บทที่ 4
1192 Words
มาดามแคทรียายิ้มกริ่มหลังจากได้พาสปอร์ตของจอมแสบทั้งสองมาอยู่ในครอบครองแล้ว
“ขอบใจมากลูก ที่ให้ความร่วมมือกับมาดามเป็นอย่างดี และมาดามของสั่งห้ามไม่ให้รอสส์กับเรอัลออกนอกประเทศจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากมาดาม”
“มาดามทำเหมือนกับพวกเราเป็นบุคคลล้มละลายเลยว่ะ ที่สั่งห้ามไม่ให้ออกนอกประเทศ”
รอสส์หันไปบ่นอุบกับเรอัล ซึ่งพยักหน้างึกๆ เห็นด้วย
“มาดามห้ามไปเมืองนอก แถมยังเอาพาสปอร์ตไปด้วย คราวนี้จะหนีไปเมืองนอกได้ยังไงว่ะ รอสส์”
เรอัลกระซิบถามขอความเห็น จ้องมองพาสปอร์ตที่อยู่ในกำมือของมารดาตาปรอยอย่างแสนเสียดายไม่แพ้แฝดน้อง
“อย่าห่วงไปเลย เรอัล เดี๋ยวพวกเราไปทำใหม่ก็ได้” รอสส์กระซิบตอบ คิดว่าตนเองกับแฝดพี่ยังไม่หมดหนทางซะทีเดียว
แต่แล้วก็ต้องหน้าสลดไปตามๆ กันคำพูดที่ดังขึ้นลอยๆ จากมารดา “อย่าคิดวางแผนไปทำพาสปอร์ตใหม่เลย แฝดนรก! มาดามมีเพื่อนระดับบิ๊กอยู่ในกงสุลด้วย มาดามจะส่งรูปของทั้งสองแฝดให้เจ้าหน้าที่ทุกคนดู หากมีใบหน้าหล่อๆ ของลูกชายมาดามโผล่หน้าไปทำพาสปอร์ตเล่มใหม่ มาดามจะขอร้องทุกคนไม่ให้ทำให้เด็ดขาด”
แค่ยึดพาสปอร์ตไม่พอ ต้องสั่งห้ามออกนอกประเทศ และห้ามไปทำพาสปอร์ตเล่มใหม่ด้วย ต้องใช้มาตรการหลายขั้นตอนถึงจะเอาแฝดนรกได้อยู่หมัด
“ตาย! ตาย! มาดามดักเราไว้ทุกทางเลย”
รอสส์ทิ้งตัวพิงพนักโซฟาอย่างหมดแรง กลอกตาอย่างเซ็งๆ ขณะบ่นอุบกับเรอัล
เรอัลถึงกับตาเหลือกกับคำพูดของมารดา จนปัญญาที่จะหนีออกจากบ้าน
“เออ...ตายสถานเดียว งานนี้ได้ถูกจับเชือดเรียงตัวแน่ๆ”
มาดามแคทรียากลั้นหัวเราะจนปวดกรามไปหมด หลังจากเห็นท่าทางของแฝดทั้งสอง ที่ทำหน้าสลด ตาละห้อยหลังจากถูกสั่งห้ามทุกอย่าง
“เดี๋ยวจะหาว่ามาดามใจร้าย ไม่เห็นอกเห็นใจลูกชายหล่อๆ ทั้งสอง มาดามจะให้โอกาสเรอัลกับรอสส์ไปศึกษาดูงานเป็นเวลาเจ็ดวันตามที่ต้องการ รอสส์กับเรอัลจะไปที่ไหนก็ได้ในประเทศไทย มาดามจะให้อิสระอย่างเต็มที่ แต่อย่าคิดหนีไปต่างประเทศเด็ดขาด ได้ยินชัดไหม สุดหล่อ”
ทั้งเรอัล ทั้งรอสส์ต่างก็ฉีกยิ้มกว้างออกมาได้ด้วยความดีใจ หลังจากได้รับความเมตตาจากท่านผู้พิพากษาประจำบ้าน
“คร๊าบผม...รอสส์เข้าใจแล้วครับ”
“เรอัลก็เข้าใจเหมือนกันครับ”
สีหน้าของแฝดสุดหล่อทั้งสองเริ่มดีขึ้น หลังจากได้อนุญาตให้เป็นอิสระชั่วคราว
“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา รอสส์ขอตัวไปศึกษาดูงานก่อนนะครับมาดาม”
ด้วยกลัวว่ามารดาจะเปลี่ยนใจ รอสส์รีบผุดลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ สวมกอดท่านไว้แนบแน่น ก่อนจะผละออกแล้วคว้ากระเป๋าเดินทางวิ่งโกยแนบออกจากบ้าน
รอสส์เผ่นแนบไปแล้ว มีหรือที่เรอัลจะอยู่ให้โง่ ร่างใหญ่กำยำเข้าไปกอดมารดาพร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาอีกสองฟอด แล้วเอ่ยบอกอย่างเอาอกเอาใจมารดา
“เรอัลก็เห็นทีว่าต้องรีบไปเหมือนกันครับ เรอัลรักมาดามนะครับ”
มาดามแคทรียาหัวเราะเบาๆ มองตามร่างใหญ่ของแฝดจอมแสบทั้งสอง ที่รีบโกยฝีเท้าอย่างไม่คิดชีวิตออกไปจากบ้าน
“ปล่อยผีสักเจ็ดวันแล้วกัน แล้วค่อยตามกลับมาแต่งงาน ผลิตหลานๆ ให้เราเลี้ยง”
มาดามหลุบสายตามองพาสปอร์ตทั้งสองเล่มที่ถืออยู่ในมือ ขณะพึมพำกลั้วเสียงหัวเราะ เชื่อว่าฝาแฝดจอมเจ้าเล่ห์ไม่มีทางกล้าขัดคำสั่งของท่านอย่างแน่นอน
หลังจากได้รับอิสระ แม้จะเป็นอิสระแค่เพียงชั่วคราวจากมารดา ฝาแฝดทั้งสองก็พร้อมใจกันไปพักผ่อนสมองที่ภูเก็ตตามที่รอสส์ได้บอกมารดาไปในก่อนหน้านี้
ในตอนสายของวันเดียวกัน แฝดสุดหล่อก็บริหารเสน่ห์ให้สาวๆ ทั่วทั้งโรงแรม ทั้งที่เป็นพนักงานและบรรดาแขกที่มาพัก ได้พากันร้องกรี๊ดน้ำลายหกไปตามๆ กัน
เพราะรอสส์และเรอัล ต่างก็สวมแค่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว เปิดเปลือยให้เห็นแผงอกกว้างมีมัดกล้ามเป็นรูปคลื่นสวยงาม และตบท้ายด้วยการใส่แว่นตาดำราคาแพง ส่งให้แฝดสุดแสบทั้งสองดูหล่อเหลาบาดตาบาดใจ ทำเอาสาวๆ ใจละลาย อยากวิ่งเข้ามาซบอกให้รู้แล้วรู้รอดไป
ฝาแฝดสุดหล่อทั้งสองทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ผ้าใบ เพื่ออาบแดดชมวิวทิวทัศน์อันแสนสวยงามของทะเลอันดามัน ตรงบริเวณชายหาดส่วนตัวของโรงแรมหรูระดับห้าดาว โดยไม่ลืมสั่งแชมเปญมาจิบเคล้าอารมณ์ด้วย
“ชนแก้วกันหน่อย ไอ้น้องชาย”
เรอัลชูแก้วทรงสวยมีน้ำสีอำพันอยู่ครึ่งแก้วไปตรงหน้า ขณะเอ่ยบอกแฝดน้องอย่างอารมณ์ดี
“ได้เลย ไอ้พี่ชาย” รอสส์หยิบแก้วไปชนกับแก้วแชมเปญของพี่ชาย พร้อมกับเอ่ยบอกว่า “หมดแก้ว เพื่ออิสรภาพชั่วคราวของพวกเรา”
“ไอ้บ้า! จะพูดให้เสียบรรยากาศทำไม”
เรอัลตวาดด่า ซัดหมัดหนักๆ ไปบนแผงอกกว้างของรอสส์เต็มแรง ซึ่งดันปากหมาพูดในประโยคท้ายไม่เข้าหูเอาซะเลย
“ก็มันจริงนี่หว่า เรารู้สึกเหมือนมาดามกำลังปล่อยผี หลอกล่อให้พวกเรามีความสุขแค่ชั่ววูบ ก่อนจะจับนายโยนลงเหวเป็นคนแรก”
รอสส์เถียงคอเป็นเอ็น หลังจากกระดกแชมเปญราคาแพงเข้าลำคอรวดเดียวหมดแก้ว
“อ้าว! เฮ้ย! ไอ้รอสส์ ไหง๋ให้เราลงเหวก่อนว่ะ”
เรอัลตีหน้ายักษ์ใส่ กัดฟันดังกรอดๆ ขณะเค้นเสียงถามกลับคืนด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
รอสส์ยักไหล่ใส่อย่างยียวน ก่อนจะเอ่ยตอบกวนบาทาพี่ชาย “ก็นายเป็นพี่ นายต้องเสียสละให้น้อง ด้วยการแต่งงานก่อน ส่วนน้องนุชสุดท้องอย่างเรา ต้องแต่งงานเป็นคนสุดท้าย เพราะฉะนั้นครบเจ็ดวันเมื่อไร นายรีบกลับไปให้มาดามเชือดซะดีๆ”
“ไม่มีทาง เราไม่ยอมแต่งงานแน่ๆ”
ร้อยก็ไม่แต่ง พันก็ไม่แต่ง เรอัลยังยึดคติเดิมไม่มีเปลี่ยน
“แต่งๆ ไปเถอะน่า เรอัล นายดูอย่างอารอนสิ ตอนแรกพูดเต็มปากว่าไม่อยากเอาห่วงผูกคอ ไม่อยากตกนรก ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ ติดเมียแจ แทบจะไม่ให้คุณฟ้าครามห่างกายแม้นาทีเดียว”
รอสส์นินทาพี่ชายคนโต ขณะเดียวกันก็หว่านล้อมให้เรอัลเห็นข้อดีของการถูกจับคลุมถุงชนด้วย
- Writer
