EP.42 อย่างหลงเชื่อใคร
"นายเจ็บขนาดนี้ นั่งอยู่เฉย ๆ เถอะน่า" ปลายฝนดันตัวซีแอลกลับไปนั่งที่เดิม
"ฉันจะลงไปเอง" ซีแอลยังคงเถียงกับปลายฝนอยู่สักพัก ซึ่งตัวของปลายฝนเองได้เริ่มก้าวขาปีนลงไปอย่างช้า ๆ แล้ว
"ปลายฝน นี่สรุปว่าเธอจะไม่ลงมาช่วยฉันเลยใช่ไหม" น้ำเสียงของทับทิมพูดขึ้นเหมือนเริ่มไม่พอใจ
"ฉันเจ็บปวดเจียนจะตายอยู่แล้วนะ เธอจะลงมาได้รึยัง" ทับทิมยังคงเรียกร้องซ้ำ ๆ ให้ปลายฝนลงไปหาเร็ว ๆ
ในทันทีที่ทับทิมพูดจบประโยค ปลายฝนปีนลงไปได้เกือบสองขั้นเธอก็ต้องชะงักขึ้นมาอีกครั้ง
ปลายฝนเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าปกติแล้วเวลาที่เธอคุยกับเพื่อน มักจะใช้คำพูดแทนตัวเองว่ากูกับมึง ไม่ใช่คำว่าฉันกับเธอ
"เธอไม่ใช่ทับทิม" ปลายฝนหันลงไปมองที่ทับทิมอีกครั้ง
"อะไรของเธอเนี่ย ลงมาสิ" ทับทิมยังคงขูดที่ต้นไม้ซ้ำ ๆ แต่พอได้จ้องดี ๆ แววตาของเธอมันเป็นสีดำสนิทและมันไม่ใช่แววตาของมนุษย์ แต่ทั้งน้ำเสียงและใบหน้ามั
