“เฮ้อ…” คารัสทำอะไรไม่ได้จึงทำได้เพียงแค่ถอนหายใจเท่านั้น
“งืมๆ ขออีกแปปนะ” จิมบอกพร้อมพลิกไปมาเหมือนนอนไม่สบายแล้วตอบเสียงยาน
“เอาน่า ก็รู้อยู่” สกับบี้พูดเป็นเชิงให้กำลังใจ
“เฮ้อ วันนี้คนอื่นเขาไปหาสมาชิกเข้าชมรมแต่ดูเจ้าสิ กลับมานอนสบายใจอยู่อย่างนี้”
“(=_=)” หน้าจิมที่กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่
“มายต้องปายก็ได้” จิมตอบเสียงยาน
“จะทำอะไรก็เรื่องของเจ้าเลย เฮ้อ…ไปดีกว่า” คารัสพูดเหมือนถอดใจก่อนจะเดินไหล่ตกออกจากห้องชมรมไป
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่นอนอย่างเต็มอิ่มแล้วจิมก็ตื่นขึ้นด้วยสีหน้าที่สนชื่นขึ้นกว่าตอนแรก แต่ก็ยังมีความขี้เกียจอยู่บ้างและนั้นแหละคือจิม เพราะจิมเป็นหัวหน้าชมรมและตั้งแต่ก่อตั้งชมรมขึ้นมาเจ้าตัวก็แทบจะไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้กับโรงเรียนเลย ไม่แม้กระทั่งทำภารกิจเลยด้วยซ้ำและไม่ได้แตะอะไรเลยถึงแม้ว่าจะมีจดหมายส่
