INTRO
304 Words
“บอยแม่งเหี้ย! ก็ดีแต่รักตัวเองไปวัน ๆ นั่นแหละ เคยรู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตบอยบ้างหรือเปล่า หรือว่าที่จริงแล้วไม่เคยรักกันเลย”
ใครคนหนึ่งเคยลั่นประโยคสุดแสนจะน่ารำคาญออกมาแล้วจากผมไป...
ผมเคยคิดนะว่าความรักเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน มนุษย์เราไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ แค่มีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองชอบก็น่าจะพอแล้ว แต่ในโลกของความเป็นจริงมันไม่ใช่เลย คนเราย่อมมีความรู้สึกรัก โลภ โกรธ หลงด้วยกันทั้งนั้น ผมเองก็เช่นกัน
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือเปล่า”
“...”
“จริง ๆ แล้วบอยยังรักเราอยู่ น้องคนนั้นก็เป็นแค่คนคั่นเวลาเท่านั้นเอง ตอนนี้เรากลับมาแล้วไง”
“กูเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าจะกลับมาต้องกลับมาให้ทันในวันที่กูยังรู้สึกและตอนนี้ในใจกูมันไม่มีมึงอีกต่อไปแล้ว”
“แต่เบลยังรัก...”
“แต่กูไม่รัก!”
ผมไม่เคยคิดอยากจะผูกมัดความสัมพันธ์กับใครถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกว่ารักก็ตาม มันคงยังไม่มากพอที่จะทำให้อยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตเท่านั้นเอง กระทั่งเจอใครคนหนึ่งความคิดพวกนั้นมันก็หายไป
โลกของเธอมันสดใสมากครับ เราได้เจอกันโดยบังเอิญแต่หลังจากนั้นเป็นความตั้งใจของผมล้วน ๆ
จากที่ไม่เคยใส่ใจเรื่องความรัก กลับกลายเป็นตรงกันข้ามทุกอย่าง ใจหนึ่งก็กลัวว่าตัวเองจะทำให้เธอเสียใจ แต่อีกใจหนึ่งมันอยากรักมากกว่า
อยากรู้ว่าตัวเองจะเป็นคนรักที่ดีของใครบางคนได้ไหม...
- Writer
