EP.32 มีไหล่เอาไว้ให้ซบ
(เหตุการณ์ในนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเหตุการณ์สมมุติสถานที่และบุคคลในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการในนิยายเท่านั้น)
"อย่าเอาถุงไปครอบแบบนั้นสิ ยิ่งไม่มีอากาศหายใจมันก็ยิ่งมึนหัว ยัยเพี้ยนเอ๊ย!" หมอซีแอลดึงถุงพลาสติกออกจากใบหูของเธอ ก่อนจะแกะผ้าเย็น ๆ ออกจากซองและแปะลงที่ท้ายทอย และแกะอีกผืนมาเช็ดซับ ๆ ตามใบหน้า รวมทั้งจับใบหน้าของเธอเงยขึ้นมาเล็กน้อย
"ดีขึ้นไหม" เขาเช็ดใบหน้าที่ซีด ๆ ของคนตรงหน้าและพยายามประเมินอาการของเธอไปด้วย
"ไม่...ไม่เลย...มึนหัวมาก ๆ " ปลายฝนส่ายหน้าเธอรู้สึกพะอืดพะอมอย่างบอกไม่ถูก
"ขอเอาถุงครอบไว้ได้ไหม ฉันกลัวจะอ้วกใส่นายอะ" ปลายฝนดึงดันจะมุดใบหน้าเข้าไปในถุงให้ได้
"ถือไว้ก็ได้ แต่อย่าครอบไปทั้งหน้าแบบนั้น และถ้าไม่อยากอ้วกก็นั่งหน้าตรง ๆ อย่าก้มหน้า พยายามหายใจเข้าออกลึก ๆ " ร่างสูงแกะผ้าเย็นมาประคบตามลำคอของเธอเพิ่มเข้าไป
"ถ้าดีขึ้นแล้วก็บอ
