ขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกมากมายผมไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วความรักมันคืออะไร ทั้งที่พยายามหาคำตอบอยู่ตลอดแต่ก็อย่างที่เคยบอกไว้ผมไม่เคยเข้าหาใครก่อน กับขนมน้องคงเป็นข้อยกเว้นครับ อย่าว่าแต่น้องมันทำตัวไม่ถูกเลยผมเองก็ทำตัวไม่ถูกเวลาที่ต้องเป็นฝ่ายเข้าหาเธอเหมือนกันแต่ต้องใจกล้าหน้าด้านเข้าไว้ อยากรู้เหมือนกันว่าตัวเองจะสามารถตั้งใจรักใครสักคนได้มากแค่ไหน ผมไม่เอาไหนผมรู้ตัวดีก็คนมันโสดนี่ครับจะทำอะไรก็ได้แต่ต่อจากนี้ไปผมต้องทำตัวใหม่แล้ว
“เอ๊ะคุณ! วันนี้วันพระใหญ่เหรอลูกชายคุณถึงกลับบ้านได้น่ะ” ดูแม่ผมสิครับ นี่ลูกไงนี่ลูกเอง
“คุณก็พูดเกินไป ผมจุดธูปเรียกมันมาต่างหากล่ะ ฮ่า ๆ”
“โธ่... พ่อครับ” ครอบครัวผมก็เป็นแบบนี้แหละครับ แม่ผมใจดีจะตาย แต่ปากร้ายไปหน่อยเท่านั้นเอง
“ปกติเวลานี้แกเคยโผล่มาให้ฉันเห็นหรือไงล่ะ” แม่แค่ถามสินะไม่ได้กำลังด่าผมอยู่
“แม่ครับ พ่อครับ ตอนสาว ๆ พ่อจีบแม่ยังไง”
