"กูคือหมาหัวเน่าตัวหนึ่งของครอบครัวตัวเอง ที่ไม่รู้เลยว่าจะมีเงินส่งตัวเองเรียนได้จบไหม"
"ชีวิตจริงมันไม่ใช่ละคร ไม่ใช่นิทานวัยเด็ก ที่เจ้าชายผู้สูงศักดิ์จะลงเอยกับเด็กสาวชาวบ้านที่ไม่มีอะไรเลย" ปลายฝนระบายให้เพื่อนฟังไปก็ร้องไห้ไปด้วย
"ถอยตอนที่ยังไม่ได้รักกันมากไปกว่านี้...คือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว" คนตัวเล็กนั่งทึ้งหัวตัวเองอย่างคิดไม่ตกเลยจริง ๆ แต่ดูเหมือนว่าเรื่องราวทั้งหมดมันจะไม่จบลงง่าย ๆ ในคืนนี้
อื้อ อื้อ จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ของปลายฝนสั่นขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้เธอรีบหยิบออกมาดูในทันที
________________
ข้อความ : เบอร์โทรไม่รู้จัก
ฉันเปลี่ยนใจแล้วนะ รอถึงสิ้นเดือนไม่ไหวจริง ๆ อะ
ข้อความ : เบอร์โทรไม่รู้จัก
ฉันต้องให้หมอแอลมาขอฉันคบภายในพรุ่งนี้เลย ถ้าทำไม่ได้...
________________
ปลายฝนอ่านข้อความของแพทตี้ด้วยมือที่สั่น ๆ เธอเจ็บใจแทนทับทิมมาก ๆ แต่ก็ทำอะไรกลับยายแพทตี้ไม่ได้
