas na ng padalas ang pag labas ng mga luha ko simula noong tagpong yun.

"Don't worry I'm okay, I'm not a weak girl, katulad ng inaakala mo"

Lumakad ako palapit sa kanila, pero bigla na lang akong nilagpasan ni Aldrin na parang ibang tao at di kilala.

"Mi-sss!" nagulat pang sabi ni Michael na nakasunod sa likuran ni Aldrin at ang Andrea na yun. Pati si mommy parang di ako nakita, anong klaseng mga taong to, anong tingin nila sa akin, invisible. Masamang tinignan ko si Michael.

"Michael!" diko mapigilan sumigaw kaya umagaw ng attention sa lahat ng mga taong nandito.

"Miss Ka--si" pautal utal na sabi niya.

"Nakita mo yun! nilagpasan niya lang ako parang di niya ako nakita, Calvin did you see it, are they blind I'm here! I'm here standing here! pero parang di niya ako kilala what's happening here!!" galit na sigaw ko. Kaya agad akong nilapitan ni Calvin.

"Marisa, let's go dont cry, halika na"

"Miss pasensya kana, umuwi na muna kayo"

"Michael is there something wrong?"

agad na sabi ni Aldrin kay Michael.

"What's wrong, what's wrong ka diyan tang ina mong gago ka!" sabay binato ko sa kanya ang hawak kong bag.

Pero nasangga niya eto at pinulot ang bag kong binato ko sa kanya, pero nakatitig lang siya sa akin, na para bang kinikilala niya ako.

"Hey you again, how dare you to do that to Aldrin, your not related to him anymore, your not his secretary anymore, are you trying to get his attention, para ano, para sa mga babaeng gustong sumampa sa kanyang kama"

masakit ang sinabi niya sa akin, at pang iinsulto, kaya parang nag init ang buong sistema ko sa narinig ko sa kanya.

"What did you say! alam mo ba sinasabi mo, alam mo ba kung sino ako sa buhay ng lalakeng kinakalantari mo, baka ikaw ang gustong sumampa sa kama niya or isa ka rin sa mga babaeng parausan niya"

"Enough!" sigaw nito sa amin.

"Marisa let's go, wag mo na silang patulan, it's feel like they dont know you"

"What did you say!" sigaw ni Andrea sa akin, sinugod niya ako saka niya ako sinampal.

Nagulat ako at ang sakit ang sakit ng pisngi kong sinampal niya,kaya sumiklab ang galit ko akmang sasampalin ko sana siya pero, agad na nasalo ni Aldrin ang kamay ko.

"What are you doing!it's look like your selling in the market your so noisy!"

"What! what did you say!" dina napigilan ng luha kong lumuha.Dahil di ako makaganti kay Andrea, ginamit ko ang aking paa para tadyakan siya kaya na tumba ito at bumagsak sa sahig na parang baka.Saka ko nginisian si Aldrin.

"Di ako makaganti eh, hawak mo ang kamay ko para diko madapuan ng kamay ng mukha ng babae mong parang clown ang pagmumukha" pati siya nagulat din sa ginawa ko. Inaawat kami nina Michael at Calvin.

"Wag kayong makialam na dalawa lalo kana Michael!" sigaw ko sa kanya.

"Aldrin help me, she's a crazy woman, I will kill her!"

"Look what you done to her, crazy woman!" galit na sigaw niya sa akin, mga mata niya galit na galit. Pero wala akong pakialam ako dapat ang may karapatan na magalit hindi siya dahil, niloloko na niya ako sa harap, harapan ang mas masakit pa parang di niya ako kilala.

" So what, bagay lang sa kanya yan!"

"Michael let's go! she ruin my mood wala na akong ganang kumain" sabay inalalayan niya pa si Andrea na tumayo.

"Aldrin!!" sigaw ko sa kanya sabay binato ko sa kanya ang isang bowl ng ulam at tumama lahat yun sa mukha niya.

"What the fvck!!!!" galit na sigaw niya sa akin, saktong lalapitan niya ako, pero bigla niyang napatigil at hinahawakan niya ang kanyang ulo,agad siyang nilapitan ni Michael, kaya natawa ako.

"Ano! lumapit ka sa akin, at ipagtanggol mo yang babae mo!"

"You really crazy b***h" sigaw ni Andrea sa akin.

"Marisa let's go, na kakahiya na pinagtitinginan na tayo ng mga tao dito"

"I dont care, dapat sila ang mahiya, hindi ako bakit ako! bakit! harap harapan nila akong niloloko!"

"Aldrin let's go, she's a crazy mad dog" saka sila tumalikod.

"Boss okay lang kayo"

"Sige masama sama kayong lahat mga manloloko?! aahhh!!"

"Marisa that's enough calm down!" sabay niyakap ako ni Calvin, parang akong mamatay dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko, akala ko okay na kami, pero bakit ganito nanaman, bigla siyang nagbago ulit.

"Bakit! bakit niya nagawa yun sa akin!" humagulgol ako sa dibdib ni Calvin.

"Calm down Marisa umalis na tayo dito"

Inakbaya niya ako at inalalayan dahil nanlalambot ang mga tuhod ko.

Nang may biglang humila sa akin at saka sinampal niya ako ng pagkalakas lakas.

Feeling ko napunit na ang balat ng pisngi ko, di ako kaagad nakaimik hinawakan ko pa ang nasampal na pisngi ko. Dahan dahan kong inangat ang ulo ko, di nga ako nagkamali si mommy.

"Excuse me mam, why did you do that to her?" agad akong tinulungan ni Calvin.

"Wag kang makialam dito! Nakakahiya ka! gumawa ka ng iskandalo dito, at ang masaklap pa sinaktan mo ang anak ni Andres malaking gulo ang ginawa mo nababaliw kana, kaya dina ako magtataka kung ayaw saiyo ni Aldrin at mas pinili niya si Andrea saiyo dahil mas malayong mabuti siya kaysa saiyo, you ruin everything Nakakahiya ka talaga Marisa, mabuti nga saiyo yan at dika pinasin ni Aldrin. You deserve it, diyan kana nga I really don't know you! "

" Are you done!!mom I'm your daughter how can you say that thing to me, dina nga tayo nakikita ng ilang buwan, at ngayon nagkita tayo ganyan pa, bakit sino ba ang anak mo ako oh siya, imbes ako ang kakampihan mo ibang tao pa mom anak mo ako, anak mo ako! naintindihan mo, she's not your daughter"isang sampal pa ang binigay niya sa akin. Pero bakit di ako umiyak mas lalo pa akong naging matigas dito sa aking puso.

"Sana nga siya na lang ang naging anak ko at hindi ikaw!" parang isang kutsilyo ang tumusok sa dibdib ko ng sinabi niya yun sa akin.

"Ganoon, bakit nga ba dina lang siya ang naging anak mo, at hindi ako! bakit kasalanan ko ba at naging anak mo ako, kasalanan mo dahil ikaw ang nagdala sa akin sa mundong ito, ginusto ko rin ba na maging anak mo bakit desisyon ko ba yun hindi! kasalanan mo dinala mo ako sa sinapupunan mo, sana nga dimo na lang akong pinaganak mas mabuti pa para diko naranasan yung ganito. Anong klase kang ina! at nasasabi mo yang bagay na yan sa akin, mom your the only one my family, family thst I have, pero anong ginagawa mo mas pinili mo pang ibang tao, bakit dahil sa pera nila, bakit ng dahil sa wala ka ng mahuthot sa akin, dahil na ibigay ko na ang lahat saiyo ngayon,wala na akong silbi saiyo ganoon ba yun, imbes na ako ang anak mo ang kinakampihan mo pero hindi, mas lalo mo pa akong sinasaktan, mommy your killi G your own daughter! kung wala akkv kwentang anak, mas lalo kayo wala kayong kwenta ng ina!!"isang sampal nanaman ang dumapo sa akin, pero parang wala na akong nararamdaman na sakit, parang namanhid na ang pisngi ko dahil sa kasasampal niya sa akin.

" Enough mam! Let's go Marisa! "

Umalis kami ni Calvin, iniwan namin si mommy sa kinatatayuan niya habang nakatingin sa amin.Bago kami tuluyang umalis,nilingon ko ulit siya saka ako magsalita.

"Mula ngayon wala na akong ina, let's not see each other again, let's pretend that we don't know each other, kung sakaling magkita tayo ulit saka kami umalis ni Calvin.

"Ihatid na kita you need to rest, I shouldn't bring you here, its my fault"

"It's not your fault Calvin, it's their fault, sige na umuwi kana ako na bahala sa sarili ko" saka ako humiwalay sa kanya.

"But Marisa!"

"Please Calvin leave me alone, please gusto kong mapag isa"

"Di kita pwedeng iwan sa ganyan na kalagayan mo"

"I'm okay please umalis kana muna"

"Your not okay your deeply hurt"

"Calvin please lang just go"

"OK at least Ihatid kita kung san mo gustong pumunta"

"Don't worry, pa rating na si Gina kaya okay lang ako"

"Okay, aalis lang ako pag dumating na ang friend mo"

Dina lang ako sumagot, umupo ako sa isang bench dahil diko alam kung saan ako napadpad dahil sa kalalakad ko habang sinusundan ako ni Calvin.

Umupo akong walang imik, at umupo rin siya di kalayuan sa akin.

Maya-maya pay nagring ang phone ko.

"Where are you girl, wala ka naman dito sa harap ng restaurant kanina pa ako dito umiikot"

"Andito ako sa malapit sa restaurant, sa may likod sa may park"

"Okay antayin mo ako diyan, wag kang umalis"

"Bilisan mo!"

"Oo na, wag kang gagawa ng katarantaduhan diyan Marisa malapit na ako diyan"

After five minutes, dumating na siya.

"Marisa! girl are you okay!"

Diko alam pero naguunahan ng tumulo ang mga luha ko, sabay niyakap ko si Gina ng napakahigpit.

"Gina, I'm dying! I'm dying here! help me! sobrang sakit, parang diko na kaya" sabay ng paghugulgol ko ng husto.Niyakap niya at hinaplos halos ang aking likod.

"Sige girl iyak mo lang yan hanggang sa maubos bukas okay kana"

Wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak.

"Can you do me a favor?"

"Ahh! May tao pala diyan! hello"

"Yes ano yun?"

"Wag mo siyang iwan baka ano pang gaisn niya sa sarili niya, please accompany her, everything what she want, she need you, really need you"

"Wag kang mag alala magiging okay siya ako na bahala sa kanya,diko siya pababayaan"

"Thank you, she need you not me, she keep saying that she's okay but really not okay, ikaw na ang bahala sa kanya, mauna na ako siya nga pala, can you drive?"

"Yes I can"

"Get my key use it para ihatid siya"

"Thank you!"

"Sige mauna na ako, take care her" saka siya tuluyang umalis.

"Ano ba kasi nangyari saiyo girl, sabihin mo para resbakan natin yang mga nanakit saiyo"

"Gina, let's drink!" yaya ko sa kanya.

"No! halika na Ihatid na kita, alam kong mag iina ka pag nakainom ka, kilala kita pag may problema ka inom agad ang solutions mo, at that's scary girl"

"Halika na let's drink kahit ngayon lang please"

"Dahil sa mapilit ka okay let's go pero konti lang hah"

"No magpapakalunod tayo ngayon gabi it's my treat, halika na"

"Oo ba di ako mahirap kausap"

"OK let's drink! until we die! at kalimutan ang mga taong walang kwenta!"

"True nakakasira sila ng beauty at nakaka stress sila

" Kaya nga let's be wild tonight! "malakas na sigaw ko