ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มค่ะ ฉันเข้ามานอนในห้องแล้วส่วนพี่แบดเขากำลังวุ่นวายกับเอกสารกองโตอยู่ด้านนอก ปกติฉันเป็นคนหลับง่ายมากนะคะแต่คืนนี้กลับนอนไม่หลับซะงั้นสงสัยจะผิดที่ไปหน่อย
แกรก!
“นอนไม่หลับเหรอ” เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันออกมาด้านนอก
“ค่ะ แล้วพี่กำลังทำอะไรเหรอคะ”
“ตรวจเอกสารสำคัญอีกรอบน่ะเผื่อมีตรงไหนพลาดไปแต่พี่ทำเสร็จแล้วแหละ”
“ค่ะ เอ่อ...พี่เข้าไปนอนในห้องได้ไหมคะ” ประโยคหลังฉันแทบจะกลั้นใจพูดด้วยซ้ำ
“...”
“กลัวค่ะ อีกอย่างมันไม่ชินด้วย”
“แต่คืนนั้นเรายังหลับสบายอยู่เลยนะ”
“พี่แบด ไม่พูดถึงมันสิคะ”
“ฮ่า ๆ ครับ” ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกค่ะ
เข้ามาในห้องเขาก็จัดแจงปูที่นอนลงข้างฉัน ไม่ใช่บนเตียงนะคะข้างเตียงต่างหาก
“หนูนอนตรงนั้นเองก็ได้นะ”
“นอนตรงนั้นน่ะถูกแล้วครับ” หันมายิ้มให้ฉันจากนั้นก็ลุกไปปิดไฟค่ะ
ทุกอย่างตกอยู่ในความมืดแถมยังเงียบสงัดอีกด้วย มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศ
