Chapter 8
1584 Words
นับดาวเดินคอตกตรงมาหาพี่แจงเจ้าของร้านตรงหน้าบาร์ เมื่อหล่อนเห็นหญิงสาวก็เอ่ยถามทันที
“ลูกค้าเอาอะไรมั้ย”
“ไม่เอาอะไรค่ะ แล้วก็หนูจะมาลาออกค่ะ”
พี่แจงดูตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆเธอก็จะมาขอลาออก ทั้งที่คนบ้างานบ้าเงินอย่างนับดาวไม่มีทางที่จะเลิกทำงานจนกว่าจะได้เงินที่มากพอ
“เกิดอะไรขึ้นมาคุยกับพี่ที่ห้องดีกว่า”
เจ้าของร้านดึงแขนหญิงสาวให้เดินตามมาด้วยกัน และเมื่อมาถึงเธอก็เอ่ยถามทันทีด้วยความใคร่รู้
“เกิดอะไรขึ้นบอกพี่มา”
“มันเป็นเรื่องที่เล่าไม่ได้ค่ะ แต่ว่ายังไงหนูก็ต้องพักการทำงานเพราะต้องเรียนปีสุดท้าย ไหนจะไปฝึกงานอีกหนูอยากจะโฟกัสตรงนั้นก่อนค่ะ”
“แล้วเงินพอแล้วเหรอ…”
เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เรื่องลาออกไม่ใช่ปัญหาแต่ถ้าเงินเธอมีเก็บมากพอที่จะไปโฟกัสที่การเรียนอย่างเดียวเธอก็โอเคไม่ติดใจอะไร
“ค่ะมีพอแล้ว ทั้งค่าเทอมที่เหลือแล้วก็เงินไปเรียนค่ากิจกรรมน่าจะพอแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับที่ผ่านมาพี่แจงใจดีกับนับดาวมาตลอดเลย หนูจะไม่ลืมพระคุณของพี่แจงเลยค่ะ”
นับดาวยกมือไหว้ขอบคุณเธอที่ใจดีมาตลอดและคอยช่วยเหลือทุกอย่าง แจงดึงหญิงสาวไปสวมกอดแน่นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
“มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอก เงินขาดก็กลับมาทำงานได้พี่ต้อนรับเราเสมอ แล้วก็หมั่นมาเยี่ยมกันด้วยพี่ที่ร้านคงคิดถึงแย่”
“หนูจะมาบ่อยๆค่ะไม่ต้องห่วง งั้นวันนี้กลับก่อนนะคะเอาไว้จะมาลาพวกพี่ๆอีกที”
“ได้จ้ะ โชคดีนะน้องสาว”
“ค่ะพี่สาว”
เธอยกมือไหว้หล่อนอีกครั้งก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุดและเก็บของในล็อคเกอร์ของตัวเอง จากนั้นก็เดินออกมาหาสารวัตรมาวินที่นั่งรออยู่ตรงโซฟารับรอง
“เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะมองไปโดยรอบอย่างคิดถึง คนชอบทำงานแบบเธอพอวันหนึ่งเลิกเรียนแล้วไม่ต้องมาทำงานมันก็คงรู้สึกแปลกกับตัวเอง สารวัตรมาวินเห็นสีหน้าของเธอก็รู้ว่าคงเสียดายที่จะไม่ได้มาทำงานอีกแล้ว และเขาคิดว่าวัยอายุประมาณนี้ไม่ควรต้องมาทำงานให้เหนื่อย หน้าที่คือเรียนให้จบมากกว่า เขาลุกขึ้นเดินมาจับมือหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะพาเดินออกไปจากร้านและไปขึ้นรถทันที
“หนูไม่ทำงานแล้วเพราะฉะนั้นต่อไปนี้คุณห้ามเอาเรื่องนั้นมาขู่หนูอีกเด็ดขาด”
“ทำไมอ่ะ… ทำไมจะขู่ไม่ได้”
เขาขับรถออกไปจากร้านที่หญิงสาวทำงานและคิดว่าจะพาเธอไปที่บ้านพักของเขาแทนที่จะเป็นบ้านของเธอ ก็คนมันอยากนอนกอดอ่ะผิดตรงไหนอีกอย่างก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยนอนด้วยกันนี่จริงมั้ย
“คุณได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วนี่ ต่อไปนี้หนูจะเรียนหนังสือไม่ไปทำงานที่ร้านเหล้าอีก แล้วก็ช่วยไปส่งหนูที่บ้านด้วยค่ะ”
“คืนนี้ค้างกับพี่ที่บ้าน”
“เนี่ยเห็นมั้ย… คุณซื้อกิ๊บมาให้หนูแล้วก็หวังให้หนูไปนอนกับคุณที่บ้าน หนูบอกแล้วไงว่าไม่เอาไปส่งหนูที่บ้านเลยค่ะแล้วจะเอามาคืนให้”
เธอโวยวายออกมาทันที ทำไมเธอจะต้องไปค้างกับเขาที่บ้านด้วยในเมื่อเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย ครั้งนั้นก็แค่พลาดผิดแผนไปหน่อยแต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมเขาอีกแล้ว
“เกี่ยวอะไรกับการซื้อของให้ ถึงพี่จะไม่ซื้ออะไรให้แต่ถ้าพี่อยากพาหนูไปนอนด้วยพี่ก็จะทำเลยเรื่องของพวกนั้นก็แค่อยากให้”
“แล้วทำไมหนูต้องไปนอนกับคุณด้วย”
“ก็หนูเป็นเมียพี่ไง”
สารวัตรมาวินเอ่ยออกมาเสียงหวาน หญิงสาวตาโตตกใจในคำเรียกของชายหนุ่ม เธอไม่ได้เป็นเมียเขาสักหน่อยยังไม่เคยตกลงอะไรกันเลยมันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง
“หนูไม่ได้เป็นเมียของคุณสักหน่อย”
“งั้นเป็นแฟนก็ได้”
“หนูไม่อยากมีแฟนตอนนี้ค่ะ”
เธอเอ่ยออกมาอย่างใสซื่อ ชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นถึงกับกุมขมับเพราะไม่รู้จะสรรหาประโยคไหนมาพูดกับเธอให้เข้าใจในสถานะของเราสองคนว่ามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
“งั้นเป็นคู่นอนเฉยๆก็ได้”
“หนูไม่ได้ขายตัวสักหน่อย”
“เฮ้อ! เอาเป็นว่าไปนอนค้างกับพี่จบนะไม่ต้องพูดอะไรเยอะ ให้เป็นเมียก็ไม่เอาให้เป็นแฟนก็ไม่อยากมีงั้นก็นอนด้วยกันเฉยๆเนี่ยแหละไม่ต้องมีสถานะ”
เขาเอ่ยออกมาเสียงจริงจังก่อนจะขับรถตรงไปยังบ้านพักของตัวเอง นับดาวหันซ้ายมองขวาอย่างไม่รู้จะทำยังไงหนีไปไหนก็ไม่ได้เพราะนั่งรถเขามาแล้ว
“หนูไม่ไปกับคุณนะ”
ชายหนุ่มไม่สนใจเขายังขับรถไปเรื่อยๆจนมาถึงที่บ้านพักของเขา ชายหนุ่มดับรถเปิดประตูลงไปก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูให้หญิงสาวเดินลงมา
“ลงมาค่ะ”
“ไม่ลงค่ะหนูจะกลับบ้าน อ๊ะ อร๊ายยยย ปล่อยหนูนะคะ”
หญิงสาวร้องออกมาเสียงดังลั่นเมื่อเขาไม่พูดพร่ำทำเพลงอุ้มเธอลงจากรถพาเข้าไปในบ้านทันที
“ปล่อยนะ”
“ตะโกนให้ดังกว่านี้สิหนูน้อย ที่นี่บ้านพักมีเข้าพนักงานนอนอยู่เกือบทุกหลัง ร้องดังๆให้เค้าได้ยินว่าคืนนี้หนูมานอนกับพี่”
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ท้าทายให้เธอเสียงดังลั่นให้ทุกคนรู้ไปเลยว่าเขากับเธอเราเป็นอะไรกัน นับดาวได้ยินแบบนั้นก็เอามือปิดปากตัวเองแทบไม่ทันกลัวว่าพวกตำรวจจะแห่กันออกมาเจอเธอกับเขาอยู่ด้วยกันจะซวยเอาทีหลัง
“ไม่ร้องต่อแล้วเหรอคะ”
“คนใจร้ายทำไมต้องพาหนูมานอนที่นี่ด้วย”
และเมื่อมาถึงเขาก็ปล่อยหญิงสาวลงบนโซฟา นับดาวกอดอกมองชายหนุ่มอย่างเอาเรื่องแต่ถึงจะโวยวายหรือดื้อไปก็เท่านั้นเพราะเขาเอาเธออยู่หมัดไม่มีทางเลือกหรอก
“ก็อยากนอนกอดเมียบ้าง อยากหอมอยากมีอะไรอะไรด้วย…”
“ลามก!”
หญิงสาวเอามือปิดหน้าอกตัวเองไว้ก่อนจะจ้องหน้าเขาอย่างสั่นกลัว สารวัตรมาวินเดินเข้าไปใกล้คร่อมตัวหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะโน้มใบหน้าไปจูบหน้าผากเธออย่างอ่อนโยน
“พูดความจริงก็ทำเป็นรับไม่ได้ พี่ก็นอนกับหนูคนเดียวไม่ได้นอนกับใครอื่นที่ไหนเลย ก็บอกแล้วไงว่าจะรับผิดชอบทุกอย่างหนูอยากได้อะไรพี่ให้หมดทุกอย่างเลย หนูแค่ยอมพี่แค่เรื่องเดียวเองแฟร์ๆ”
เขาเกลี่ยแก้มนวลอย่างหลงไหล นับดาวตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มเธอกำลังพิจารณาตามคำพูดของเขาและถ้าเธอยอมนอนกับเขาทุกครั้งเขาจะให้เธอได้ทุกอย่างเหรอ
“ถ้าหนูยอมนอนกับคุณ คุณจะไม่ขู่หนูอีกใช่มั้ยคะ คุณจะตามใจหนูทุกอย่างใช่มั้ย”
“ใช่… พี่ตามใจทุกอย่างเลย ถามแบบนี้แสดงว่ายอมรับข้อเสนอใช่มั้ย…”
หญิงสาวไม่ตอบอะไรเธอทำเพียงแค่หลับตาลงรับสัมผัสที่ชายหนุ่มกำลังมอบให้อยู่ สารวัตรมาวินซุกไซ้หญิงสาวอย่างโหยหาสัมผัส ไม่รู้ว่าเขาไปหลงเธอมากขนาดนี้ได้ยังไงแต่ว่าตอนนี้บอกเลยว่าถอนตัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ
“หนูตัวหอมจัง”
“ก็หนูฉีดน้ำหอมนี่คะไม่ให้หอมได้ยังไง”
เธอเอ่ยออกมาเสียงซื่อและนั่นทำให้ชายหนุ่มถึงกับหลุดขำออกมากับความใสซื่อของเธอ เหมือนจะแสบเป็นตัววุ่นวายแต่จริงๆเธอก็คือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ซนไปตามวัยก็เท่านั้น
“คุณห้ามเอาเรื่องนี้มาขู่หนูอีกนะคะ ไม่อย่างนั้นหนูจะไม่ยอมมาค้างกับคุณอีกแล้ว”
“ตกลง… พี่จะตามใจไม่ขู่หนูอีก”
“มาสัญญากันก่อน”
เธอยื่นนิ้วไปให้ชายหนุ่มเกี่ยวก้อยสัญญาเหมือนเด็ก เขาทำตามที่เธอต้องการเพราะตอนนี้เขาโฟกัสแค่เรื่องนอนกกกอดกับหญิงสาวเท่านั้น
“สัญญาค่ะ”
หลังจากเกี่ยวก้อยสัญญาชายหนุ่มก็อุ้มหญิงสาวมานั่งลงบนตักจากนั้นก็พรหมจูบเธอทั่วตัว นับดาวก็ไม่รู้ว่าเธอจะยอมเขาไปทำไมแต่คิดว่าไหนๆก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีอะไรกันและเขาก็ดูจริงใจในการรับผิดชอบเธอ เพราะฉะนั้นลองเสี่ยงดูก็ได้…
- Writer
