ตอนที่22
วันนี้เขายอมถอยออกมาก่อนทั้งที่จริงเขาจะอุ้มเอาน้ำหนาวออกมาเลยก็ยังได้ แต่เพราะลูกยังกินนมแม่อยู่และเขาก็ยังไม่เคยเจอฤทธิ์ของลูกสาวอย่างจริงจัง เขาขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่มาคุ จนเหยียบคันเร่งสุดความเร็วเพื่อระบายอารมณ์
“ตาเหม”
“ครับ”
เขาปรับเสียงเรียบตอบรับมารดาทั้งที่อยากเข้าไปต่อยผนังในห้องเต็มที
“เรื่องนลิน”
“นลินจะอยู่ที่คอนโดก็อยู่ครับผมยกให้ แต่ผมไม่กลับไปแล้ว”
“ก็น้องยังตัดใจไม่ได้ อย่าใจร้ายนักสิเหมันต์”
“มัวแต่โอ๋เอาใจนลินก็ตัดผมไม่ได้สักที”
เขาเบื่อจะพูดเรื่องนี้ทุกครั้งที่กลับบ้านจึงส่งรูปน้ำหนาวที่เขาถ่ายไว้เข้าไลน์แม่ตัวเอง
“ชื่อจริงน้ำหนาว ชื่อเล่นน้องเค้กครับ”
ร่างสูงหันกลับเข้าห้องหลังจากมารดายืนไถหน้าจออย่างใจจดใจจ่อ ไม่อยากจะเอ็นดูหลานที่เกิดจากเลขาเท่าไรหรอกแต่เด็กก็คือเด็ก เลือกเกิดไม่ได้นี่นะ
“น้ำหนาวหรอ หน้าตาจิ้มลิ้มจังเลย”
.....
ผั๊วะ ๆ ๆ หม
