บทที่ 2 บทเรียนที่ต้องรู้

3104 Words

บทที่ 2 บทเรียนที่ต้องรู้ หนึ่งเดือนต่อมา ยี่หวามาเลิกเรียนก็มาทำงานทั้งๆที่อยู่ในชุดนักศึกษา เธอมาถึงก่อนเวลาเพื่อที่จะได้มีเวลารับประทานอาหารที่ทางร้านจัดไว้สำหรับพนักงาน เป็นการประหยัดไปอีกทาง ระยะเวลาเกือบสองเดือนที่ยี่หวามาทำงานที่ผับ เธอไม่ได้ไปช่วยยายส่งขนมเพราะการเรียนที่หนักและการทำงานที่แย่งเวลาไปจะหมด หากแต่ในวันที่ไม่ได้ไปเรียนยี่หวาก็จะไปช่วยยายอยู่เสมอ “สวัสดีค่ะ พี่น้ำหวาน” เสียงหวานทักทายหัวหน้างานคนสวยที่มาทำงานก่อนเธออยู่เสมอ “สวัสดีจ้า ยี่หวา วันนี้มาเร็วอีกแล้วนะ น่ารักที่สุด” น้ำหวานมีความเอ็นดูยี่หวาเพราะเห็นเป็นเด็กสาวที่ขยัน และกตัญญู อีกทั้งยังมีน้ำใจกับทุกคน บางวันยี่หวาจะหอบหิ้วขนมไทยๆมาฝากเพื่อนๆเสมอ “ มาเร็ว เพราะหิวด้วยค่ะ แฮ...” หญิงสาวยิ้มกว้างก่อนตอบไป “ วันนี้จะมีปาร์ตี้วันเกิดของลูกนักการเมืองนะ ยี่หวาระวังตัวด้วย ถ้าเห็นท่าไม่ดีถอยออกมาให้ผู้ชายไปเสิร์ฟแทน” น้ำหวานสั่งลูกน้องสาวด้วยความกังวล เพราะรู้กิติศัพท์ของพวกลูกคนมีอิทธิพลดีว่ารับมือยากขนาดไหน เธอกลัวว่ายี่หวาจะตามไม่ทันกลลวงของพวกมือไว ใจเร็ว แต่..งานก็คืองาน “ คงไม่มีอะไรมั่งคะพี่ ทางผับก็คงจัดพีอาร์สาวๆๆสวยๆ ไว้พร้อมแล้ว คงไม่มีใครมาสนใจเด็กเสริฟอย่างยี่หวา แต่ยี่หวาก็จะระวังตัวนะคะ” “ดีแล้ว จำไว้ อย่ากินอะไรหรือดื่มอะไร ที่ใครส่งให้กินเด็ดขาด” สั่งเสียงเข้มหน้าดุ “ รับทราบค่ะ ยี่หวาไปกินข้าวก่อนนะคะ เดียวจะมาเริ่มงานเลย” รับคำหัวหน้าสาวอย่างแข็งขันเพื่อให้เธอสบายใจ ทั้งที่ในใจของ ยี่หวาก็มีความกังวลอยู่ไม่น้อย เกือบสองเดือนที่ผ่านมาเธอเจอลูกค้ามามากมายหลายแบบ แต่ก็ทำใจให้ชินไม่ได้ซักที ยี่หวาปลีกตัวออกมารับประทานอาหารและเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเริ่มทำงาน โดยเธอไม่รู้เลยว่าวันนี้แค่เครื่องดื่มแก้วเดียวจะทำให้ชีวิตเธอจะเปลี่ยนไปตลอดกาล ลัมโบร์กีนีสีดำหรูวิ่งเข้ามาจอดหน้าผับ วันนี้จะมีงานปาร์ตี้วันเกิดลูกรัฐมนตรี อเล็กซ์จำเป็นต้องเข้ามาดูแลด้วยตนเองเพราะแฮรี่ติดงานอยู่บนเรือสำราญกลางทะเล คนที่จะมาจัดงานวันเกิดค่อนข้างเอาเรื่องในเรื่องเลวๆๆ แต่เขาจำเป็นต้องให้มันมาจัดงานที่นี่ เพราะพ่อของเอกราช อัศวเกรียงไกร เป็นรัฐมนตรีที่อเล็กซ์ต้องการประสานไว้เพื่องานทางธุรกิจ “สวัสดีครับคุณอเล็กซ์” ผู้จัดการผับรีบเข้ามาต้อนรับและรายงานตัวต่อชายหนุ่ม “คุณปกรณ์ วันนี้คงเหนื่อยหน่อยนะ เอกราช ลูกท่านรัฐมนตรีเอกสิทธิ์มาจัดงานวันเกิด ถ้าอะไรยอมได้ก็ปล่อยๆไป แต่ถ้ามันมากเกินไปก็จัดการไปได้เลย” ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม ถึงจะทำงานกับพ่อ แต่ถ้าลูกก่อเรื่องที่มันมากเกินไป เขาก็ไม่สนใจที่จะไว้หน้าใคร “ ครับ วันนี้จัดโซน V.VIP ไว้พร้อมแล้วครับ จัดพริตตี้ไปให้ตามจำนวนที่แจ้งมาแล้ว” คุณปกรณ์รายงาน “ ดี แล้วผมจะลงมาทักทายลูกค้าตอนเที่ยงคืน “ พูดจบชายหนุ่มก็เดินขึ้นไปยังห้องทำงานที่อยู่ด้านบนทันที ห้องทำงานของชายหนุ่มเป็นห้องกระจกที่สามารถมองลงมาเห็นภายในผับชัดเจน โดยที่คนนอกจะไม่สามารถมองเข้ามาเห็นได้ มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่เพื่อทำงาน อีกทั้งยังมีโซฟาไว้รับแขกที่แวะเวียนมาหาในบางครั้ง แต่จะเป็นที่นั่งดื่มของแฮรี่มากกว่าใคร “ ยี่หวา พอดีวันนี้น้ำโทรศัพท์มาบอกว่าท้องเสียมาทำงานไม่ได้ ยี่หวาไปดูแลโซน V.VIP แทนหน่อยนะวันนี้” น้ำหวานบอกออกไปอย่างไม่สบายใจ แต่มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ “โซนที่จัดงานปาร์ตี้ใช่ไหมคะพี่น้ำหวาน” ยี่หวาถามออกไปอย่างมีกังวล “ ใช่ อย่าลืมที่บอกละ ห้ามดื่ม ห้ามกินอะไร จากใคร เด็ดขาด” น้ำหวานกำชับเสียงเข้ม “ ค่ะ ยี่หวาจะระวังตัว”โชติรส มองตามหวันยี่หวาไปอย่างไม่สบายใจ แต่..งานก็ต้องเป็นงาน เธอหวังว่ายี่หวาจะเอาตัวรอดจากงานปาร์ตี้นี้ไปได้ เอกราช อัศวเกรียงไกร ชายหนุ่มอายุประมาณ 30 ปี เป็นชายร่างสูงผิวขาว ตาตี่ ตามแบบลูกคนเชื้อสายจีน มีแววตาหลุกหลิกเจ้าเล่ห์ มองพนักงานเสริฟสาวตรงหน้าไม่วางตา แม้จะมีสาวสวยพริตตี้อยู่แนบกายทั้งซ้ายขาว แต่ก็ไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากพนักงานเสริฟตัวน้อยไปได้เลย ความอยากได้ที่ต้องได้เกิดขึ้นทันที “ คุณเอกขา ดื่มอีกนิดนะคะ แนนนี่ป้อน” แนนนี่พยายามช่วย หวันยี่หวาด้วยการหันเหความสนใจของชายหนุ่ม “ ปุกกี้ ป้อนดีกว่า” สาวปุ๊กกี้ เร่งทำคะแนนสุดฤทธิ์ เอกราช หันมาสนใจสองสาวข้างตัว ดื่มเครื่องดื่มที่แนนนี่ป้อนเข้ามาให้ แต่ไม่กลืนกินลงไปในคอ เขากลับคว้าคอของแนนนี่มาแล้วประกบปากเข้ากับปากหญิงสาว ปล่อยเหล้าดีกรีแรงเข้าไปในโพรงปากเธอ เขาส่งลิ้นเข้าควานหาลิ้นของหญิงสาว บดจูบหนักหน่วงจาบจ๊วงอย่างลืมหายใจ “ ฮื้อ. คุณเอกขา สนใจปุกกี้ด้วยซิคะ” อีกสาวร้องขอด้วยใจกระเส่าจากชายหนุ่ม ทั้งที่เขากำลังบดจูบเพื่อนของเธอ แต่มือชายหนุ่มล้วงเข้าไปในใต้กระโปรงตัวจิ๋วของเธอ ส่งนิ้วแกร่งเข้าไปเขี่ยเกสรกุหลาบในกายสาว “อื่อ......เดียวจัดให้ทั้งสองคนเลย”ชายหนุ่มส่งเสียงกระเส่าอย่างกระหายในกามอารมณ์ เขาถอนปากออกจากแนนนี่ หันมาประกบปากเข้ากับสาวที่ร้องขออย่างดูดดื่ม นิ้วมือที่ล้วงอยู่แล้วเร่งความแรง ความเร็วขึ้นป็นเท่าตัว “ ฮื่อ... โอ้ว...” เสียงครางกระเส่าะออกมาจากปากสาวที่โดยปิดด้วยปากหนาของชายหนุ่ม “ ร้องออกมา ฉันอย่างฟังเสียงเธอ” ชายหนุ่มผละจากปากหญิงสาว เขาพอใจที่ทำให้หญิงสาวร้องเสียงหลงได้ “ โอ้ว.แรงอีกค่ะ ขอเร็วๆ แรงๆปุกกี้ จะเสร็จแล้วค่ะ ” เสียงหญิงสาวร้องออกมาอย่างไม่อาย ยี่หวาตาโตกับภาพตรงหน้า ยี่หวาไม่คิดว่าจะเห็นภาพแบบนี้ การสำเร็จความใคร่ที่ไม่อายสายตาใคร มันทำให้เธออยากออกไปจากตรงนี้ ใครก็ได้ ช่วยฉันที ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว ยี่หวาร้องขอในใจ “.. อ้า....จะ. เสร็จๆ แล้ว....” ปุกกี้ขยับสะโพกมนรับนิ้วแกร่งเป็นจังหวะเธอร้องระงม เสียงครางกรีดร้องออกมาอย่างเสร็จสม กายสาวกระตุก ปล่อยตัวซุกซบอกชายหนุ่มตรงหน้า “ฉันช่วยเธอแล้ว ฉันมีอะไรให้เธอช่วยหน่อย”ชายหนุ่มกระซิบเบาๆข้างหูหญิงสาว “จะให้ปุกกี้ทำอะไรคะ” เอ่ยถามพรางวางมือลงบนตัวตนของชายหนุ่มภายใต้กางเกงยีนยี่ห้อดังราคาแพง มือของเธอขย่ำท่อนเอ็นกลางกายชายหนุ่ม “ ไม่ต้อง.ฉันไม่ชอบทำอะไรตรงนี้เดียวเป็นข่าว” ชายหนุ่มส่งเสียงเข้มมายังหญิงสาว เขายังต้องรักษาหน้าตาของบิดา แม้ว่าจะมีความต้องการขนาดไหน แต่บริเวณที่เปิดโล่งก็ไม่ใช่เวลาที่จะหาความสุข “ฉันอยากได้เด็กเสิร์ฟคนนั้น..”ชายหนุ่มกระซิบบอกพร้อมกับส่งสายตามองไปยังยี่หวา “ แต่.. เด็กคนนั้นยังเด็กและไม่ได้รับงานแบบนี้ นะคะ..” ปุกกี้รีบแจ้งชายหนุ่มเพราะจากที่ทำงานมาสองเดือน เธอทราบว่ายี่หวาเป็นเด็กดี ไม่รับงานเอ็นเตอน์เทรน์แบบพวกเธอ “ฉันอยากได้ก็ต้องได้..”เสียงเข้มกดดันอย่างคนอารมณ์เสีย ปุกกี้ เหลือบตามองหน้าแนนนี่ เพื่อขอความช่วยเหลือ เธอไม่อยากทำลายใครเพราะรู้ว่าการเป็นหญิงที่ต้องสนองความใคร่ให้ชายหนุ่มเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก ถึงแม้จะได้เงินเป็นจำนวนมากก็ตาม “ เธอจะได้คนละหนึ่งแสนบาท สำหรับการทำให้เด็กคนนั้นดื่มเหล้าแก้วนี้” ชายหนุ่มก็ส่งสายตามองแก้วเหล้าที่ลูกน้องชงมาให้เจ้านายอย่างรู้ใจ “ ถ้าเธอทำจะได้คนละหนึ่งแสนบาท แต่ถ้าไม่ทำฉันจะส่งเธอให้ลูกน้องฉันคืนนี้และพรุ่งนี้คลิปก็จะปล่อยออกไปทั่วโซเซียล”นอกจากคำพูดแล้ว สายตาของชายหนุ่มยังส่งไปยังลูกน้องที่ยืนคุมเชิงอยู่ เพื่อกดดันหญิงสาวทั้งสอง สองสาวได้แต่นั่งมองหน้ากัน การเลือกที่ไม่อยากเลือกทำให้พวกเธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถ้าเลือกทำตามใจเขาพวกเธอก็ได้เงิน แต่ไม่มีความสบายใจที่จะเห็นคนๆหนึ่งเหมือนตกนรก แต่ถ้าไม่ทำพวกเธอจะเป็นฝ่ายตกนรกเสียเอง “ ได้ค่ะ ..”ปุกกี้รับคำเสียงแผ่วเบา แล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อเรียกยี่หวาให้เข้ามาใกล้ “ยี่หวา ฉันกินไม่ไหวแล้วอ่ะ เธอช่วยฉันจิบแก้วนี้หน่อยสิ” ปุกกี้ร้องบอกอย่างเสียงอ่อยๆ “ ขอโทษนะ..ยี่หวาดื่มไม่เป็น” ปฏิเสธอย่างพัลวัล “ นิดเดียวเอง นะ นะ เพื่อเป็นการให้เกียรติคุณเอกราช เจ้าของงานปาร์ตี้วันนี้”แนนนี่ช่วยเชียรอีกแรง “ ผมหวังว่ายี่หวาจะให้เกียรติผมนะครับ กับแค่เหล้าแก้วเดียวคงไม่ทำให้คุณเมาได้” ชายหนุ่มเจ้าของงานปาร์ตี้กดดันมาด้วยหน้าที่ยิ้มระรื่น ดูเป็นมิตร “ อ่อ... ขอให้ทำอย่างอื่นได้ไหมคะ” ยี่หวาพยายามต่อรอง “คุณยี่หวาจะดื่มเองหรือต้องให้ป้อน..ด้วยปาก เลือกเอา” เสียงเริ่มเข้มสีหน้าไม่พอใจส่งออกมาจากชายหนุ่มชัดเจน ยี่หวาได้แต่มองแก้วเหล้าในมือของปุกกี้ ไม่ใช่เธอไม่เคยดื่มเหล้ามาก่อน เพราะบางครั้งเพื่อนมีงานเลี้ยงก็ให้เธอดื่มเป็นเพื่อนบ้างตามโอกาส เหล้าแก้วเดียวไม่ทำให้เธอเมาได้อยู่แล้ว แต่....... ‘อย่าลืมนะ ห้ามดื่ม ห้ามกินอะไร จากใครในงานเด็ดขาด’ คำพูดของหัวหน้าสาวเธอยังจำได้ “ถ้าเธอกลัวว่าจะมีอะไร ฉันกินก่อนเธอก็ได้นะ” ปุกกี้พูดขึ้นเพื่อช่วยให้ยี่หวาตัดสินใจง่ายขึ้น เธอยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่มให้ยี่หวาเห็น จากนั้นก็ส่งอีกแก้วให้ยี่หวาพร้อมสายตากดดัน ยี่หวา รับแก้วเหล้ามาไว้ในมือ มองแก้วสลับกับมองหน้าทั้งสามคนตรงหน้าอย่างตัดสินใจ เธอยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ก็ไม่แรงอย่างที่คิด จากนั้นยี่หวาก็ยกขึ้นมาดื่มหมดทั้งแก้ว ปุกกี้รับแก้วในมือยี่หวาคืนอย่างสั่นๆๆ “ฉันไปได้แล้วใช่ไหมคะ” ยี่หวาอยากกลับไปหาโชติรส “จะรีบไปไหน เพื่อนๆฉันอยากได้ของกินเพิ่ม เธออยู่ดูแลก่อนสิ”ชายหนุ่มพูดรั้งเธอไว้โดยยกเอาเรื่องงานมาอ้าง ยี่หวาถอยกลับไปยืนรอรับคำสั่งในมุมของเธอตามเดิม “ ขอเหล้าฉันแก้วหนึ่งซิ ยี่หวา” เอกราชเรียกหญิงสาวเข้ามาใกล้ ทั้งที่ไม่จำเป็น ยี่หวาจำเป็นต้องเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไมเธอมีอาการเหมือนจะเป็นไข้ ร่างกายร้อนรุ่มทั้งที่อยู่ในห้องที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ มือสั่นเทายื่นแก้วเหล้าให้ชายหนุ่มที่ยื่นมือมารับ เพียงปลายนิ้วสัมผัสกันเท่านั้นร่างกายของเธอก็ไม่ใช่ของเธออีกต่อไป เธอเริ่มรู้สึกถึงการร้อนวูบวาบที่ท้องน้อย ยี่หวาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง อาการร้อนๆหนาวๆ เล่นงานเธอจนร่างกายของเธอเริ่มสั่นสะท้าน ความชุ่มชื้นระอุอุ่นค่อยๆซึมซ่านบริเวณกึ่งกลางกายสาว ยี่หวาพยายามบังคับตัวเองให้ดึงมือออกจากมือหนาของชายหนุ่ม แต่ก็ยากยิ่งนัก ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของเธออีกแล้ว “ ปล่อย... มือยี่หวาด้วยค่ะ” เสียงที่ส่งออกมาสั่นน้อยๆ “ จะรีบไปไหนล่ะยี่หวา ไม่สบายหรือเปล่า.ตัวสั่นเชียว.”เสียงกระเช้า พร้อมรอยยิ้มกริ่มจากชายหนุ่มยิ่งสร้างความวาบวามให้เธอเพิ่มมากขึ้น “ ปล่อย... ยี่หวา” เสียงเบากว่าเดิม ยี่หวามองหน้าสองสาวข้างกายชายหนุ่ม ที่เอาแต่ส่ายหน้าและสายตาเหมือนสำนึกผิดในที “เธอกำลังร้อนและต้องการไม่ใช่เหรอมีแค่ฉันที่ช่วยเธอได้” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับส่งสายตาให้ลูกน้องเปิดทาง เขาลุกออกจากโซฟาพร้อมกับดึงตัวหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด “ เราไปหาที่ทำให้เธอมีความสุข ไม่ต้องทรมานดีกว่านะ” “ ไม่ปล่อยยี่หวานะคะ พี่ปุกกี้ พี่แนนนี่ช่วยยี่หวาด้วย”ยี่หวาพยายามดื้นขืนตัวออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม แต่ก็ยากเต็มที ร่างกายเธอเกินการควบคุม ยิ่งมือหนาลูบไล้แขนผ่านเสื้อผ้าก็ทำให้เธอร้อนรุ่มมากกว่าเดิม สองสาวพริตตี้ ได้แต่มองตามเอกราชที่โอบกอดหญิงสาวพาเดินออกไปจากผับหรูก่อนปรึกษากันด้วยสายตา แล้วทั้งสองก็รีบลุกไปหาผู้จัดการผับทันที “ คุณปกรณ์ช่วยด้วยค่ะ” สองเสียงร้องออกไปพร้อมกันเมื่อพบตัวผู้จัดการผับ “ มีอะไรหน้าตาตื่นมาเลย”ปกรณ์มองหน้าสองสาวที่ส่งเสียงเรียกมาแต่ไกล “ ยี่หวา ยี่หวาโดนคุณเอกราชเอาตัวไปแล้วค่ะ”ปุกกี้รีบบอกอย่างรวดเร็ว “ยี่หวาโดนยาปลุกเซ็กส์ด้วยค่ะ”แนนนี่รีบแจ้งอีกเรื่องที่น่าตกใจไม่แพ้กัน “เวรแล้วไหมล่ะ”ผู้จัดการผับรีบวิ่งขึ้นไปห้องทำงานเจ้านายทันที “ คุณอเล็กซ์ครับ” เสียงดังไปก่อนถึงตัวชายหนุ่ม “ มีอะไร” เสียงเข้มถามออกมาอย่างกดดัน “คุณเอกราช ให้เด็กเสริฟเรากินเหล้าผสมยาปลุกเซ็กส์และเอาตัวออกไปแล้วครับ” “ คนไหนทำไมโง่แบบนี้” เสียงดังขึ้นอย่างไม่พอใจ “หวันยี่หวาครับ” สิ้นเสียงผู้จัดการผับชายหนุ่มก็ทิ้งปากกาลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้นก้าวเออกจากห้องทำงานอย่างเร่งรีบ “ ไมเคิลแจ้งบอดี้การ์ดทุกคน ห้ามให้ไอ้เอกราชเอารถออกไปจากผับได้โดยเด็ดขาด”คำสั่งที่มีความเข้มงวดสูงสุดถูกส่งออกไปถึงไมเคิล ในระหว่างที่เดินแกมวิ่งไปยังหน้าผับ “ ครับนาย”ไมเคิลรับคำสั่งและรับไปปฎิบัติตามคำสั่งทันที เอกราชโอบกอดร่างบางที่ดิ้นขัดขืนอยู่ตลอดเวลาออกจากผับ เขามองกวางน้อยอย่างพอใจ คืนนี้จะขึ้นสวรรค์ทั้งคืน “ ปล่อยยี่หวา” เสียงสั่นๆ บอกออกมาตลอดเวลา “ เดียวถึงรถเธอก็จะไม่ทรมานแล้ว อดทนหน่อยรับรองเธอจะขึ้นสวรรค์ทั้งคืนสาวน้อย” เสียงกรุ้มกริ่มดังโต้ตอบออกมาไม่ขาดสายเช่นกัน “ ร้อน.. ปล่อย.. ไม่ไป ช่วยด้วย”เฮือกสุดท้ายหญิงสาวร้องขอไปให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่มันก็ดังแค่ในลำคอเท่านั้น “ปล่อยเธอ.เดียวนี้ ” เสียงตวาดดังลั่นลานจอดรถมาจากหนุ่มเจ้าของผับ “ ทำไมต้องปล่อยเธอเต็มใจไปกับฉัน แกไม่มีสิทธิ์มาห้าม”เอกราชแย้งออกไปอย่างไม่พอใจ “เต็มใจเหรอ เต็มใจเพราะย***าๆที่แกให้เธอกินนะเหรอ ไอ้หน้าตัวเมีย” เสียงดังกว่าเดิมจนคนแถวนั้นกลัวแทนเอกราช ที่ยังไม่รู้ชะตาชีวิตของตนเอง “ แกอย่ามาแส่ดีกว่านะ ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว ฉันเป็นลูกใครแกน่าจะรู้นะ”เอกราชส่งเสียงกลับมาอย่างหยิ่งยโส ความอหังการในเรื่องที่เป็นลูกนักการเมืองทำให้เขาไม่กลัวใคร “ ฉันจะบอกอีกแค่ครั้งเดียว.....ปล่อยเธอ” “ไม่ปล่อย...มีอะไรไหม” สิ้นคำของเอกราช อเล็กซ์ก็ตรงเข้าไปหาทันที เขากระชากหญิงสาวออกมาจากอ้อมกอดของเอกราชที่ยังไม่ทันตั้งตัว ไม่คิดว่าอเล็กซ์จะเข้ามารวดเร็วขนาดนี้ หวันยี่หวาโดนกระชากออกมาจากอ้อมแขนของเอกราช ร่างเล็กปะทะอกแกร่งขอร่างสูงหนาตรงหน้าอย่างแรง กลิ่นกายของชายหนุ่มเหมือนจะเร่งเร้าร่างกายเล็กของเธอให้ร้อนระอุขึ้น ความต้องการที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตเกิดขึ้นกับเธอ ตรงกลางกายสาวชื่นแฉะ ร้อนรุ่ม เธอสวมกอดชายหนุ่มสูดดมกลิ่นกายที่ไม่คุ้นเคย แต่กระตุ้นอารมณ์บางอย่างให้โหมแรงขึ้น “ จะกินเองก็ไม่บอก ฉันขอกินเธอก่อนได้ไหมวันนี้ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดของฉัน” เอกราชยังต่อรองไม่หยุด มองตามกวางน้อยที่หลุดมือไปอยู่ในมือราชสิงห์อย่างเสียดาย ด้วยรูปร่างที่เล็กกว่า เขารู้ว่าไม่อาจสู้ชายหนุ่มเจ้าของผับได้ “ ไอ้บัดซบแกจะไปไหนก็ไป ก่อนที่ฉันจะเป็นคนส่งแกไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาล” “ ไปก็ได้แต่เบื่อเมื่อไร ส่งมาให้ฉันนะ ฉันไม่ถือ ได้ข่าวว่าแกเป็นคนเบื่อง่าย” พูดจบก็เดินไปขึ้นรถที่ลูกน้องเปิดประตูรออย่างฉุนเฉี่ยว “ มันจะไม่มีวันนั้น.......” อเล็กซ์ ส่งเสียงเข้มออกมาอย่างฉุนเฉียว ชายหนุ่มมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากจะรู้ว่าเขาคิดอะไร กวางน้อยตัวสวยส่งสายตายั่วยวนฉ่ำแฉะมายังสิงห์ตัวใหญ่อย่างไม่กลังเกรง สายตาเชิญชวนทำให้กายของชายหนุ่มร้อนรุ่ม แก่นกายกลางร่ายแข็งขืนดื้อดึงเกินจะควบคุม “ เธอทำตัวเองนะยี่หวา แล้วจะมาเสียทีหลังไม่ได้....อยากนัก ร่านนัก เดียวฉันจะสนองให้เธอเอง”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more