"ใครก็ได้เปิดประตูที เปิดสิ เปิด"
เสียงของสาวใช้วิ่งมาเคาะประตูเสียงดังลั่นเพื่อหวังให้มีคนเปิดประตูแต่คนด้านนอกก็หาได้ที่จะสนใจเพราะตอนนี้เด็กชายตงหน้ากำลังอธิบายเรื่องต่างๆของขั้นตอนที่จะเลือกคนงานที่จะมาดูแลในช่วงที่จิมไม่อยู่จึงทำให้จมไม่ได้สนใจเสียงจากในห้องที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือเลยสักนิด เสียงจากคนด้านในดังจนถึงขนาดที่ทำให้คนรับใช้ด้านนอกยังต้องผวากันกับเสียงที่ดังมาจากทางด้านคนทั้งสี่ที่มีท่านลอร์ดยืนอยู่กับลูกชายทั้งสาวทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะหันไปมองเพราะเสียงที่ร้องอย่างกับเจอปีศาจนั้นแต่ก็ไม่สามารถที่จะทำลายการพูดคุยของพ่อลูกได้เลย
“พ่อว่าเราควรปล่อยคนพวกนั้นได้แล้วนะลูก” เจลาลัสที่ได้ยินเสียงร้องมาสักพักแล้วก็นึกสงสารคนที่อยู่ด้านในไม่น้อย
“ไม่เร็วไปเหรอฮะ” จิมถามพร้อมเอียงคอมองพ่อของตนเองด้วงดวงตาใสซื่อไร้พิษภัย
“พี่ก็ว่าเราควรเข้าไปห้ามหน่อยก็ดีนะ พี่สงสาร” เบนท์พูดพร
