When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่22 วันนี้เขายอมถอยออกมาก่อนทั้งที่จริงเขาจะอุ้มเอาน้ำหนาวออกมาเลยก็ยังได้ แต่เพราะลูกยังกินนมแม่อยู่และเขาก็ยังไม่เคยเจอฤทธิ์ของลูกสาวอย่างจริงจัง เขาขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่มาคุ จนเหยียบคันเร่งสุดความเร็วเพื่อระบายอารมณ์ “ตาเหม” “ครับ” เขาปรับเสียงเรียบตอบรับมารดาทั้งที่อยากเข้าไปต่อยผนังในห้องเต็มที “เรื่องนลิน” “นลินจะอยู่ที่คอนโดก็อยู่ครับผมยกให้ แต่ผมไม่กลับไปแล้ว” “ก็น้องยังตัดใจไม่ได้ อย่าใจร้ายนักสิเหมันต์” “มัวแต่โอ๋เอาใจนลินก็ตัดผมไม่ได้สักที” เขาเบื่อจะพูดเรื่องนี้ทุกครั้งที่กลับบ้านจึงส่งรูปน้ำหนาวที่เขาถ่ายไว้เข้าไลน์แม่ตัวเอง “ชื่อจริงน้ำหนาว ชื่อเล่นน้องเค้กครับ” ร่างสูงหันกลับเข้าห้องหลังจากมารดายืนไถหน้าจออย่างใจจดใจจ่อ ไม่อยากจะเอ็นดูหลานที่เกิดจากเลขาเท่าไรหรอกแต่เด็กก็คือเด็ก เลือกเกิดไม่ได้นี่นะ “น้ำหนาวหรอ หน้าตาจิ้มลิ้มจังเลย” ..... ผั๊วะ ๆ ๆ หม